Dat verhaal van die sleutel kreeg natuurlijk nog een staartje.
Na een uur liepen we de eigenares tegen het lijf die zich niets van een reservering kon herinneren en het ook niet in haar agenda of mail kon vinden.
Hoe dan ook, we moesten het huisje aan het water uit want daar zouden vanavond andere mensen gebruik van maken.
Ze had wel nog een ander huisje waar we in mochten, wat verder naar achteren.
Wij vonden dat niet zo erg gezien de wind die was gaan liggen en de daardoor “happy muskieto’s” die iedereen in hun buurt aanvielen.
En waar vind je de meeste muggen, inderdaad, bij het water!
We gingen naar de supermarkt voor onze warme hap voor vanavond en brood voor morgenochtend en de lunch.
De diepvriesmaaltijd was snel opgewarmd, pasta met spekjes en kaassaus, het moest lijken op Pasta Carbonara maar het had er nog niet naast gelegen!
Met een schaal tomaten en een bakje yoghurt sloten we de maaltijd af.
Zo nog een kopje thee en dan hop... het stapelbed in.
vrijdag 28 juni 2019
Solgården - Stöde Camping
Gisteravond hebben we door de enorme tuin gelopen en kwamen bij een trap die naar het meer ging.
We daalden af en kwamen op een vreselijk wiebelige steiger terecht met een klein bootje en een bankje.
Het maken van een foto met de zelfontspanner werd een hachelijke onderneming want hoe kon ik zonder al te veel geschommel van de steiger het fototoestel bedienen die op een leuning stond en plaatsnemen op het bankje?
Ik zag het toestel, door alle bewegingen, al op de bodem van het meer liggen.
Alles heel voorzichtig gedaan: ingesteld, naar het bankje geschuifeld en gaan zitten.
Gelukkig lukte de foto in 1 keer :-)
Waarom moesten we daar dan ook een foto maken.
Gewoon, omdat we het leuk vinden :-)
Bij het echtpaar in huis gedoucht (wat een zooitje) om vervolgens alle geraniums het huis uit te zetten ivm mijn allergie tegen die planten.
Niet ze maar een allergie maar ik word er zo stoned van als een garnaal :-)
Met oogkappen op gingen we naar bed, het blijft hier de hele nacht toch wel erg licht.
Vanmorgen zijn we meteen na het ontbijt op pad gegaan.
Een wandeling van 23km over een min of meer rechte weg, dan asfalt, dan grind.
Gelukkig maakten alle bloemen en de uitzichten over het meer, Stödesjön, er een mooie tocht van.
De bloemen werden druk bezocht door vele soorten vlinders.
De meeste kenden we wel maar er landde er eentje op Sieb zijn broek die groter was dan de anderen, zwart met blauw en wit, prachtig.
Water haalden we uit stroompjes langs de weg of van een Zweedse dame met 5 iniminie hondjes die alleen maar blaften.
Zei vertelde dat door de harde wind de muggen op afstand bleven en dat we uit moesten kijken voor de zwart/zilveren adder want die was giftig.
We kregen een appel mee en we vervolgden de kilometers lange weg.
Even rusten aan het water, even rusten in het gras en onze lunch gegeten aan een picknickbankje langs de kant van de weg.
Het was een weg met weinig verkeer wat ook nog eens rustig reed, heel fijn.
Om 15.00uur kwamen we in Stöde aan waar we eerst de kerk bezochten.
Een mooie witte stenen kerk met een interieur wat in een kleur blauw was geverfd zoals mijn moeder graag gebruikte: blauw met een zweem grijs er doorheen.
We haalden een stempel bij de pastorie en liepen de laatste 400m van vandaag naar de camping waar we een hutje hadden geboekt.
Omdat de receptie gesloten was en de voicemail aanstond heeft Sieb een man aangeschoten die een duik in het sleutelkastje deed en ons een sleutel gaf waarvan hij dacht dat het wel de juiste zou zijn :-)
Nu zitten we dus heerlijk in een rood houten huisje met uitzicht op het meer.
