Maak er een mooie dag/avond van.
En dan onze marathon.
Het was vandaag slechts 44km. van Sloten naar Workum.
Een prachtige wandeling die voor een groot deel langs het IJsselmeer voerde.
Het zou een groot deel van de dag bewolkt blijven maar wel aangenaam van temperatuur, zo rond de 18 graden en weinig wind.
In Sloten werden we door de burgermeester uitgeleide gedaan, hij knipte samen met 6 vrijwilligers de stempelkaarten af.
Onze dag begon dus al goed :-)
We wandelden eerst een stuk van 10km. door de bossen, alles was groen. overal floten vogeltjes.
Tussen de planten ontdekten we een plant waarvan de bloemetjes onder de bladeren bloeiden.
Kleine witte klokjes bengelden aan de stengel waar ook het blad aan groeide.
Ondertussen probeerde ik een Mw van me af te schudden die haar ongenoegen over e-bikes ventileerde, probeerde Siebren een geslaagde foto te maken voor de familie watt's app.
Beide lukten :-)
Zo langzamerhand verspreidde de groep zich over de te gane weg en haalden wij medewandelaars in maar vaker werden we voorbij gestoven door de fanatiekelingen onder ons.
Herkenbaar aan hun rugzakken of heuptasjes met de diverse vaantjes, pins, badges en andere trofeeën van de gelopen tochten.
Wij waren groentjes :-)
Na nog eens 10km. bovenop de dijk van het IJsselmeer gelopen te hebben, kwamen we aan in Stavoren, een leuk klein vissersdorp waar we een paar jaar geleden met de boot vanuit Enkhuizen waren aangekomen met de fiets.
Na het felbegeerde stempel op onze kaart, liepen we door de weilanden en onder de dijk.
In de verte zagen we de bijzondere kerktoren van Hindeloopen, net een vuurtoren.
Daar werd het stempel geplaatst door twee mensen in klederdracht.
Zo probeert elk dorp er op zijn eigen manier iets bijzonders van te maken.
Op de bordjes van de ANWB stond dat het nog 6km. naar Workum was.
Om eerlijk te zijn hadden we het wel gehad maar we gaven elkaar wat pep-talk en hup daar gingen we weer voor het laatste stukje.
Dat was maar goed ook want na nog geen kilometer was daar de gevreesde geheime controle post.
Siebren had het er al twee dagen over en nu begreep ik pas goed wat de consequentie was als je zo'n post miste: geen kruisje !
Om 16.45uur werd de laatste stempel op onze kaart gezet, kregen we de route mee voor morgen en na nog een kilometer waren we terug bij de auto.
Vraag niet hoe we ons na dat auto-ritje van een half uur uit de auto hebben weten te hijsen.
Onze spieren waren verzuurt, met van pijn vertrokken gezichten klauterden we uit de auto, we strompelden het hotel binnen, met de lift naar boven en hup het stikhete bad in.
We moesten lachen om onszelf, een rollator zou verdomd handig zijn geweest :-)
Nu, een paar uurtjes later, gaat het wel weer :-)
