vrijdag 30 juni 2017
30 juni
Vanmorgen werden we laat wakker en konden we aanschuiven bij het ontbijt, een uitgebreid ontbijt met veel zelfgemaakt eten.
Er was appel/druivensap uit eigen tuin, jam van de aardbeien die er groeiden en verse eieren van kippen die we rond zagen scharrelen.
De echte scharreleieren :-)
De heer des huizes had als hobby de Eerste Wereldoorlog en vertelde daar uitgebreid over, hij was bestuurslid van het oorlogsmuseum.
Hij liet een schoteltje zien met daarop ongebruikte patroonhulzen die een paar weken geleden uit de grond waren gehaald bij het aanleggen van een gasleiding.
Even verderop waren 30 dozen met ongebruikte bommen gevonden bij het bouwen van een woning, dagelijks komt er hier munitie uit de grond.
Er komen nog altijd mensen om, vooral boeren, bij het afgaan van dat oude spul.
We spraken in een dorpje een boer die vertelde over de gevechten bij de Kemmelberg.
Het lijkt erop alsof de mensen die hier wonen de Eerste Wereldoorlog in hun genen hebben, ze weten er allemaal veel over te vertellen.
Dus voor we weer op pad waren was het zeker 10.00uur maar we hoefden niet zo ver.
Hier waren nog een paar heuvels te nemen, strategische plaatsen in de oorlog maar nu voor ons toch nog een paar kuitenbijters.
Onderweg naar de kust kwamen langs kleine en grote erebegraafplaatsen.
Jonge mannen uit Canada, Australië, Nieuw Zeeland maar vooral uit Engeland die hier sneuvelden en hier begraven werden.
Die begraafplaatsen zagen er prachtig onderhouden uit.
En dan zijn er nog 300.000 mannen die niet geïdentificeerd konden worden.
Ook wist iemand te vertellen over massagraven waar lichamen lagen van onbekende soldaten die in de twee jaar dat de frontlinie hier lag gesneuveld waren.
We werden er stil van.
In Poppingen fietsten we naar het Hopmuseum waar we na de koffie naar Watou en West Vleteren reden maar de proeflokalen van Sint Bernardus en Sint Sixtus waren gesloten :-(
Na een lekkere kop soep fietsten we naar ons onderkomen in Pollinkhoven waar we op een boerderij slapen.
Zometeen lekker eten in het volgende dorpje, drie kroegen en een kerk :-)
Er was appel/druivensap uit eigen tuin, jam van de aardbeien die er groeiden en verse eieren van kippen die we rond zagen scharrelen.
De echte scharreleieren :-)
De heer des huizes had als hobby de Eerste Wereldoorlog en vertelde daar uitgebreid over, hij was bestuurslid van het oorlogsmuseum.
Hij liet een schoteltje zien met daarop ongebruikte patroonhulzen die een paar weken geleden uit de grond waren gehaald bij het aanleggen van een gasleiding.
Even verderop waren 30 dozen met ongebruikte bommen gevonden bij het bouwen van een woning, dagelijks komt er hier munitie uit de grond.
Er komen nog altijd mensen om, vooral boeren, bij het afgaan van dat oude spul.
We spraken in een dorpje een boer die vertelde over de gevechten bij de Kemmelberg.
Het lijkt erop alsof de mensen die hier wonen de Eerste Wereldoorlog in hun genen hebben, ze weten er allemaal veel over te vertellen.
Dus voor we weer op pad waren was het zeker 10.00uur maar we hoefden niet zo ver.
Hier waren nog een paar heuvels te nemen, strategische plaatsen in de oorlog maar nu voor ons toch nog een paar kuitenbijters.
Onderweg naar de kust kwamen langs kleine en grote erebegraafplaatsen.
Jonge mannen uit Canada, Australië, Nieuw Zeeland maar vooral uit Engeland die hier sneuvelden en hier begraven werden.
Die begraafplaatsen zagen er prachtig onderhouden uit.
En dan zijn er nog 300.000 mannen die niet geïdentificeerd konden worden.
Ook wist iemand te vertellen over massagraven waar lichamen lagen van onbekende soldaten die in de twee jaar dat de frontlinie hier lag gesneuveld waren.
We werden er stil van.
In Poppingen fietsten we naar het Hopmuseum waar we na de koffie naar Watou en West Vleteren reden maar de proeflokalen van Sint Bernardus en Sint Sixtus waren gesloten :-(
Na een lekkere kop soep fietsten we naar ons onderkomen in Pollinkhoven waar we op een boerderij slapen.
Zometeen lekker eten in het volgende dorpje, drie kroegen en een kerk :-)
donderdag 29 juni 2017
The Last Post
We hebben de hele dag gefietst en neergestreken in Ieper waar we om 20.00 uur The Last Post hebben bijgewoond.
Heel indrukwekkend.
Maar we beginnen bij het begin.
Na een goede nachtrust mochten we genieten van een ontbijtbuffet.
De dame was zeker twee maal mijn omvang en vertelde alles neergezet te hebben wat zijzelf lekker vond.
En dat was nogal wat, ik ga het niet allemaal opnoemen maar wij zijn zeker goed gevuld op pad gegaan vanmorgen.
In het boekje had ik gezien dat we nog maar 5 heuvels over moesten, en wat voor heuvels.
