4 juli

Gistermiddag toen wij “ons” onderkomen in gebruik namen, hoorden we het gepiep van jonge vogeltjes.
Bij nader onderzoek bleek er een nest jonge musjes in het gras op het dak te zitten.
We gingen ervan uit dat ze ‘s nachts niet piepten maar omdat de zon hier niet ondergaat waren we daar eigenlijk niet zo zeker van.
Even nadat we om 22.00uur naar bed waren gegaan, hoorden we niets meer.
Het is wonderlijk want het wordt hier dus echt niet donker gedurende de nacht.
Het eerste gepiep hoorde ik pas even na zessen, ook voor ons een mooie tijd om op te staan.
Een uur later waren we begonnen aan de dag waarop we boven de boomgrens uit zouden komen, we gingen naar Dovrefjell.
Het is een enorme hoogvlakte waar we drie dagen zullen wandelen.
Eerst gingen we boodschappen doen voor die dagen want er zijn daar geen winkels.
Brood, kaas, droogvoer, chocoladebollen ( een soort krentenbollen maar dan met ...)
blikjes vis en müeslirepen.
Met flink wat overgewicht in onze rugzakken verlieten wij de supermarkt.
Het kerkje van Dovre was nog gesloten en dus begonnen we aan onze tocht naar boven.
We moesten vandaag van ongeveer 500m naar 1200m. een flinke stijging.
De Olavsbron die we tegenkwamen stond droog en zo ging het ook met Budsjord.
Dat is een herberg waar ze aan passerende pelgrims koffie schenken.
Niet vandaag.
Meteen daarna gingen we door het hek van de Koningsweg waar de route wordt aangegeven met blauwe kroontjes.
Tsja, verschil moet er wezen :-)
Dit pad schijnt dus echt gebruikt te zijn door Koning Olav en waarschijnlijk is dat ook zo want de plek waar wij nu slapen is al sinds 1736 een Pelgrimsherberg.
We stegen langzaam, eerst over asfalt dan over een zandpad met stenen.
De begroeiing nam geleidelijk af en ineens stonden we tussen hei, mos en hele lage struikjes.
Het was net alsof we op de hei in de Peel liepen ware het niet dat de hoogvlakte voor een groot deel omsloten werd door hoge bergen met sneeuw en gletsjers.
De uitzichten waren adembenemend, af en toe knepen we elkaar om zeker te weten dat we niet droomden.
We hebben over die 24km. ook heel lang gedaan om maar zoveel mogelijk te genieten.
Alle mos stond in bloei, het was prachtig om te zien zeker omdat we ook nog eens het mooiste weer van de wereld hadden.
Op het moment dat we een mooi uitzicht hadden op de Juttenheimen zijn we gaan zitten voor de lunch.
Zodra Dovrefjell mooi werd zijn we gaan zitten met een chocoladebroodje en later nog een keer op een stapel stenen en bij een gletsjer.
Ineens liepen we in een hele andere omgeving dan de afgelopen weken, het was plat met bergen op de achtergrond en ook de vegetatie was compleet anders.
Heel veel verschillende mossen in allerlei kleuren groen, kleine stevige planten en kleine berkenboompjes.
We merkten meteen als we weer lager liepen want dan waren er ineens weer bloemen.
Het was erg indrukwekkend.
Om 16.45uur kwamen we aan in Fokstugu waar onze gastvrouw ons al opwachtte.
Ze leidde ons rond en vertelde dat het huis waar wij in sliepen uit 1736 stamde.
De Koning wilde dat er op die plaats een Pelgrimsherberg werd gebouwd.
De familie Fokstugu beheerd deze herberg al elf generaties.
We kochten een tweede credential, aten warm en toen was het tijd om naar de Pelgrimsmis te gaan, mij was gevraagd een stukje uit de Nederlandstalige bijbel voor te lezen dus we moesten wel.
Nee hoor, zo erg was het niet.
Er zaten twee pelgrims die we al eerder hadden gezien: Micheal uit Duitsland en Marleen uit België, ook zij hadden vandaag genoten van de ongerepte natuur.
Morgen gaat het weer verder, nog 226km te gaan4