We beginnen met een aangepaste versie van een liedje van Rob de Nijs.
Zachtjes tikt de regen op het platte dak 't Ritme van veel nattigheid Die regen zegt we zijn hier zo gelukkig saam Want in Putten verliezen we gevoel voor tijd.
Helaas een tweede couplet zat er niet in want rond 13.00uur stopte het getik op het dak. Na de lunch pakten we onze rugzakjes in, kleedden ons warm aan en vertrokken voor een rondje van knooppunt naar knooppunt: 52 - 56 - 97 - 79 - 96 - 11 - 83 - 84 - 85 - 51 - 50 - 6 - 58 - 77 - 95 - 78 - 39 - 80 - 34 - 48 - 56 - 52 (Voor de liefhebbers:-)
Vanmorgen hadden we een route gemaakt die ons langs "dansende" bomen, het Solse Gat en een schaapskooi zou voeren.
De lucht bleef grijs, het bleef 4 graden en het bleef af en toe miezeren.
Toch was de tocht de moeite waard.
We kwamen door heel veel bos, bos met loofbomen of sparren maar ook door het oudste bomenbos van Nederland waar het Solse Gat te vinden is.
Een diepe kuil veroorzaakt door het afgraven van leem maar waarschijnlijk is het nog veel ouder en is het een pingoruïne, een kuil door een brok ijs uit de ijstijd veroorzaakt.
Het diepste deel is moeras waar veel bijzondere flora en fauna leeft.
Die "dansende" bomen kwamen we bij het plaatsje Drie niet tegen en ook niet bij Vier en Vijf :-)
Op de Veluwe dansen volgens ons heel veel bomen, ze hebben het er prima naar hun zijn.
We fietsten door naar een grote schaapskooi aan de rand van de Ermelose hei waar schapen stonden.
Veluwse heide schapen, nieuwsgierig keken ze ons na.
We fietsten verder over de rustige wegen, we kwamen soms een fietser of een wandelaar tegen.
In de zomer zal dat wel anders zijn!
Na drie uur fietsen over diverse landgoederen (waaronder die van Leuvenum) en de Veluwe, haalden we nog wat lekker biertjes in Putten en kwamen moe maar voldaan bij de caravan aan.
Toen snel de schoenen uit, onze voeten waren verkleumd en het bakkie thee deed ons ook goed.
Nu lekker een Quadrupel en chips en lekker onderuit.