In slow motion ging het naar boven om daarna op elke top te genieten van de uitzichten.
Het was heerlijk weer, wel veel wolken maar toch ook flink wat zon wat de natuur extra glans gaf.
Vooral het goudgele koren leek nu zijn kleur te weerkaatsen.
We kwamen langs een paar bijzondere molens, helemaal van hout of in een voor ons vreemde vorm.
Het glooiende landschap werd langzaam steeds platter en uiteindelijk fietsten wij heerlijk over het Jaagpad of de Trekweg langs de Schelde en de Leie waar we lekker ons stokbrood oppeuzelden.
Echt tientallen kilometers lang was het water onze metgezel.
Het hoogte verschil werd opgevangen door middel van sluizen waarvan 1 van 600 meter lang en 12.5 meter breed.
In Kortrijk zijn we naar het Begijnenhof geweest, het staat op de Werelderfgoed lijst van UNESCO.
Een prachtig hofje met allemaal witte huisjes op twee na die uit rode baksteen waren opgetrokken.
Daarin zat een cafeetje waar we chocolade Begijntje bij de koffie kregen.
Na een regenbuitje stapten we weer op de pedalen richting Ieper.
Om 17.45 uur kwamen we aan in Dikkebusse, 7 km. ten zuidwesten van Ieper.
Onze praatgrage gastvrouw vertelde dat we tegen 19.30 uur in de stad moesten zijn voor The Last Post anders was het bij de Mennepoort te druk.
Snel onder de douche, gauw een salade gegeten en weer op de fiets alsof we niet net 96km. Hadden afgelegd.
We waren op tijd, het was indrukwekkend.
Elke dag wordt The Last Post getrompetterd als eerbetoon voor alle gevallen Britse soldaten die meevochten in de Eerste Wereldoorlog.
Ook worden vele andere gevallenen herdacht maar de Britten hebben deze poort gebouwd voor de soldaten die anoniem ergens op de vele begraafplaatsen liggen hier in de weide omgeving.
Onderweg hierheen zagen wij er drie en morgen zullen daar nog wel een aantal bijkomen.
In Ieper hebben we een biertje gepakt, een Bernardus Witbier van de tap, lekkerrrrrr.
Nog een Vlaams patatje er achteraan, weer 7km. teruggefietst en nu dan het blog.
Eens kijken of ik er nog wat foto's bij kan plaatsen.
Tot morgen.
Heel indrukwekkend.
Maar we beginnen bij het begin.
Na een goede nachtrust mochten we genieten van een ontbijtbuffet.
De dame was zeker twee maal mijn omvang en vertelde alles neergezet te hebben wat zijzelf lekker vond.
En dat was nogal wat, ik ga het niet allemaal opnoemen maar wij zijn zeker goed gevuld op pad gegaan vanmorgen.
In het boekje had ik gezien dat we nog maar 5 heuvels over moesten, en wat voor heuvels.
In slow motion ging het naar boven om daarna op elke top te genieten van de uitzichten.
Het was heerlijk weer, wel veel wolken maar toch ook flink wat zon wat de natuur extra glans gaf.
Vooral het goudgele koren leek nu zijn kleur te weerkaatsen.
We kwamen langs een paar bijzondere molens, helemaal van hout of in een voor ons vreemde vorm.
Het glooiende landschap werd langzaam steeds platter en uiteindelijk fietsten wij heerlijk over het Jaagpad of de Trekweg langs de Schelde en de Leie waar we lekker ons stokbrood oppeuzelden.
Echt tientallen kilometers lang was het water onze metgezel.
Het hoogte verschil werd opgevangen door middel van sluizen waarvan 1 van 600 meter lang en 12.5 meter breed.
In Kortrijk zijn we naar het Begijnenhof geweest, het staat op de Werelderfgoed lijst van UNESCO.
Een prachtig hofje met allemaal witte huisjes op twee na die uit rode baksteen waren opgetrokken.
Daarin zat een cafeetje waar we chocolade Begijntje bij de koffie kregen.
Na een regenbuitje stapten we weer op de pedalen richting Ieper.
Om 17.45 uur kwamen we aan in Dikkebusse, 7 km. ten zuidwesten van Ieper.
Onze praatgrage gastvrouw vertelde dat we tegen 19.30 uur in de stad moesten zijn voor The Last Post anders was het bij de Mennepoort te druk.
Snel onder de douche, gauw een salade gegeten en weer op de fiets alsof we niet net 96km. Hadden afgelegd.
We waren op tijd, het was indrukwekkend.
Elke dag wordt The Last Post getrompetterd als eerbetoon voor alle gevallen Britse soldaten die meevochten in de Eerste Wereldoorlog.
Ook worden vele andere gevallenen herdacht maar de Britten hebben deze poort gebouwd voor de soldaten die anoniem ergens op de vele begraafplaatsen liggen hier in de weide omgeving.
Onderweg hierheen zagen wij er drie en morgen zullen daar nog wel een aantal bijkomen.
In Ieper hebben we een biertje gepakt, een Bernardus Witbier van de tap, lekkerrrrrr.
Nog een Vlaams patatje er achteraan, weer 7km. teruggefietst en nu dan het blog.
Eens kijken of ik er nog wat foto's bij kan plaatsen.
Tot morgen.
woensdag 28 juni 2017
Abonneren op:
Posts (Atom)