vrijdag 26 juli 2019

24 juli. Ryphusan -Oppdal 31.64km

Wat een rot nacht, zo slecht had ik deze vakantie nog niet geslapen.
Eerst die troela die even na tienen nog arriveerde met alle geluiden die daar bij hoorden zoals krakende plastic zakken en ritsen die open en dicht gingen.
Daarna begon het gesnurk waar geen eind aan kwam omdat diverse pelgrims elkaar aflosten en vervolgens stond er een stel om 5.15uur op om te vertrekken wat absoluut niet geruisloos ging.
De rugzakken werden ingepakt, er werd water gekookt, borden en bestek gepakt, gekletst, bijna alsof er niet nog vijf andere gasten waren.
Toen het stel vertrokken was, was iedereen wakker en maakten we ons op voor een warme dag wandelen.
Bij vertrek kwam de zon nog niet over de bergen heen waardoor de huisjes van Ryphusan nog in de koelte lagen.
We hoefden vandaag alleen maar af te dalen en dat merkten we aan onze tenen die af en toe pijnlijk richting schoenenneus schoven.
Ondanks dat er een flinke groep in Ryphusan had geslapen, kwamen we niemand meer tegen alleen een paar schapen :-)
Langs de rivier ging het naar beneden, het water sneller dan wij want wij maakten af en toe een haarspeldbocht om de rivier bij te kunnen houden.
Het verschil in hoogte zorgde voor stroomversnellingen die zich al van verre aankondigden door het woeste geluid van snel stromend water.
Watervallen die wij over de top van de berg naar beneden zagen komen en diverse bronnen zorgden ervoor dat de rivier steeds breder werd.
We passeerden een bron waar het water zichtbaar naar boven kwam en waarvan werd gezegd dat zuiverder water niet bestond.
Je snapt natuurlijk wel dat we er flink van gedronken hebben, misschien was het wel heilzamer dan het water uit Lourdes ;-)
De stenen in het water waren door de eeuwen heen prachtig gepolijst door het water.
Naast het water stonden voornamelijk planten met paarse bloemen.
Een paars klokje, monnikskap, lupine en bodembedekkers met kleine paarse bloemetjes.
We zagen ook planten die we nog niet eerder hadden gezien.
Op een info-bord stond dat dat door de IJstijd komt, die heeft gezorgd voor isolatie van sommige soorten planten en dieren.
Na 10km lopen kwamen we weer bij de boomgrens, kleine struiken en andere vegetatie.
We hadden nog wel het idee dat we op de hoogvlakte liepen maar langzaam veranderde de natuur om ons heen.
De weg was makkelijk begaanbaar, kiezels afgewisseld met gras en lekker breed.
Koffie dronken we op een omgevallen info-bord, twee palen en een plank waar we handig een kleine picknickplek van maakten.
We hadden prachtig uitzicht op de met resten sneeuw bedekte bergtoppen van Oppdal.
Over de weg kwam een lammetje aangelopen, luid blatend, op zoek naar z’n moeder.