De zon schijnt, de wind is gaan liggen en dan gaan wij ook zo doen even doen, even een power napp.
We daalden af en kwamen op een vreselijk wiebelige steiger terecht met een klein bootje en een bankje.
Het maken van een foto met de zelfontspanner werd een hachelijke onderneming want hoe kon ik zonder al te veel geschommel van de steiger het fototoestel bedienen die op een leuning stond en plaatsnemen op het bankje?
Ik zag het toestel, door alle bewegingen, al op de bodem van het meer liggen.
Alles heel voorzichtig gedaan: ingesteld, naar het bankje geschuifeld en gaan zitten.
Gelukkig lukte de foto in 1 keer :-)
Waarom moesten we daar dan ook een foto maken.
Gewoon, omdat we het leuk vinden :-)
Bij het echtpaar in huis gedoucht (wat een zooitje) om vervolgens alle geraniums het huis uit te zetten ivm mijn allergie tegen die planten.
Niet ze maar een allergie maar ik word er zo stoned van als een garnaal :-)
Met oogkappen op gingen we naar bed, het blijft hier de hele nacht toch wel erg licht.
Vanmorgen zijn we meteen na het ontbijt op pad gegaan.
Een wandeling van 23km over een min of meer rechte weg, dan asfalt, dan grind.
Gelukkig maakten alle bloemen en de uitzichten over het meer, Stödesjön, er een mooie tocht van.
De bloemen werden druk bezocht door vele soorten vlinders.
De meeste kenden we wel maar er landde er eentje op Sieb zijn broek die groter was dan de anderen, zwart met blauw en wit, prachtig.
Water haalden we uit stroompjes langs de weg of van een Zweedse dame met 5 iniminie hondjes die alleen maar blaften.
Zei vertelde dat door de harde wind de muggen op afstand bleven en dat we uit moesten kijken voor de zwart/zilveren adder want die was giftig.
We kregen een appel mee en we vervolgden de kilometers lange weg.
Even rusten aan het water, even rusten in het gras en onze lunch gegeten aan een picknickbankje langs de kant van de weg.
Het was een weg met weinig verkeer wat ook nog eens rustig reed, heel fijn.
Om 15.00uur kwamen we in Stöde aan waar we eerst de kerk bezochten.
Een mooie witte stenen kerk met een interieur wat in een kleur blauw was geverfd zoals mijn moeder graag gebruikte: blauw met een zweem grijs er doorheen.
We haalden een stempel bij de pastorie en liepen de laatste 400m van vandaag naar de camping waar we een hutje hadden geboekt.
Omdat de receptie gesloten was en de voicemail aanstond heeft Sieb een man aangeschoten die een duik in het sleutelkastje deed en ons een sleutel gaf waarvan hij dacht dat het wel de juiste zou zijn :-)
Nu zitten we dus heerlijk in een rood houten huisje met uitzicht op het meer.
De zon schijnt, de wind is gaan liggen en dan gaan wij ook zo doen even doen, even een power napp.
Sundsvall - solgården
Na een nacht heerlijk geslapen te hebben, gingen we tegen 8.00uur aan het ontbijt.
Een buffet met allerlei Zweedse hapjes zoals haring in de ene saus en haring in de andere saus, vele soorten knäckebröd, een paar soorten kaas, lekkere huisgemaakte jammetjes, eitjes gekookt of gebakken, diverse bakken met yoghurt en allerlei soorten brood en fruit.
Voor degene die glutenvrij zijn was en een speciale hoek voor het ontbijt.
Ook hen ontbrak het aan niets.
We namen er de tijd voor want om 10.00uur gingen de meeste winkels pas open.
Na het ontbijt pakten we de rugzakken in, vulde de bidons en liepen naar het centrum van Sundsvall waar een prachtig groot plein lag omzoomd met huizen uit het begin van de vorige eeuw.
