Gelukkig had deze boer geen haan die ons vanaf het ochtendgloren uit de slaap hield en werden we van de geur van vers gebakken brood wakker.
We troffen het, de boer bakte zijn eigen brood en daar mochten we van meegenieten.
Lekker met abdijkaas en eigengemaakt aardbeienjam.
Na een gezellig ontbijt met z'n viertje werden we rond tienen uitgezwaaid.
We fietsten terug naar het kanaal, de IJzer, en gingen naar Diksmuide waar we een bezoek brachten aan de IJzertoren.
Deze hoge toren heeft de vorm van een grafzerk en is gebouwd ter nagedachtenis aan alle soldaten die in de Eerste Wereldoorlog zijn gesneuveld.
In de toren bevindt zich een museum over deze oorlog.
Het museum begon op de 22 ste verdieping en via de trappen bezocht je elke verdieping met een eigen verhaal.
Helemaal boven was een panoramadek, als het mooi weer is kun je er kilometers ver kijken.
Nu liepen we een uur door het museum.
Er was een verdieping met allemaal lege granaten, een verdieping met foto's over hoe de manschappen de verveling te lijf gingen.
Een verdieping over hoe de Belgen de Duitsers een halt toeriepen, over het onder water laten lopen van het land mbv het openen van de sluizen en dat het daarom was dat de soldaten tijdens het verdedigen van hun land in het water stonden, tussen het ongedierte, in de blubber.
Er was filmmateriaal, er was uitleg over het ontstaan van die oorlog maar wat mij het meeste aangreep was een stukje film over een soldaat die bij het horen van weer een inslag helemaal gek werd.
De kou, de altijd natte voeten, het doorlopend op scherp moeten staan, de dode kameraden, het werd hem allemaal teveel.
Er vielen veel doden omdat de Duitsers chloorgas en mosterdgas gebruikten.
Ruim drie jaar hebben de Belgen met Engelstaligen de Duitsers tegen kunnen houden maar pas toen de Amerikanen kwamen kwam er schot in de zaak en dropen de Duitsers af.
Wat een zinloosheid, soldaten en burgers die het niet overleefden, dorpen en wegen verwoest.
In Ieper is het zelfs zo dat de gebouwen uit de middeleeuwen die verwoest zijn in de oorlog 1914 - 1918 na de oorlog opgebouwd zoals ze waren.
Een echte Middeleeuwse stadskern van slechts 100 jaar oud.
De dorpskern van Diksmuide werd nu aangepakt want de riolering van vlak na die oorlog was het aan het begeven, werd vervangen en er werd opnieuw bestraat.
We sloegen het gade vanaf het bankje waar we onze lunch aten.
Ondertussen was het zonnetje er lekker bijgekomen en door de polder ging het naar de kust, Veurne.
Het spoor vanaf Diksmuide naar Nieuwpoort was ooit aangelegd om de burgers uit Brussel naar het strand te vervoeren, nu was het over zo'n 20km.geasfalteerd voor de fietsers.
We hadden een flinke tegenwind die veranderde naar zijwind toen we langs de kustlijn naar boven fietsten.
Niet langs de zee, dat ging niet daar stonden allemaal hele lelijke flatgebouwen.
Over kleine weggetjes tussen graan, mais en piepers reden we naar Gistel waar we gebruik maken van de flat van een jong stel.
Net lekker gekookt, nu het dorp in voor een pintje :-)
