Gisteren hadden we naar het weerbericht gekeken en gezien dat er in het weekend een bui kon vallen bij een temperatuur van rond de 25 graden.
Bij het openschuiven van de gordijnen was de lucht overwegend blauw.Wij blij.
Na een ontbijt zonder vis :-) stapten we in de schoenen, Sieb laadde zijn karretje en ik deed de rugzak op.
Waar we gisteren in het hotel waren gebleven voor Hot Spring, vertrokken we nu naar Dainichiji (Tempel 28) 2km verderop.
Het was er rustig en we namen alle tijd voor de tempels die er stonden.
Door het open veld ging het verder.
Veel mensen werkten in hun tuintjes en op het land.
Fruit en groenten zijn hier erg duur, daarom zie je bij veel huizen een moestuin.
We kwamen langs bomen met grote groene citrusvruchten, pompelmoen?
Het was een flinke klus om de schil eraf te krijgen.
Het smaakte naar grapefruit maar had zoveel grote pitten dat er weinig te eten overbleef:-)
We vonden een picknickplaats naast een supermarkt die prima koffie had, we kochten er iets lekkers bij.
Op de picknickplaats was een oudere dame met een rollator.
We kregen van haar mandarijntjes uit haar eigen tuin.
Ze was helemaal blij met het Delfts blauwe klompje wat we haar cadeau gaven.
Aankomend bij de volgende tempel zagen we bussen op de parkeerplaats staan.
Helemaal vergeten, het was zaterdag vandaag en de Japanners laten zich dan massaal rondrijden langs de tempels om hun stempelboek vol te krijgen.
Om niet zeker een half uur in de rij te moeten staan, gingen we eerst een stempel halen.
Tegelijk met ons kwamen er twee dames aanlopen met alle stempelboeken van de pelgrims uit die bussen, het waren enorme stapels.
We zagen onze geest al dwalen toen er een monnik kwam aanlopen.
Hij pakte onze boeken aan, zette er de stempels in en schoof het door naar een mevrouw die er met een lang penseel de prachtige zwarte tekst bij schreef.
Daarna gingen ze samen aan de slag met de stapel boeken uit de bussen.
Bij het rondlopen op het tempelcomplex miezerde het een klein beetje, niet echt de moeite om een regenjas aan te trekken.
We luisterden op een bankje naar het monotone mantra wat opgezegd werd door de passagiers uit de bussen.
De snelheid werd aangegeven door middel van 2 houten stokjes die door een van hen tegen elkaar aan geslagen werden.
Zo’n grote groep maakte wel indruk op ons.
Door de weilanden gingen we verder, de miezer ging over in regen.
In een tunnel trokken we onze regenkleding aan en hulden de rugzakken in plastic.
Tsja, dat was de goden verzoeken want een uur lang regende het pijpenstelen.
Alle kranen boven ons werden opengedraaid en het duurde niet lang of de regen liep via onze regenjas langs onze benen onze schoenen in.
Er zat niet anders op dan flink door te stappen en zo snel mogelijk de 7km naar de volgende tempel af te leggen.
De bergen om ons heen waren nauwelijks zichtbaar, ze waren in grijze wolken gehuld.
Vlak voor Zenrakuji (tempel 30) werd het droog.
En wat schetste onze verbazing, daar kwamen weer die bussen aangereden die we al eerder hadden gezien, de passagiers zwaaiden enthousiast naar ons.
We trokken een sprintje naar het kantoor van de tempel en voordat er weer stapels aan stempelboeken lagen, waren die van ons klaar :-)
Deze tempel lag hoog op een berg en het enige wat wij nog moesten doen was teruglopen naar zeeniveau.
Tempel 31 hebben we niet gehaald.
We hadden tijd zat maar door de regen was het pad in het bos zo glibberig geworden dat we ons aan van alles moesten vasthouden om niet te vallen.
We maakten rechtsomkeer en wandelden nog een flink stuk naar ons hotel.
Morgen hebben we een rustdag om maandag weer aan een nieuwe week te beginnen.