Op een sokkel een standbeeld van man de op Admiraal de Ruyter leek, uit het Zweeds konden we niet opmaken wie het was.
Om tienen haalde ik bij de VVV 4 pelgrimpaspoorten op, twee met stempel, en ik kreeg meteen een route wijziging door ivm een wegopbreking.
Fijn om te weten, voor je het weet loop je een kilometer extra :-)
Sieb haalde een gastankje en twee zakken gedroogde pastamaaltijden, altijd handig!
Om 10.30uur vertrokken we richting Selånger, een afstand van 8km.
Veel mensen doen dat met de bus maar wij wilden echt van coast to coast lopen.
De lucht was overwegend bewolkt met een straffe wind maar het was droog.
Zo kwamen we ook langs een oude runensteen op een plaats waar ook veel grafheuvels waren gevonden.
Op onze weg kwamen we een Zweedse dame tegen die naar de begraafplaats liep die tegenover het Pelgrimscentrum lag.
We mochten met haar meelopen waarop ze ons over smalle paadjes leidde langs een meer met aan de oever gele lissen, een eind van het razende autoverkeer.
Bij het informatiebord over de route hing een kastje met een stempel erin.
Onze tweede stempel was een feit :-)
We dronken in het nagelnieuwe gebouw een kop koffie met een stuk chocoladetaart.
Door de Deken en de Dominee werden we op de foto gezet voor de FB-pagina van het Zweeds Olavspad.
We liepen naar de ruïne van de kerk waarvandaan de officiële route begon.
Langs de berm stonden overal bloeiende planten: margrieten, boterbloemen, lupinen,akelei, distels en natuurlijk een heleboel waarvan we de naam niet wisten.
In Gieselåsen zagen we vlaggen buiten hangen van Zweden en Duitsland.
Het bleek een echtpaar te zijn wat een documentatie bijhoudt over het aantal pelgrims wat hun huis passeert.
Ze bieden thee en koffie aan met fika oftewel iets lekkers erbij.
Ja, ja we waren opgemerkt en de heer des huizes kwam ons met uitgestoken hand tegemoet, schudde zijn hoofd en verontschuldigde zich voor het feit dat de Nederlandse vlag niet aan de weg gewapperd had.
We mochten iets in het gastenboek schrijven en zijn vrouw nam de gegevens over in het boek: waar vandaan, man/vrouw, start en finish, lopend/fietsend, huisdier mee, tent mee, karretje mee, met militaire precisie hield hij alles bij.
Het bleek dat hij beroeps militair geweest was :-)
Hij vertelde dat ons onderkomen nog een flink eind verder was dan in het boekje stond.
Oeps, dan zouden we meer dan 30km lopen vandaag en dat voor de eerste dag!
Om 15.30uur stapten we op maar niet voordat er voor het archief een foto was gemaakt :-))
Vlak voor Matfors aten we een broodje met kaas en dronken onze flesjes chocolademelk leeg, genoeg energie voor de rest van de tocht.
In het dorp deden we boodschappen voor drie maaltijden en begonnen aan de laatste 8km., eerst over asfalt maar later over een grindweg door het bos.
Ondertussen was het bijna 19.30uur en de zon stond nog net zo hoog aan de hemel als in Nederland rond 15.00uur.
De wind was gaan liggen, de wolken losten op en we genoten van de stilte van de natuur.
Even na half acht kwamen we aan bij een prachtig gelegen huis met in de tuin een kleinere versie voor ons.
We mochten ons wassen in de rivier: Ljungan.
Dat gaan we zo dan maar doen, dan eten en naar bed, we zijn doodmoe.
Een buffet met allerlei Zweedse hapjes zoals haring in de ene saus en haring in de andere saus, vele soorten knäckebröd, een paar soorten kaas, lekkere huisgemaakte jammetjes, eitjes gekookt of gebakken, diverse bakken met yoghurt en allerlei soorten brood en fruit.
Voor degene die glutenvrij zijn was en een speciale hoek voor het ontbijt.
