Nadat we de hotelkamer weer terug hadden gebracht naar hoe we hem gisteren hadden aangetroffen, waren we vertrokken.
Het was nog voor 7.00 uur maar de supermarkt had de koffie al bruin ;-)Het zou vandaag een lange dag worden van 29km die bijna helemaal langs de kust zou gaan maar ook langs een doorgaande weg.
Het was zaterdag dus dachten we dat de drukte wel mee zou vallen.
Nee dus, de Japanners werkten altijd, weekend of geen weekend en dus was het behoorlijk druk met auto’s.
Gelukkig zaten er in de route een paar flinke lussen een eind bij de weg vandaan maar helaas bleef het wel de rode draad van vandaag.
Van een mevrouw in een tegemoet komende auto kregen we elk een mandarijn.
Een stuk verder stopte een auto aan de kant van de weg waarvan de bestuurder ons elk 2 mandarijnen gaf.
In deze provincie werden we als pelgrims in de watten gelegd want onderweg kregen we ook nog 2 sjaaltjes, 4 flesjes sportdrank en 2 zakken gepofte rijst.
Bij een dorpje op de route zagen wij de Fransman weer die wij gisteren hadden ontmoet.
Hij vroeg of het zo bleef vandaag met al die auto’s.
Kijkend op de app zagen we dat het mogelijk was om door het bos over een berg heen te klimmen om zo het lawaai van de auto’s te ontlopen.
En aldus geschiedde, we wijzigden onze plannen en liepen het bos in de berg op.
Het was niet het makkelijkste pad maar het karretje hield het prima.
Omdat we vanuit zeeniveau liepen werd het een klim van ruim 600meter.
In de 2 uur die de klim duurde hadden we, geloof ik, alle bankjes die er langs het pad stonden uitgeprobeerd ;-)
We zagen een paar herten lopen en een slang, van zeker anderhalve meter, kronkelend het pad oversteken waarna die doodstil en bijna onzichtbaar tussen de gevallen bladeren bleef liggen.
Eenmaal op de top hadden we een schitterend uitzicht over de oceaan, de rotsen die erin lagen en de diverse kweekplaatsen voor vis.
Uiteraard was de afdaling, helaas, zo gedaan en was het nog 10km. naar het dorp waar we een onderkomen hadden geregeld.
Lopend langs de rivier zagen we weer een ijsvogeltje.
Het beestje zat lekker op een steen te wachten tot er een lekker visje voorbij zou komen.
En dat visje kwam want ook wij hadden heel wat vis zien zwemmen en zien opspringen vanuit het water van de rivier.
Het was even zoeken naar de herberg maar ze hadden op ons gerekend want de bedden lagen al opgemaakt en al op de grond.
Met een Japanse, Lany, zijn we uit eten gegaan bij een heel klein restaurantje met slechts 1 tafel waar de Japanse pannenkoeken op een tafel naast ons werden gebakken.
Ze waren heerlijk!
Het was een gezellige avond na een onverwacht mooie dag door de natuur ipv langs de weg.
