Sieb toevoeging

 De wandel karren / rugzakkenman is nog wat vergeten. 

In Limburg zijn de boerderijen nog bijzonderder het zijn namelijk kasteel boerderijen. 
We zijn ze tegengekomen met heuse slotgracht en ophaal brug. 

Groeten Sieb.

Foto’s 10 juli

 

Foto’s 9 juli

 

Foto’s 8 juli

 

10 juli Maria Hoop - Sittard. 17.8km

 We hadden afgelopen nacht een tuinhuis tot onze beschikking.

Het was eigenlijk een woonkamer/ keuken met daaronder een slaapkamer.
Ondanks dat het flink had geregend was het in het huisje benauwd warm en ondanks dat we deuren openzetten koelde het niet af.
De slaapkamer daarentegen was super koel, tegen het frisse aan.
Dat stond garant voor een goede nachtrust en die hadden we :-)
Om 8.00uur werden we wakker, laat voor ons doen.
Koffie gezet, afbakbroodjes in de oven, ontbeten en de rugzakken ingepakt.
De wandelschoenen hadden we gisteren gelaten voor wat ze waren en dat was niet slim geweest.
Door de regen waren ze toch behoorlijk nat geworden, niet alleen de buitenkant ook van binnen en daar hadden we geen aandacht aan geschonken.
Suf want nu werden onze sokken nat en daarmee onze voeten wat weer garant stond voor blaren.
Er was nu niets meer aan te doen en dus stapten we rond 9.00uur de weg op, eerst richting Duitsland en daarna langs de Geleenbeek naar Sittard.
We hadden het idee om in Duitsland ergens Kaffee mit Kuche te nemen maar alles wat we tegenkwamen was gesloten.
Vanaf Maria Hoop volgenden we een eigen route.
Eerst een stuk over asfalt onder eikenbomen, gevolgd door een landweggetje tussen mais en korenvelden door en tot slot een weg dienstdoende voor tractoren.
Op het punt waar we het Pieterpad weer opgingen stond een grenspaal, we waren weer in Nederland.
Langs de Geleenbeek liepen we Sittard binnen.
Over een kaal stuk terrein kwamen we de stad in, het waren de Schootsvelden om de vijand op tijd te zien aankomen.
Er stond een groot klooster met kapel en daarachter de Petruskerk uit de 13de eeuw.
Op de markt vonden we een terrasje bij Schrage waar we rijstevlaai bestelden.
De rijstevlaai was heerlijk maar als toef op de vlaai hadden ze slagroom uit een spuitbus gebruikt, zo niet lekker.
Bij deze temperatuur liep de “slagroom” sneller van de vlaai dan wij het Pieterpad konden lopen.

Sieb: taart en blaren

 Daar is hij de Rugzakwandelman. 

Zeker de Wandelbagagekar is verleden tijd. 
Hij heeft 3 weken prima dienst gedaan. 
Maar met zicht op de toekomst moet getraind worden met de rugzak. 
En daar kwam bij dat de kar niet elke dag deed wat ik er van verwachte. 
Soms werkte alles heel goed dan weer niet. 
Moet maar eens kijken of ik er mee door ga. 
Wat kwam het goed uit dat we bij Chris haar broer Paul langs gingen. 
Hij woont aan het Pieterpad. 
De kar in de rugzaktas gedaan en die komt wel weer eens mijn kant op. 
Ik had wel veel aandacht dat was wel leuk. 
En altijd wel een aanleiding tot een praatje. 

Er is mij gevraagd of ik ook blaren had. 
Nou dat is heel lang goed gegaan. 
Maar nu heb ik er twee. 
Vervelend maar er is mee te leven. 

Vandaag een kleine afstand. 
En die ging door Duitsland. 
Dat word koffie met kuchen eerste dorpje was nog te vroeg. 
Gelukkig daar was niets meer permanent gesloten zegt Google. 
Tweede dorpje perfect op tijd daar was niet te vinden heeft ook nooit wat gezeten. 
Dus wat is de oplossing juist Oploskoffie  
Jammer maar helaas dat word koffie in Sittard. En met een punt rijstevlaai met slagroom. lekker. 

Lieve blogspot lezers nog twee etappes en dan zit het er op voor deze keer. 
En komt er een einde aan de yolo story voor dit moment. 