Ook hen ontbrak het aan niets.
We namen er de tijd voor want om 10.00uur gingen de meeste winkels pas open.
Na het ontbijt pakten we de rugzakken in, vulde de bidons en liepen naar het centrum van Sundsvall waar een prachtig groot plein lag omzoomd met huizen uit het begin van de vorige eeuw.
Op een sokkel een standbeeld van man de op Admiraal de Ruyter leek, uit het Zweeds konden we niet opmaken wie het was.
Om tienen haalde ik bij de VVV 4 pelgrimpaspoorten op, twee met stempel, en ik kreeg meteen een route wijziging door ivm een wegopbreking.
Fijn om te weten, voor je het weet loop je een kilometer extra :-)
Sieb haalde een gastankje en twee zakken gedroogde pastamaaltijden, altijd handig!
Om 10.30uur vertrokken we richting Selånger, een afstand van 8km.
Veel mensen doen dat met de bus maar wij wilden echt van coast to coast lopen.
De lucht was overwegend bewolkt met een straffe wind maar het was droog.
Zo kwamen we ook langs een oude runensteen op een plaats waar ook veel grafheuvels waren gevonden.
Op onze weg kwamen we een Zweedse dame tegen die naar de begraafplaats liep die tegenover het Pelgrimscentrum lag.
We mochten met haar meelopen waarop ze ons over smalle paadjes leidde langs een meer met aan de oever gele lissen, een eind van het razende autoverkeer.
Bij het informatiebord over de route hing een kastje met een stempel erin.
Onze tweede stempel was een feit :-)
We dronken in het nagelnieuwe gebouw een kop koffie met een stuk chocoladetaart.
Door de Deken en de Dominee werden we op de foto gezet voor de FB-pagina van het Zweeds Olavspad.
We liepen naar de ruïne van de kerk waarvandaan de officiële route begon.
Langs de berm stonden overal bloeiende planten: margrieten, boterbloemen, lupinen,akelei, distels en natuurlijk een heleboel waarvan we de naam niet wisten.
In Gieselåsen zagen we vlaggen buiten hangen van Zweden en Duitsland.
Het bleek een echtpaar te zijn wat een documentatie bijhoudt over het aantal pelgrims wat hun huis passeert.
Ze bieden thee en koffie aan met fika oftewel iets lekkers erbij.
Ja, ja we waren opgemerkt en de heer des huizes kwam ons met uitgestoken hand tegemoet, schudde zijn hoofd en verontschuldigde zich voor het feit dat de Nederlandse vlag niet aan de weg gewapperd had.
We mochten iets in het gastenboek schrijven en zijn vrouw nam de gegevens over in het boek: waar vandaan, man/vrouw, start en finish, lopend/fietsend, huisdier mee, tent mee, karretje mee, met militaire precisie hield hij alles bij.
Het bleek dat hij beroeps militair geweest was :-)
Hij vertelde dat ons onderkomen nog een flink eind verder was dan in het boekje stond.
Oeps, dan zouden we meer dan 30km lopen vandaag en dat voor de eerste dag!
Om 15.30uur stapten we op maar niet voordat er voor het archief een foto was gemaakt :-))
Vlak voor Matfors aten we een broodje met kaas en dronken onze flesjes chocolademelk leeg, genoeg energie voor de rest van de tocht.
In het dorp deden we boodschappen voor drie maaltijden en begonnen aan de laatste 8km., eerst over asfalt maar later over een grindweg door het bos.
Ondertussen was het bijna 19.30uur en de zon stond nog net zo hoog aan de hemel als in Nederland rond 15.00uur.
De wind was gaan liggen, de wolken losten op en we genoten van de stilte van de natuur.
Even na half acht kwamen we aan bij een prachtig gelegen huis met in de tuin een kleinere versie voor ons.
We mochten ons wassen in de rivier: Ljungan.
Dat gaan we zo dan maar doen, dan eten en naar bed, we zijn doodmoe.
Abonneren op:
Posts (Atom)