Na een kop koffie waren we weer vroeg op pad.
In het dal hing een dikke wolk waardoor onze wereld klein was met een zicht van ongeveer 100m.Die wolk zorgde er ook voor dat de temperatuur laag was, onze handen hadden we diep in de mouwen van ons vest gestopt.
De bergen om ons heen waren onzichtbaar.
Gelukkig was de bewegwijzering overvloedig aanwezig want met koude handen konden we de telefoon en dus de navigatie slecht bedienen.
In het dorp stopte een auto met mevrouw voor ons die ons 2 kakifruit gaf, ter grote van een grapefruit.
We aten ze later op de dag op, ze waren heerlijk!
Langs het pad stond een winkel waar we een voorraad gedroogd fruit kochten, altijd goed en nog maar eens een kop koffie met lekkere koekjes :-)
We slingerden dan links dan rechts langs een drukke weg waar we op een gegeven moment toch op moesten vanwege de Tosaka tunnel.
Behangen met reflecterende banden die we in een kast vlak voor de ingang van de tunnel vonden en onze hoofdverlichting op knipperen stapten we de kilometer lange tunnel in.
Alle automobilisten zagen ons op tijd en remden af of gingen in een boog om ons heen.
Meteen na de tunnel was er een bospad stijl omhoog wat uitkwam op een breed pad.
Kilometers lang liepen we door het bos.
Vlak voor Ozu volgden we een weg naar beneden met aardig wat haarspeldbochten die uitkwam bij het oude Ozu.
Er stonden in die wijk nog heel veel oude huizen die vroeger hoorden bij het kasteel wat nog altijd boven op de berg staat te pronken.
Via een grote brug over de Hiji-kawa rivier, liepen we het nieuwe Ozu binnen en waren tegen drie uur bij het onderkomen voor vannacht, een herberg voor fietsers en wandelaars.
Van de gasten kennen we er een paar, gezellig :-)