Groeten Sieb. 

9 juli. Swalmen - Maria Hoop. 27.8 km.

 Om 6.45uur liepen we door de stille straten van Swalmen.

We hadden het ontbijt in onze rugzak gestopt en hoopten op net zo’n mooi plekje als gisteren maar na ruim twee uur lopen waren we nog steeds niets tegengekomen.
Op een kruispunt stond een groot rotsblok waar we koffie maakten en onze boterhammen aten.
Ondanks dat het vroeg op de zondagochtend was, lieten mensen er hun hond uit, jogden er joggers, wandelde er wandelaars en fietsten er ......fietsers, heel goed:-)
Aanspraak genoeg dus en zo werd een kwartiertje rust al gauw een half uur.
We wandelden door de tuin van Kasteel Hillenraedt richting Boukoul.
Een dorp waar we alleen een boerderij van zagen en we na het bos op, alweer, een stuk Romeinse weg terecht kwamen.
In het boekje was te zien dat we een omweg gingen lopen, daar hadden wij bij deze hoge temperatuur van 30 graden geen zin in en dus spiedden wij op onze navigatie of we een stuk konden afsnijden.
Dat kon wel maar het pad was al zeker in geen honderd jaar gebruikt.
Maar goed ook want nu kwamen we langs een grote Kasteel Boerderij uit de 16de eeuw: Zuidewijk Spick dat behoorde bij Kasteel Hillenraedt.
Het was werkelijk schitteren met een slotgracht, grote woonhuis en vele stallen.
We liepen onder de N280 door, lieten Roermond rechts liggen en passeerden Maalbroek, Spik en Straat.
De dorpen werden verbonden door de Maasnielderbeek, een beek in een oude Maas-bedding met een rivierterras dat een aantal meters hoger lag en waar wij op wandelden.
Via een officiële verandering in de route kwamen we aan de noordkant Melick binnen, liepen een kaarsrechte weg zuidwaarts waar we het dorp weer verlieten.
Niet veel van het dorp gezien maar mooi wel weer een stuk Romeins Weg gelopen!
We wandelden door weilanden en een stuk langs de kronkelige Roer toen ik na een bocht mijn broer Paul zag staan :-)
Hij woont in St.Odiliënberg en was ons tegemoet gelopen.
Gezellig met hem en zijn vrouw bijgepraat en koffiegedronken met gebak.
We mochten niet verder lopen zonder lunch met lekkere verse broodjes :-)
Daarna een rondgang door de kleurrijke en mooie tuin waar het voor vogels een waar paradijs is.
Met achterlaten van Sieb zijn wandelkar vertrokken we naar Maria Hoop.
De overige drie dag loopt Sieb met de rugzak op zijn rug eens kijken of dat bevalt.
Onze navigatie had een weg gevonden die bijna in een rechte lijn van St. Odiliënberg naar Maria Hoop liep.
We wilden daar snel zijn want er was voor vanmiddag in dit deel van Limburg code oranje afgegeven met onweer en kans op grote hagelstenen.
Eerst even langs de supermarkt voor het avondeten en toen zo snel mogelijk op pad.
Langzaam trok de lucht dicht, de bewolking werd van vriendelijk grijs naar bijna zwart en in de verte hoorden wij het onweer naderen.
Sieb zijn app gaf een seintje dat het over een kwartier langere tijd zou gaan regenen terwijl we nog zeker vier km. moesten afleggen.
Het gedonder kwam steeds dichterbij waarop we schuilden bij een boerderij.
Niet veel later stortregende het, het water kwam met bakken uit de lucht, het licht flitste en het rommelde en donderde boven onze hoofden.
Het zou een kwartier duren en inderdaad leek het even beter te worden.
De rugzakken werden van hoezen voorzien en ik trok mijn regenjas aan, de tweede keer deze vakantie.
We waren nog niet uit onze schuilplaats tevoorschijn gekomen of jawel, het begon weer vreselijk te plenzen, de regen kon er geen genoeg van krijgen.
We schuilden onder de veranda van een gesloten café waar we na 10 minuten onze reis vervolgden en even na vier uur aankwamen bij de B&B waarvan de eigenaar zich verbaast afvroeg of wij tussen de regendruppels door gelopen waren :-)