Vakantie of niet, de wekker ging vanmorgen gewoon af.
Ipv rijst aten we lekker brood als ontbijt met een koppie thee.
Wat kun je daar naar verlangen ook als je pas een paar dagen kleffe rijst als ontbijt hebt gehad.
Om 8.00 uur stapten we in de auto en na 5 kwartier filerijden werden we afgezet bij Co van Kessel.
Niet dat we van plan waren een fietstocht te gaan maken ( dat hadden we de vorige keer gedaan ) maar omdat we dan zo ongeveer wisten waar de boot vertrok.
We wilden graag over de Chao Phraya Rivier varen en uitstappen bij Wat Arun.
Inderdaad, alweer een tempel :-)
Bij zonsopkomst schijnt de tempel het mooist te zijn omdat de zon dan weerkaatst in alle mozaïek.
Maar om 6.32uur sliepen wij nog en was de tempel nog niet open.
Goed excuus :-)
Toch was het niet druk toen wij er rondliepen en ons vergaapten aan alle pracht en praal.
2 Jaar gelden stond ie nog in de stijgers, werd ie helemaal opgeknapt en toen het plasic en de stijgers eraf gingen kwam er een schitterende tempel onder vandaan.
Met het nemen van foto's moesten we echt opletten dat de zon niet weerkaatste in de mozaïek.
Het is verreweg de mooiste tempel die we tot nog toe hebben gezien.
Nou is dat niet zo moeilijk na zo'n dag als gisteren maar stel je nou eens voor dat die ruïnes van Ayutthaya er net zo moeten hebben uitgezien als Wat Arun, ja echt want we hebben op sommige ruïnes resten mozaïek zien zitten.
Na een uur werd het behoorlijk druk en brachten we nog een bezoek aan het ernaast gelegen tempelcomplex van Wat Khruawan, ook mooi maar het kon niet tippen aan Wat Arun.
We stapten weer op de boot en schoten over het water richting Chinatown.
De bootsman floot driftig op een fluitje om de kapitein te laten weten of de boot goed afgemeerd was en zo niet werd er nog een paar maal langer of korter gefloten.
Veilig kwamen we aan in Chinatown.
De rest van de dag hebben we daar heerlijk rondgeslenterd, door Soi Wanit, Yaowarat, Charoen Krung en vele tussenliggende steegjes.
Overal was het een drukte van belang, overal stonden mensen eten klaar te maken op karretjes langs de kant van de straat, overal mannen die probeerden ons in een fietskar, toektoek, te krijgen en overal stapels en stapels koopwaar van uiteenlopende handelswaar.
Omdat het de spullen goedkoper zijn dan in de rest van Bangkok wordt er goed verkocht.
Dat ligt aan de prijzen en zeker niet aan de verkopers, die hebben op een enkeling na alleen maar oog voor hun mobieltje waarop ze spelletjes spelen.
De lunch aten we op grote hoogte, op de top van het Grand China Princess Hotel.
Dit restaurant draait in 2 uur tijd 380 graden rond, 's avonds, niet tijdens de lunch dus, wij pech.
Maar omdat we de enige gasten waren, konden we rustig rondlopen en genieten van het uitzicht.
Helaas zat er iets van zonnewering op de ramen waardoor de foto's iets mistigs hebben.
Voordat we om 17.00 uur weer op weg naar huis gingen brachten we nog een bezoek aan de grootste massief gouden Boeddha ter wereld in Wat Traimit.
Voor omgerekend €0.40 mochten we hem bekijken, 4 meter hoog en 5 ton zwaar.
Ik wil niet aan heiligschennis doen maar zou er misschien een sumoworstelaar inzitten ???
