vrijdag 9 september 2016
9-9-2016
Omdat we gisteren zo vroeg gestopt waren, aten we al om 18.30 en wilde ik eigenlijk al om 20.00 naar bed maar dat was wel een erg ouwe lullen tijd dus rekte ik het tot 21.30 maar toen ging het licht ook echt ui.
Om 6.00 liep de eerste wekker af, stroomde de badkamer vol met Zweedse dames en na hun vertrek kwam de rest van pelgrims tot leven.
Om 7.00 waren we op pad met een mijnwerkerslampje op ons hoofd omdat het toch nog erg donker was en we bang waren de bewegwijzering te missen.
Deze ochtend bleef het lang donker, we hoorden achter en voor ons praten maar zagen niets.
Om een uur of 9.00 bleek er een dichte mist te hangen, onze wereld was niet groter dan een cirkel van 30 meter die al snel oprekte naar 50 meter en daarna plaatselijk verdween.
Dat plaatselijke was ontzettend mooi, we zagen anderen uit de mist opdoemen, bomen verschijnen op plaatsen waar we ze niet verwachten en zelfs in de verte zagen we bomen boven de mist uitkomen.
Het was allemaal erg surrealistisch maar ongelofelijk om er deel van uit te mogen maken.
De zon verwarmde de wolken en rond 10.00 was er een strak blauwe lucht en werd het warm.
De paden waarop we liepen gingen op en neer door het bos, langs kleine dorpjes, langs uitgestrekte weilanden afgezet met rechtopstaande platte stenen en bevolkt met licht bruine koeien.
Om ons heen kwam de wereld tot leven , zongen vogels en kropen de salamandertjes snel onder een steen als we langskwamen, de meeste kroegjes gingen open voor een snel ontbijt.
We liepen naar Paleis de Rei, een grote stad waar we de verleiding niet konden weerstaan om ergens verse inktvis te eten, heerlijk, heerlijk.
Daarna liepen we nog 15km. naar Melide.
De bramen die aan de struiken groeiden hadden geen suiker nodig, het was bijna alsof we jam aten.
De diverse vijgenbomen droegen wel al vijgen maar ze waren nog niet rijp.
Om 17.00 kwamen we aan in Melide waar we een nieuwe herberg vonden met een keukentje.
Het was er erg druk met Fransen die allemaal iets anders dan Spaans widen eten:-)
Wij zitten nu lekker aan een Rioja en olijfjes, veel meer heeft een mens niet nodig :-)
Om 6.00 liep de eerste wekker af, stroomde de badkamer vol met Zweedse dames en na hun vertrek kwam de rest van pelgrims tot leven.
Om 7.00 waren we op pad met een mijnwerkerslampje op ons hoofd omdat het toch nog erg donker was en we bang waren de bewegwijzering te missen.
Deze ochtend bleef het lang donker, we hoorden achter en voor ons praten maar zagen niets.
Om een uur of 9.00 bleek er een dichte mist te hangen, onze wereld was niet groter dan een cirkel van 30 meter die al snel oprekte naar 50 meter en daarna plaatselijk verdween.
Dat plaatselijke was ontzettend mooi, we zagen anderen uit de mist opdoemen, bomen verschijnen op plaatsen waar we ze niet verwachten en zelfs in de verte zagen we bomen boven de mist uitkomen.
Het was allemaal erg surrealistisch maar ongelofelijk om er deel van uit te mogen maken.
De zon verwarmde de wolken en rond 10.00 was er een strak blauwe lucht en werd het warm.
De paden waarop we liepen gingen op en neer door het bos, langs kleine dorpjes, langs uitgestrekte weilanden afgezet met rechtopstaande platte stenen en bevolkt met licht bruine koeien.
Om ons heen kwam de wereld tot leven , zongen vogels en kropen de salamandertjes snel onder een steen als we langskwamen, de meeste kroegjes gingen open voor een snel ontbijt.
We liepen naar Paleis de Rei, een grote stad waar we de verleiding niet konden weerstaan om ergens verse inktvis te eten, heerlijk, heerlijk.
Daarna liepen we nog 15km. naar Melide.
De bramen die aan de struiken groeiden hadden geen suiker nodig, het was bijna alsof we jam aten.
De diverse vijgenbomen droegen wel al vijgen maar ze waren nog niet rijp.
Om 17.00 kwamen we aan in Melide waar we een nieuwe herberg vonden met een keukentje.
Het was er erg druk met Fransen die allemaal iets anders dan Spaans widen eten:-)
Wij zitten nu lekker aan een Rioja en olijfjes, veel meer heeft een mens niet nodig :-)
Abonneren op:
Posts (Atom)