Het was een prachtige dag, de wind was gaan liggen, de regen van vannacht gestopt en de zon kwam veel vaker te voorschijn dan de voorbije dagen.
We namen weer het veer over de Maas en liepen een stuk van het Maas- en Peelliniepad.In Vierlingsbeek was al genoeg informatie over de winter van 1944 - 1945.
Er stonden op diverse plaatsen borden met info over de plek waar we stonden.
Op deze route kwamen langs een waterrad-molen die sinds de bouw in de Middeleeuwen al een aantal keer door het water was verwoest.
Wij zagen een prachtig gerestaureerde molen met daarnaast een vistrap, zo bijzonder.
Vissen die via de trap het hoogteverschil van het water kunnen overbruggen door tegen de stroom in te zwemmen.
We liepen langs een boomkwekerij waarvan de kweker vertelde zo’n 100 bomen als verloren te moeten beschouwen na de storm van gisteren.
Door een weiland liepen we langs het enkele spoor waar de trein tussen Venlo en Nijmegen gebruik van maakt.
We waren beducht op teken, deze vakantie hadden we er al twee verwijderd.
Bij de Mariakapel in Holthees maakten we koffie, we hadden nog geen café gezien.
De volgende kapel was in Smakt, een bedevaartsplek, de Sint Jozefkapel.
Dat we in Limburg waren dat zouden we weten, kapelletjes in overvloed.
Bij de weg naar het Landgoed Geysteren stonden 2 jongemannen, eentje met een grote camara en eentje met een notitieblok.
Aha, de krant, een tijdschrift, studenten die een werkstuk maakten, we hoorden het snel genoeg.
Het waren 2 journalisten van het Limburgs Dagblad die een reportage maakten over 40 jaar Pieterpad en op zoek waren naar wandelaars.
Of ze een stuk met ons mee mochten lopen?
Er werd een heuse fotoshoot gemaakt, lopend, kijkend, wijzend, pratend, lachend.
Ons enthousiasme werkte aanstekelijk, hun vragen werden uitgebreid beantwoord.
Of we vaker deze afstanden wandelden (ja), hoeveel kilometer hadden we al gewandeld (ruim 3500km), Sieb beantwoorde alle vragen over zijn karretje, hoe wasten wij onze kleding (onder de douche), hoeveel woog onze rugzak (9kg), wat vonden we van de route tot dusver (een aanrader), wat zat er in onze bidon (water met suiker en zout), wat dronken wij na afloop van een etappe (chocolademelk of bouillon),
liepen we het Pieterpad toeristisch of om ons hoofd leeg te maken (beiden) en zo ging het gezellig een uurtje door.
Bij de Rosmolen namen we afscheid met achterlating van ons e-mailadres.
Ze sturen ons het artikel half juli toe.
En dan....zijn we bekende Nederlanders in Limburg :-))
We waren het bos nog niet uit of er stond een picknickbank waar we om half drie pas onze lunch aten.
Met grote silo’s en een enorme betonfabriek lieten we Wanssum voor wat het was.
Op het pad door het bos stond de Sint Goarkapel, de patroonheilige tegen kou en bibberkoortsen.
Bij Meerlo zagen we een prachtig gerenoveerde kasteelboerderij uit 1619.
Langs de Grote Molenbeek wandelden we Tienray binnen.
Het dorp wordt Klein Lourdes genoemd omdat de paus in 1874 Tienray als bedevaartsoord erkende, er volgden vele processies.
Het zal jullie niets verbazen dat het bezoek sterk is teruggelopen.
Tegenover de Lourdeskapel stond een ijssalon, Clevers, een begrip in deze regio, het was druk op het terras.
We zochten allebei een coupe uit, Sieb yoghurt-ijs met bosbessen en ik vijf bollen ijs vijf met verschillende nootjes, daar noten overheen gestrooid.
Op beide coups een flinke dot echte slagroom, lekker, lekker!
Ons logeeradres was een straat verder waar we tegen zessen aankwamen.
