De herberg waar we hadden geslapen lag pal aan de Pacific Ocean.
We vielen in slaap op het ritme van de golven die uiteen spatten tegen de rotsen onder ons raam.Na het ontbijt haalden we de natte kranten uit onze schoenen en trokken ze aan.
Ze waren bijna helemaal droog, heel fijn.
Langs de provinciaalse weg liepen we op het fietspad verder naar het zuiden.
Na nog geen half uurtje wandelen zagen we een café.
De rugzakken gingen af voordat we naar binnen gingen en dat was maar goed ook want echt groot was het niet.
Aan 6 tafeltjes zat 1 man te wachten op zijn ontbijt de tijd dodend met het lezen van de krant of een stripboek.
Aan het laatste lege tafeltje gingen wij zitten en bestelden koffie.
Daar hadden we nou 3 weken naar gezocht, naar een plek om koffie te drinken.
Dit was de eerste :-)
We liepen verder over de Shikoku Nature Trail.
Hele stukken liepen we over een oude weg door een dennenbos, Irino Pine Coast, en langs het strand van Tosa Bay.
De golven waren enorm hoog en een uitdaging voor heel wat surfers.
Ze dreven met hun surfplank in het water wachtend op een golf waarop ze een heel eind mee konden surfen.
We keken er een hele tijd naar, maakten veel foto’s, het was spectaculair!
In een Japanse supermarkt kochten wij gefrituurde balletjes met inktvis en sojasaus en iets lekkers voor bij de koffie, een soort van koffiebroodje maar niet met rozijnen en kaneel maar gevuld met zoete aardappel, niet verkeerd.
Daarna gingen we verder door de weilanden en akkers waar vooral ouderen in hun moestuin werkten.
Het was niet altijd duidelijk wat ze precies deden maar ze waren druk met een hark of schoffel en bukten voor elk sprietje onkruid of steen die verwijderd moest worden.
Tijdens een pauze kwam er een mevrouw naar ons toe met 3 vruchten van de Akebia.
Die plant hebben wij in de tuin, nog nooit een vrucht gezien.
Grote rood/groene vruchten die, als je ze openmaakt, zwart ziet van de pitten met daar tussen zacht wit mierzoet vruchtvlees.
Het smaakte goed maar die pitten waren bitter als gal en bij het uitspugen leek er geen eind aan te komen :-)
We pikten nog een stuk bos mee waarna de weg richting Shimano City ging.
Op een app had ik het adres van ons hotel ingetoetst, het was veel verder dan we dachten totdat we na anderhalf lopen bij de ingang van het Libelle Museum stonden.
Foutje van mij, we waren het hotel gewoon voorbij gelopen.
Niet getreurd, de receptioniste van het museum belde voor ons een taxi die ons in 5 minuten naar het hotel reed.
Hier blijven we morgen ook om naar het Libelle Museum te gaan :-)
