donderdag 19 juli 2018

Foto’s 19 juli




















19 Juli

Na een nacht met veel passerende luidruchtige pubers viel ik na middernacht eindelijk in slaap.
Ik droomde dat we de trein miste omdat we een e-mail over het hoofd hadden gezien, de trein was een uur vroeger vertrokken en dus waren we te laat.
Toen we er dan toch eindelijk inzaten (dat kan alleen in dromen of als je Harry Potter heet) zaten we aan de linker kant van de trein zodat we tegen de rotsen aankeken ipv het fantastische uitzicht wat ons beloofd was.
Gelukkig bleek het allemaal maar een droom te zijn :-)
We zetten koffie, maakten boterhammen en gingen nog even de stad in om voor in de trein wat sap en lekkers te kopen.
Om 11.00uur vertrokken we richting station.
We liepen door allemaal nauwe straatjes met gekleurde houten huisjes, de meeste toch wel eng dicht tegen elkaar aangebouwd.
In Nederland wonen we in rijtjes huizen maar die zijn van steen.
Als hier de fik erin gaat is meteen een hele wijk afgebrand.
Na een kwartier lopen kwamen we bij een monumentaal station aan, een prachtig gebouw uit begin 1900.
Het perron was nog afgesloten maar om 11.40uur mochten we de trein in.
De zesde wagon was bijna aan het eind van het perron, dichtbij de locomotief.
We hadden twee stoelen tegenover elkaar bij het raam aan de rechterkant.
Op internet hadden we gelezen dat je aan die kant de mooiste uitzichten had.
Het reisbureau dat voor ons de boottocht had geregeld, had in April al deze treintickets gereserveerd.
De trein vertrok stipt om 11.59uur en het eerste uur dachten we echt aan de verkeerde kant te zitten, het fjord was te zien aan de linker kant maar de overige zeven uur hadden we echter het mooiste uitzicht van de wereld uitgezonderd in de vele tunnels waar de trein doorheen reed.
We reden aan de noordkant van de Hardangervida, veel rotsen, mossen en water.
Zo af en toe stopte de trein bij voor ons onbekende plaatsen, veelal wintersport gebieden die in de zomer wandelaars en fietsers aantrokken.
In Finse waren we op 1222m. hoogte, het was er 10 graden en de bergen waren bedekt met sneeuw en/of een gletsjers en veel watervallen.
En toen werd er omgeroepen dat we zouden stoppen in Geilo.
Geilo, een plaatsje van een herberg en tien huizen toen wij er 40 jaar geleden waren.
Nu een grote plaats met veel hotels voor wintersporters, wandelaars en fietsers.
Het mooie weer zorgde ervoor dat we genoten van de wereld om ons heen.
Nadat we de hoogvlakte verlaten hadden, reed de trein terug naar 800m waar het meteen weer aangenaam warm was, 18 graden.
Niet veel later reden we door landschap wat we herkenden van onze tocht, dezelfde flora maar dan een flink stuk westwaarts.
Zo’n 100km voor Oslo was de buitentemperatuur 32 graden.
Als we het internet moesten geloven bleef dat voorlopig zo en dus zou morgen ons dagje Oslo met oa het Vigelandpark behoorlijk warm worden met een strak blauwe llucht.
Omdat de trein af en toe moest stoppen om een andere trein te laten passeren, het was enkel spoor, kwamen we pas om 19.30uur aan op het Centraal Station Oslo.
Donderdag 14 Juni waren we hier aan het Olavspad begonnen, precies vijf weken geleden.
De komende twee nachten slapen we in hetzelfde onderkomen als de eerste nacht, zaterdag vliegen we naar huis.