Via Cruz de Ferro naar Elcebo 34.83km.

Vanmorgen stonden we voor dag en dauw op om de hitte een beetje voor te blijven.
In het donker vertrokken we, om ons heen werd het in een half uur tijd licht.
Geen zonsopgang want er hingen wolken die door de zon al gauw als sneeuw voor de zon verdwenen.
Het werd een zonovergoten dag met alleen boven de berg waar we overheen gingen, wat wolken.
De eerste 5km liepen we op een lege maag om die bij het eerste dorpje te vullen.
Een broodje gezond ( een half stokbrood :-) en een flinke kop koffie waar we weer een paar uur op voort konden.
Om 11uur kwamen we bij Rabanal del Camino aan, te vroeg om in het door een vriendin aangeraadde hutje in de tuin te overnachten, sorry Aaf, volgende keer misschien :-)
Na Rabanal kwam er eerst heuveltje om gevolgd te worden door een heuse berg van 1450meter hoog.
We hadden er een flinke dobber aan want het was nou niet bepaald een biljartlaken waar we overheen liepen, kiezel, omhooggedrukte rotsen, opgedroogde modder, kuilen en gaten.
We hadden wel gemopperd als we over het asfalt liepen en dit was ook wel veel rustiger maar ook een stuk zwaarder, we kwamen dan ook gesloopt in Elcebo aan.
Maar afwisselend was het wel.
Oude vervallen dorpjes, bloeiende brem en heide, veel vlinders en sprinkhanen en dan het uitzicht, Wow, hoe hoger we kwamen hoe meer bergen ons omringde, het was schitterend.
Nu zitten we op het terras van de herberg met uitzicht op de bergen, beetje heiig maar mooi.
Onderweg hierheen kwamen we langs Cruise de Ferro, een plek die voor heel veel mensen erg belangrijk is.
Al sinds april loop ik met een steentje rond van Mama dat bestemd was om hier neer te leggen.
Vandaag heb ik dat gedaan, ik heb het tussen de draden die de houten paal omcirkelen stevig vastgezet zodat het er heel lang zal blijven zitten.
Een emotioneel moment....
Vandaaruit was het behoorlijk stijl naar beneden en waar ik normaal gesproken als een haas naar beneden liep moest ik het nu rustig aan doen, mijn linker been wilde niet echt meewerken.
Die spier is dus nog niet helemaal genezen al voelt het tijdens het wandelen niet anders dan anders.
Er stond een lekker windje maar de zon bleef onbarmhartig op ons neerschijnen en we waren blij na 7 uur wandelen Elcebo te bereiken waar we in dezelfde herberg neerstreken als 2 jaar geleden met de fiets, een prima plek en nu met zwembad !
We delen een kamer voor 8 met niemand, wat een heerlijk vooruitzicht, geen snurkers vannacht  :-)
Nu nog even genieten van de zonsondergang bij een lekkere kop koffie.