Wat hadden we lekker geslapen!
Alleen al een zacht kussen maakte het verschil, tot nog toe hadden we vooral op kersenpit kussens geslapen, die keihard waren.De route van vandaag ging over 2 heuvels te vergelijken met een flinke duin.
We hadden er geen moeite mee na alle bergen die we al achter ons hadden.
Er was een fietspad tussen Aki en Noichi van bijna 30km lang wat helemaal langs de kustlijn liep.
Daarop liepen wij vandaag en dat liep goed.
Het was helemaal van asfalt met aan de ene kant het water en de andere kant zo goed als de hele weg bomen en struiken.
De Route55 zagen we alleen als we een winkeltje zochten voor een kop koffie.
Aki uitlopend kwamen we langs een kleine bakkerij waar het heerlijk rook.
Op roosters lagen broodjes af te koelen.
We konden de verleiding niet weerstaan en kochten 2 zoete broodjes voor bij de koffie.
Langs het fietspad wandelend zagen we de verschillende “stranden”.
Meestal enorme rotsblokken of flinke kiezelstenen maar ook een stuk met zwart zand waar we een stukje overheen liepen.
De wielen van Sieb zijn karretje zakten diep weg dus wij weer terug naar het fietspad :-)
Doordat er een wegwijzer tussen de fruitbomen stond, lieten we Google vertalen wat er op het bord stond en wat bleek, het fruit was voor de pelgrims!
Er hing rijp kakifruit, heerlijk.
We rustten uit bij een prachtig uitzichtpunt waarna we nog 17km naar de tempel moesten lopen.
Bij Lawson hadden ze een zithoek met een koffiezetapparaat waar we de grootste beker cappuccino kochten die ze hadden waar we de lekkere broodjes bij aten.
Naast de winkel zat een traiteur, wij naar binnen.
Jammie, jammie, allerlei dozen met allerlei verschillende Japanse hapjes.
We kochten balletjes gevuld met inktvis waar een zoete sojasaus en een soort van mayonaise overheen zat.
Wow, die gaan we thuis proberen te maken, zo lekker!
Al wandelend kwamen we langs een kunstwerk van bamboe stokken met ronde gaten erin waarin led verlichting was aangebracht.
Ze waren nog druk bezig met het plaatsen ervan, het zou zaterdagavond geopend worden, voor de genodigden stonden de stoelen al klaar.
Er stonden bouwwerken op het strand en op een parkeerplaats.
De kunstenaar zelf was er ook, een jonge Japanner die zichzelf Bamboe-artiest noemde.
‘s Avonds met de lichtjes aan zou het er vast spectaculair uitzien.
Via een paar tunnels kwamen we aan bij een rijtje Japanse winkels waar geen westerling te bespeuren viel.
Wel een groep jonge wielrenners uit Hongkong die dit eiland rondfietsten in 6 dagen en een stempelkaart bij zich hadden.
Niet alleen de stempelkaart maar ook hun shirt werd voorzien van een mooi stempel.
Zittend op een bankje bekeken we de mensen die zonder uitzondering met de auto boodschappen kwamen doen.
Een man kwam naar ons toe en tijdens het eten van een mandarijntje vertelde hij dat de regio waar wij nu doorheen liepen bekend stond om zijn heerlijke mandarijnen.
Of wij ook een mandarijntje wilden?
Haalde hij uit zijn auto een zak voor Sieb en een zak voor mij.
Toch die kilo mandarijnen gekregen waarmee we niet rond wilden lopen :-))
Door de verlaten straten van Noichi liepen we langs een tweedehands winkel.
We keken onze ogen uit maar het was nu zeker de bedoeling niet om iets te kopen.
Dat zouden we dan nog tot half december mee moeten slepen.
Er kwam een mevrouw de winkel uit die vroeg of wij zin hadden in een kopje thee.
Ze bracht ons naar de tuin achter de winkel, zocht naar twee stoelen voor ons en zette thee.
Met een dienblad vol kwam ze terug.
Twee kopjes macha-thee, koekjes, limonade, kaki-fruit, bananen en 2 liter water.
Ze wilde ons zo graag verwennen omdat we pelgrims zijn.
Dat heet in Japan: osettai.
We hadden op onze tocht niet te klagen over die belangstelling.
Tegen 16.00uur kwamen we bij ons hotel aan.
Eerst hadden we nog het idee om naar de tempel te lopen maar toen we hoorden dat het hotel over een warmwaterbron beschikte, stelden we onze plannen bij.
Heerlijk even in het badhuis waar de temperatuur van het bronwater rond de 60 graden was.
Er was een jongetjes en een meisjes deel, gescheiden door een wand.
Na het grondig soppen liet ik me in het warme water zakken van het buitenbad.
Boven mij schapenwolkjes, een relaxt muziekje en naast mij het warme water wat tussen de keien door het bad in stroomde.
Wat een fantastisch eind van deze wandeldag!
Noichi
