De herberg waar we afgelopen nacht sliepen had ons niet alleen een grote kamer gegeven maar ook voor onder de futon een extra matras en een heerlijk donzen dekbed.
We sliepen als marmotten totdat de overbuurman zijn tv aanzette om 4.00uur in de nacht.Niet hard maar zo’n geluid dat je er net wakker van lag, heel vervelend.
Om 6.30uur kregen we ontbijt op bed, nou ja, op de kamer.
Een lekker soepje, gebakken zalm, een rauw ei, een paar schaaltjes met warme groenten en een pot thee.
We begonnen eraan te wennen dat we geen warme broodjes geserveerd kregen.
Om 7.00uur liepen we met een vest en lange broek aan in de frisse ochtendlucht.
Japan staat vol met “vending machines” waar je warme en koude dranken uit kunt halen.
We kochten 2 flesjes warme koffie met melk, we brandden bijna onze mond maar onze bruine motor hadden we in ieder gevel gehad :-)
Vandaag liepen we over een deel van het Shikoku Natuur Pad dat net buiten Kure begon.
Waar mogelijk liepen we door de natuur, ver weg bij alle auto’s en hun herrie.
We waren op weg naar de Nanako-tōge Pass op 287m. hoogte.
Eerst een flink stuk licht stijgend langs de Osaka-Dani Rivier.
Hoog boven ons hoorden we auto’s over een brug rijden, de pijlers hadden een lengte van zeker 130 meter.
De laatste 3km ging over een smal bospad met brokken steen, bladeren, bruggetjes en weet ik veel hoeveel haarspeldbochten.
Boven was het uitzicht prachtig.
Door de bomen heen zagen wij die enorme hoge auto-brug die wij hadden gepasseerd en in de verte de oceaan.
We stonden boven op een plateau en hoefden daar vandaag ook niet meer af.
De resterende 21 kilometers naar de tempel waren nagenoeg vlak.
Er werd hard op het land gewerkt, de gemberwortels waren goed en op diverse akkers werden de planten uit de grond getrokken zodat de gemberwortel zichtbaar werd.
Auto’s met kratten vol met wortels reden af en aan.
Een paar uur later zaten we in een restaurantje met 4 tafels die bezet werden door twee bejaarde dames zo weggelopen uit Cornationstreet, een wandelaar, een man en wij met z’n tweeën.
Er was een handige kaart met foto’s van de gerechten die we konden bestellen.
Niet dat we dan wisten wat we kregen maar we deden een poging.
Helaas was de soep uitverkocht maar er was nog een plaatje waar we alle twee ons oog op hadden laten vallen en dat was wel op voorraad.
Er kwam een houten plank met daarop een gietijzeren, gloeiendhete schaal met mie.
Daaroverheen een saus met taugé, wortel, pepers en .....gember!
Het ging allemaal op, het smaakte ons prima.
We moesten nog 4 kilometer over het natuurpad om in het dorp aan te komen waar we onderdak hadden gevonden in Tempel 37.
We kregen een grote kamer en het verzoek om 17.30uur aan te schuiven voor het avondeten en morgenochtend om 6.00uur naar de tempel te gaan voor de ochtendceremonie.
We gaan het meemaken:-)