Het beestje bleef een tijdje bij ons rondlopen, keek ons af en toe hulpeloos aan.
Zo langzamerhand kwamen we weer terug in de bewoonde wereld.
We stuitten op een mooi klein kapelletje, de deur was open.
Van leisteen was er een trap over de hele breedte gemaakt die als banken dienden.
Achter de houten kansel was een raam vanaf het plafond tot op de grond van zeker een meter breed waardoor we een prachtig uitzicht hadden op het dal.
Vanaf het plafond hing een blauw glazen kruis voor het raam.
Dit was echt een plek voor bezinning.
Ik stak voor iedereen die ik ken en die een stap of stapje achteruit moet doen een kaarsje aan, even stilstaan bij het leven van anderen, een leven wat een andere wending had genomen dan de verwachting was.
Via een bos en een paar akkers kwamen we uit bij het spoor en bleven geruime tijd in de buurt daarvan, staken het soms over, dan weer door een tunneltje eronderdoor maar het was er de rest van de wandeling altijd.
Bij een spoorbrug over een riviertje stond een Pelgrimsonderkomen, je kon er slapen en koken, in de tuin stond een eco- toilet, het water uit de rivier was drinkwater.
Geweldig, voor €15,= per nacht mocht je er gebruik van maken.
Inmiddels liepen we door het dal en was de temperatuur rond de 30 graden.
Bij een particulier vroegen we water, tot dan toe was het gelukt de bidons te vullen met water uit de rivier maar in de stad ging dat niet meer (riolering enzo)
Omdat het zo warm was en we moe waren kostte het laatste stuk ons veel moeite.
Over asfalt liepen we Oppdal in, kochten een liter cultuurmjølk bij de Spar, avondeten bij de Kiwi en we kwamen ook nog langs de Rema, Coop, Bugetpris en Eurochopper.
In de zomer hebben ze zoveel supermarkten niet echt nodig maar het is een grote wintersportplaats dus dan misschien wel, net zoals de vele sportwinkels.
Omdat we hier vorig jaar twee dagen op de camping in een huisje hadden gezeten, herhaalden we dat dit jaar.
Het was alleen wel een paar kilometer buiten het dorp precies aan de andere kant van dat we vandaag aankwamen.
Wel fijn dat er een fiets- wandelpad was aangelegd naast de E6 waarop we als een streep naar de camping konden lopen.
Ze hadden voor ons een huisje in de schaduw, hiep hoi !
Na twee dagen konden we weer douchen, wasten wat kleding om tot Zondag genoeg schoons te hebben en maakten pasta met zalm, yoghurt toe.
Voordat we gingen slapen was al kleding droog, zo warm was het geworden.
Maar vanaf een uur of negen trok de lucht ineens dicht, de berg waar we uitzicht op hadden was ineens een koppie kleiner.
De zon zorgde voor een oranje gloed op de “mist”, heel bijzonder.
Maar morgen wordt het weer onverminderd warm.
Wij blij dat we twee dagen “rust” hebben :-)


