Na een ontbijt van cultuurmjølk met cornflakes en het klaarmaken van twee boterhammen met kaas, liepen we naar het station om om 8.18uur met de trein te vertrekken naar Kongsvoll.
Het was een rit van ruim twee uur met mooie vergezichten.
In Trondheim had het er bewolkt uitgezien maar meer landinwaarts werd het steeds blauwer en warmer.
We hadden het plan opgevat om voordat we van start gingen een stempel te halen bij het Pelgrimsonderkomen in Kongsvoll.
De mevrouw achter de balie deed wat we van haar vroegen, ze plaatste een stempel in onze paspoorten.
Er kon geen lachje af, we waren duidelijk teveel.
We aten onze boterhammen en vertrokken richting Ryphusan, een onbemande hut in de bergen.
Het eerste stukje was OK maar daarna kwamen er vier kilometer moeilijk begaanbaar pad waar we alle twee een paar keer uitgleden.
Dan ben je blij dat je een rugzak ophebt, die vangt de klap een beetje op.
We waren het geploeter zat, het viel ons tegen hoe modderig het was en uitglijden was vaker regel dan uitzondering.
De mooie waterval was zeker de moeite waard maar eigenlijk hadden we het toen al niet meer zo naar ons zin.
Toen we aan de overkant van de E6 een picknickplaats ontwaarden zijn we die kant opgewandeld en lekker een bakkie koffie gemaakt met een chocolademuffin erbij.
Daar knapten we van op.
Na een half uur gingen we weer op pad en liepen langs een bord waarop stond vermeld dat we vanaf nu over het Koningspad liepen, het pad werd gemarkeerd met een rood teken op een schijf van leisteen.
En jawel, het pad werd een breed grindpad, later een bospad en weer later een eenmanspaadje over de hoogvlakte.
Het lopen was alsnog zwaar want we daalden en klommen en dat ging maar door en ging maar door, waar bleef die hoogvlakte?
Eindelijk na de laatste pittige klim kwamen we tussen de bomen vandaan en strekte zich de hoogvlakte voor ons uit.
Hoe anders dan vorig jaar!
Het eerste deel van Dovrefjell hadden we toen gelopen maar dit deel hadden we overgeslagen vanwege een tekort aan voedsel.
Maar dit deel was compleet anders, er waren bergen van 1560m hoog.
Er lagen nog stukken sneeuw van de afgelopen winter waaruit stroompjes kwamen die zich verzamelden in watervallen en uiteindelijk uitmonden in rivieren die richting Oppdal stroomden.
Er waren watervallen die de hele lengte van de bergen besloegen, er waren er met weinig water, met veel water en ze maakten allemaal net zoveel herrie.
We begonnen met een plek te zoeken om iets te eten en ploften neer op twee met mos bekleedde stenen.
Wat een feestje, de ergernis over het pad van vanmorgen zakte weg en we speurden de vlakte af op zoek naar beesten, jammer genoeg zagen we niet één.
Het was niet te geloven dat je door een land wandelt en daar kennismaakt met bergen en boerderijen met golvende akkers of met koeien en schapen en dan kom je na een forse klim op een hoogvlakte met helemaal niets.
Nou ja, niets.
Het was schitterend, de vlakte was bedekt met een laag mos, allemaal verschillende soorten mos met allemaal een andere kleur.
Er lagen rotsblokken en kiezels en doorlopend hoorden we het geluid van water.
Dit jaar was het niet zo droog als vorig jaar waardoor we sneeuw op de hoogste bergen zagen liggen waaruit stroompjes naar beneden liepen, soms naar beneden stortte om dan door een ander stroompje te worden opgeslokt.
De temperatuur was omgeven 26 graden maar door een verkoelend windje prima te doen.
Nadat we vanaf 10.45uur waren vertrokken tot een uur of vier, hadden we hoofdzakelijk gestegen totdat we bij het hoogste punt aankwamen: 1314 m.
We daalden over smalle paadjes die veranderde in een grindweg en toen we bijna bij ons onderkomen waren werd het een asfaltweg met een paar echte haarspeldbochten.
Na deze bochten was het nog anderhalve kilometer, in de verte zagen we de huisjes van Ryphusan al liggen.
Langs het riviertje stonden een aantal huisjes links en rechts van het water.
De Pelgrimshut stond rechts en leek behoorlijk groot.
Er waren al wat mensen aangekomen maar gelukkig waren er nog twee bedden vrij.
Al snel bleek dat er nog twee Nederlanders waren en de rest, wat er uiteindelijk vijf werden, waren Noren.
Er was geen electra, water haalden we uit de rivier en er was een beperkte hoeveelheid etenswaren waar wij gelukkig niets van nodig hadden.
Na vorig jaar hadden we voor deze twee dagen ruim eten meegenomen, het diner bestond uit gevriesdroogde lamsstew.
Voor ons allemaal bestond het eten uit makkelijk te bereiden dan wel kant en klaar maaltijden.
Van het Nederlandse stel hoorden wij dat Kongsvoll nu inderdaad voor de Pelgrims een soep op de kaart heeft staan geserveerd met brood.
De eigenaar heeft mijn vorig jaar gegeven kritiek dus toch ter harte genomen :-)
Een Noors stel had er à la carte gegeten, hadden het heerlijk gevonden en wisten van te voren dat ze er de hoofdprijs voor gingen betalen.
Om 21.30uur doken de eerste in bed, wij volgden al snel maar toen eenmaal iedereen erin lag werd er op de deur geklopt voor de laatste Pelgrim die er nog bij kon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten