zaterdag 13 juli 2019

Foto’s 13 juli












13 juli 2019 Skalstugan - Sul


Beste Blogspot lezers daar ben ik weer.
Het was me het dagje wel weer.
We begonnen met een over heerlijk ontbijt.
Van alles was er voldoende en we mochten ook een lunchpakket maken.
Nou dat deden de Zweden ook dacht dat wij hebberig waren.
Er werden gebakken eieren en aardappels in een vors formaat thermosfles gedaan.
Voor tussen de middag.
Want de werknemers Vandenbergh bank gaan er de hele dag opruit.
Vlieg vissen is het populairste wandelen en met de auto de natuur in zijn in die volgorde de bezigheden.
Iedereen is dan ook vroeg aanwezig voor het ontbijt.
We hebben ons goed laten gelden.
Een lunch gemaakt met gebakken eieren en kaneel broodjes voor bij de koffie.
En wij weg.
Na de koffie krijg ik na een tijdje een droge mond.
Dus is het Fin een slokje uit de bidon te nemen.
Bidon???????? Weg bidon.
Die is op de tafel bij het hotel blijven staan.
Dat is 3,4 km terug lopen.
En dan weer 3,4 naar het punt waar we nu staan.
Ik terug zonder rugzak die laat ik bij Chris.
Die moet een uurtje wachten tot ik terug ben.
En ik loop vandaag 7 km meer.
Onder weg kom ik een echtpaar tegen in een Mercedes waar we gisteren mee gesproken hadden.
Die vroeg mij of ik mij bedacht had.
Nee dat. Iet maar mijn bidon en die is echt essentieel.
Was niet helemaal fit opgestaan maar goed zonder rugzak is het makkelijker.
Bij het hotel staat de fles niet op de tafel van het terras .
Dan zal hij binnen zijn afgegeven.
Ook binnen geen fles oei oei.
Waar is dat ding .
Ik naar onze kamer had ik hem daar laten staan.

Nee nee in de hal van het gasten verblijf kom ik hem gelukkig tegen .
Terug eerst nog een glas limonade .
O ja we hadden ook ,onze thermoskan nog kunnen vullen met koffie of thee.
Laten wij die nou niet bij ons hebben.

Na een uurtje ben ik weer bij Chris we hadden al lang de grens over kunnen zijn.
Zal wel ergens goed voor zijn.
Chris had onder tussen ontdekt dat er verder op een schuilhut zat.
Daar heen voor een kop koffie met de kaneelbroodjes.
Die smaakten over heerlijk en Chris kon ff op warmen.
Want er staat toch best een koud windje.
Verder maar weer tussen de half dode berken.
Ja ja daar is de grens een stapel stenen met een plakette.
En het grintpad is meteen een graspad loopt een stuk fijner.
En je geloof het of niet er is ook een heel ander landschap.
Net of er een streep is getrokken.
Ruiger bergen groter rotsblokken.
De foto,s zullen het  jullie laten zien.
We weten nu ook door waarom we gisteren zo moe waren.
Die auto,s die je voorbij racen en het gelui daar van.
Maar je moet ook heel geconcentreerd zijn om ze ik de gaten te houden.
Er was aan het einde een klein stukje asfalt.
Naar ons onderkomen voor vannacht.
We slapen bij Tomas een Duitser
Hij heeft iet met indiaanen.
Zijn huis staat er vol mee.
En is fan van Perter Maffay.
Aan alles is te zien dat hij alleen is maar hij is aller vriendelijkst en probeert alle pelgrims te helpen.
Lieve volhardende Blogspot lezers tot de volgende keer .
Groeten Siebren.