Foto’s 24 juli op Dovrefjell



















23 juli Kongsvoll - Ryphusan. 22.34km

Na een ontbijt van cultuurmjølk met cornflakes en het klaarmaken van twee boterhammen met kaas, liepen we naar het station om om 8.18uur met de trein te vertrekken naar Kongsvoll.
Het was een rit van ruim twee uur met mooie vergezichten.
In Trondheim had het er bewolkt uitgezien maar meer landinwaarts werd het steeds blauwer en warmer.
We hadden het plan opgevat om voordat we van start gingen een stempel te halen bij het Pelgrimsonderkomen in Kongsvoll.
De mevrouw achter de balie deed wat we van haar vroegen, ze plaatste een stempel in onze paspoorten.
Er kon geen lachje af, we waren duidelijk teveel.
We aten onze boterhammen en vertrokken richting  Ryphusan, een onbemande hut in de bergen.
Het eerste stukje was OK maar daarna kwamen er vier kilometer moeilijk begaanbaar pad waar we alle twee een paar keer uitgleden.
Dan ben je blij dat je een rugzak ophebt, die vangt de klap een beetje op.
We waren het geploeter zat, het viel ons tegen hoe modderig het was en uitglijden was vaker regel dan uitzondering.
De mooie waterval was zeker de moeite waard maar eigenlijk hadden we het toen al niet meer zo naar ons zin.
Toen we aan de overkant van de E6 een picknickplaats ontwaarden zijn we die kant opgewandeld en lekker een bakkie koffie gemaakt met een chocolademuffin erbij.
Daar knapten we van op.
Na een half uur gingen we weer op pad en liepen langs een bord waarop stond vermeld dat we vanaf nu over het Koningspad liepen, het pad werd gemarkeerd met een rood teken op een schijf van leisteen.
En jawel, het pad werd een breed grindpad, later een bospad en weer later een eenmanspaadje over de hoogvlakte.
Het lopen was alsnog zwaar want we daalden en klommen en dat ging maar door en ging maar door, waar bleef die hoogvlakte?
Eindelijk na de laatste pittige klim kwamen we tussen de bomen vandaan en strekte zich de hoogvlakte voor ons uit.
Hoe anders dan vorig jaar!
Het eerste deel van Dovrefjell hadden we toen gelopen maar dit deel hadden we overgeslagen vanwege een tekort aan voedsel.
Maar dit deel was compleet anders, er waren bergen van 1560m hoog.
Er lagen nog stukken sneeuw van de afgelopen winter waaruit stroompjes kwamen die zich verzamelden in watervallen en uiteindelijk uitmonden in rivieren die richting Oppdal stroomden.
Er waren watervallen die de hele lengte van de bergen besloegen, er waren er met weinig water, met veel water en ze maakten allemaal net zoveel herrie.
We begonnen met een plek te zoeken om iets te eten en ploften neer op twee met mos bekleedde stenen.
Wat een feestje, de ergernis over het pad van vanmorgen zakte weg en we speurden de vlakte af op zoek naar beesten, jammer genoeg zagen we niet één.
Het was niet te geloven dat je door een land wandelt en daar kennismaakt met bergen en boerderijen met golvende akkers of met koeien en schapen en dan kom je na een forse klim op een hoogvlakte met helemaal niets.
Nou ja, niets.
Het was schitterend, de vlakte was bedekt met een laag mos, allemaal verschillende soorten mos met allemaal een andere kleur.
Er lagen rotsblokken en kiezels en doorlopend hoorden we het geluid van water.
Dit jaar was het niet zo droog als vorig jaar waardoor we sneeuw op de hoogste bergen zagen liggen waaruit stroompjes naar beneden liepen, soms naar beneden stortte om dan door een ander stroompje te worden opgeslokt.
De temperatuur was omgeven 26 graden maar door een verkoelend windje prima te doen.
Nadat we vanaf 10.45uur waren vertrokken tot een uur of vier, hadden we hoofdzakelijk gestegen totdat we bij het hoogste punt aankwamen: 1314 m.
We daalden over smalle paadjes die veranderde in een grindweg en toen we bijna bij ons onderkomen waren werd het een asfaltweg met een paar echte haarspeldbochten.
Na deze bochten was het nog anderhalve kilometer, in de verte zagen we de huisjes van  Ryphusan al liggen.
Langs het riviertje stonden een aantal huisjes links en rechts van het water.
De Pelgrimshut stond rechts en leek behoorlijk groot.
Er waren al wat mensen aangekomen maar gelukkig waren er nog twee bedden vrij.
Al snel bleek dat er nog twee Nederlanders waren en de rest, wat er uiteindelijk vijf werden, waren Noren.
Er was geen electra, water haalden we uit de rivier en er was een beperkte hoeveelheid etenswaren waar wij gelukkig niets van nodig hadden.
Na vorig jaar hadden we voor deze twee dagen ruim eten meegenomen, het diner bestond uit gevriesdroogde lamsstew.
Voor ons allemaal bestond het eten uit makkelijk te bereiden dan wel kant en klaar maaltijden.
Van het Nederlandse stel hoorden wij dat Kongsvoll nu inderdaad voor de Pelgrims een soep op de kaart heeft staan geserveerd met brood.
De eigenaar heeft mijn vorig jaar gegeven kritiek dus toch ter harte genomen :-)
Een Noors stel had er à la carte gegeten, hadden het heerlijk gevonden en wisten van te voren dat ze er de hoofdprijs voor gingen betalen.
Om 21.30uur doken de eerste in bed, wij volgden al snel maar toen eenmaal iedereen erin lag werd er op de deur geklopt voor de laatste Pelgrim die er nog bij kon.





Foto’s 23 juli op Dovrefjell





























Foto,s Dieet