vrijdag 7 juli 2017

Onderweg gesprekken

Lieve blog volger .
Volgens mij zijn jullie wel benieuwde waar we het overhebben onderweg.
Dat is als we vertrekken, over het gastgezin waar we vertrekken.
Het ontbijt wat we er van vonden nou dat is iedere keer een verrassing en altijd ruim voldoende.
En dan nou eigenlijk helemaal niets, dus echt gewoon stilte.
We geniet dan van de omgeving en wat denk je na ruim veertig jaar samen weten we bijna al wat de ander gaat zeggen.
En dan moet er toch weer een van ons iets zeggen.
Dan gaat het over de weg .
Het is goed asfalt dat noemen we aardbeien met slagroom.
Die is er ook in de extra vorm dan komt er een kers op de slagroom.
Dan is het asfalt als een biljardlaken.
Maar hier bestaat het wel vaak uit oude betonplaten en die, ja ja, die liggen als uit een helikopter gegooid.
Trouwens dat laatste zei ons aller Gerry Kneteman.
Zou toch wat zijn als dat van mijn brein zou zijn ontsproten.
Ben al aardig op dreef aan het raken .
Gaat ook echt lekker veel bier doet mijn proza goed.
En dan wat dan.
Dan gaan we uit ons dak over de omgeving.
Daar kan je toch geen genoeg van krijgen.
Wuivend graan goud geel als het haver is en dan het tarwe wat nog moet rijpen geweldig allemaal.
O ja onze mede fietsers die gaan natuurlijk over de tong.
En zeker de electrisch aangedreven fietser die we tegenkomen, bekijken we niet, die zitten potsierlijk op hun voertuig.
Maar de wielrenners .
Die zit te hoog, die fietst met zijn knieën.
En de derde kan er helemaal niets van, wat een krabber.
Nou jullie snappen het al, er is gespreksstof genoeg.
Morgen eens kijken of waar we het het eerste over hebben.
Nu eerst onze maaltijd besluiten met een kop thee en dan terug van Geleen naar Stein naar de
slaapplaats.
Tot gauw.

7 juli

Het gekraai van de haan ging aan ons voorbij, het geblaf van de honden hebben wij niet gehoord en de wekker deed z'n stinkende best ons wakker te krijgen.
Wat waren we moe in bed gestapt gisteravond rond 23.30uur.
In de tuin had onze gastvrouw het hoogste woord gehad maar dat was de enige koele plek dus namen we haar gepraat voor lief.
Volgens ons was het een hele eenzame vrouw.
Toen we toch uit bed waren gekropen en zo'n beetje alles hadden ingepakt, hoorden we een toeter waarmee ze ons duidelijk maakte dat het ontbijt klaarstond.
De tafel stond gedekt in de tuin, heerlijk want het was om 8.30 uur al 23 graden.
We lieten ons het ontbijt goed smaken en zaten al snel op de fiets richting Stein.
Eerst langs het kanaal daarna tussen mais en korenvelden door naar Thorn.
We gingen regelmatig vreemd door even Nederland binnen te fietsen maar de Vlaamse Fietsroute deed echt moeite ons in België te houden wat vanaf Heioord niet meer lukte want vanaf daar ging het naar Neeritter en Ittervoort En fietsten we na een paar kilometer Thorn binnen.
De fietsten parkeerden we bij de kerk en we gingen opzoek naar een rustig terras wat ons nog moeite kostte maar naast de VVV was een terras in de schaduw waar plek genoeg was.
Bij de koffie namen we een flink stuk Limburgse vlaai naast de tiramisu die erbij geserveerd werd.
We hadden zicht op een rij mooie witte huisjes.
Ja, waarom wit ?
We vroegen het aan een schilder die er al 17 jaar een goede boterham aan verdiende.
Een paar eeuwen geleden besloten de Franse belasting te heffen op grote ramen waarop de bewoners van de huizen besloten hun ramen te verkleinen dmv metselwerk.
Maar dat zag er niet uit en om de "littekens" weg te werken, werden de muren witgekalkt.
Nu is het beschermd stadsgezicht.
Langs de Maas, door Maaseik en met het voetveer over de Maas naar Berg aan de Maas waar we de afslag naar Stein namen.
Een uur te vroeg kwamen we daar aan, onze gastvrouw was nog niet thuis en besloten we, hoe zielig, naar de plaatselijke brouwerij te gaan :-)
Eerlijk is eerlijk, het was niet het lekkerste bier wat we de afgelopen 2 weken hebben gedronken.
Nu zitten we in een Mexicaans restaurant in Geleen te eten.
Siebren gaat zo ook nog wat schrijven, na het eten :-)