dinsdag 30 augustus 2016

Leon

Uitgeteld liggen/zitten we op bed.
Moe van het reizen, moe van de warmte, moe van het vroege opstaan.
Op tijd naar bed is er niet bij want de restaurants gaan pas rond 20.00 open.
We hopen dat de "huiskamer" Italiaan zijn zaak opent maar toen we er net langsliepen zag het er een beetje verlaten en onordelijk uit, hij zal toch niet met vakantie zijn ?
Je komt hier niet van de honger om want bij elk glas wijn krijg tapas, dat hoort er gewoon bij :-)
Vanmiddag in de trein zaten we in een voertuig voor bejaarden :-))
Op de site hadden ze naar onze leeftijd gevraagd wat ik al vreemd vond.
De coupe was heerlijk rustig en bij nadere inspectie bleken het dus allemaal "bejaarden" te zijn.
Nou ja zeg, 60 is hier dus al bejaard of is dat bij ons ook zo ???
OK toegegeven, het was wel lekker rustig, zo rustig dat we wat slaap konden inhalen.
Ondertussen zoefde de trein met een snelheid van 300km per uur over het spoor.
Het landschap was prachtig, net als in Nederland zijn de boeren druk bezig met het graan te maaien, strobalen te maken en de boel binnen te halen.
Wat overblijft is een schakering aan allerlei gouden tinten, echt schitterend.
We zijn benieuwd wat we op onze wandeltocht te zien krijgen, de sneeuw die in April op de bergen lag is weg, dat is jammer maar er is vast iets moois voor in de plaats gekomen :-)
We gaan het de komende 600km. beleven.






Madrid

Door een dik pak wolken landden wij om 9.30 uur op het vliegveld van Madrid.
We hadden weinig van het onder ons doorschuivende landschap gezien, de wolken ontnamen ons alle zicht, jammer, ik had graag de Pyreneeën van bovenaf gezien.
Van bovenaf zien waar we in april overheen waren geklauterd.....
Wolken, geen regen, 20 graden,prima wandelweer, we hopen het zo te houden :-)
Met de trein ging het naar het station in Madrid waarvandaan we naar Leon zouden vertrekken.
Langzaam werd de lucht blauwer en blauwer en rond het middaguur zaten we te zweten in de zon op
een terrasje buiten het station.
De pijpen werden van de afritsbroeken geritst, de wandelschoenen losgemaakt.
Heerlijk, langzaam kwam er een vakantiegevoel naar boven en zakten we onderuit in onze stoel.
We hebben nu nog een dik uur dan gaan we met de trein door het Spaanse landschap naar het noorden naar de startplaats van ons tweede deel van de Camino waar we morgen aan gaan beginnen :-)
Leon, we zijn onderweg!

Schiphol

Goedemorgen allemaal

Met vakantie gaan is leuk maar om 3.45uur de wekker te horen afgaan is minder.
Wat een tijd, vreselijk, wat had ik me graag nog eventjes omgedraaid maar ja, onze schoonzoon Peter zou een half uur later op de stoep staan om ons naar Schiphol te brengen.
De schat was ook al zo belachelijk vroeg gewekt.
We willen graag de hele rit naar Leon op 1 dag maken en dat vergt offers :-)
Het geluk was met ons want de afgelopen tijd was Schiphol extra beveiligd met alle vertragingen en ergernissen van dien.
Zo niet vannacht, geen file op de heenweg, geen wachtrij om onze rugzakken af te geven, geen opstopping bij de sucurity, de enige wachtrij daar staat Sieb nu in: Starbucks :-)
Even wakker worden met een enorme kop koffie en iets lekkers erbij.

Het is een heerlijk idee om weer terug te gaan naar Spanje om onze tocht te vervolgen.
Al nadat we thuiskwamen in Mei had ik vakantie geregeld voor de hele September ongeacht hoe mijn been zich zou herstellen.
Eind Mei gingen we er vanuit dat het mogelijk moest zijn om dan toch de Camino te lopen.
De wond genas pas na 2 antibiotica kuren en sinds een week of 3 is het echt dicht.
Kantje boord dus :-)
Maar hier zitten we nu, ready to go !!!