15 oktober

 Afgelopen nacht goot het uit de lucht.

De regen kletterde op het kleine balkonnetje van onze kamer en ik zag ons al helemaal in het plastic gehuld de tocht vervolgen.
Om 6.00uur ging de wekker en helaas, het regende nog steeds.
We hadden een uitgebreid Japans ontbijt met veel vis, soep, groenten en rijst.
De ochtend zouden we daar zeker mee doorkomen :-)
Toen we op het punt van vertrek stonden, stopte de regen.
Het was asgrauw buiten maar dat maakte niet uit, de regenkleding bleef waar die was, in de rugzak.
Het lopen ging heerlijk vandaag omdat het ruim 10 graden koeler was dan gisteren.
Omdat we toch wel kruip door sluip door weggetjes bewandelden waar normaal gesproken geen pelgrim kwam, was er ook nu weer een meneer die ons hielp op de goede weg te komen.
Om zeker te weten dat we hem begrepen hadden, liep hij een stukje met ons mee :-)
Vandaag passeerden we 4 tempels allemaal in Tokushima.
Het is een grote stad die klem ligt rond een berg en de oceaan.
Om die berg liepen we vandaag heen.
In de eerste tempel was het muisstil, we waren de enigen.
Daarna werd het drukker maar vooral met Japanners die pelgrimeren met de auto :-)
Weer terug in de stad waren er meer mogelijkheden om boodschappen te doen en voor Sieb zijn karretje de kans om de bandjes op te pompen.
In een van de straten kwamen we een echtpaar tegen voor het hek van hun huis.
De man trok onmiddellijk zijn portemonnee en gaf aan Sieb een handvol muntjes om als offerande te gebruiken in de tempels.
De vrouw vroeg of we trek hadden in ijsthee en gaf ons twee ijskoude flesjes.
Ze zwaaiden ons na.
Door de drukke straten van de stad was ons hotel snel gevonden en hebben we nu een kamer met een “echt” bed!
Na het douchen gaan we lekker eten, eens kijken wat we dit keer op ons bord vinden.

Slippers in Japan

Slippers in Japan is een dingetje.

Als je aankomt bij je slaapadres trek je je schoenen uit. Zouden wij in Nederland wat van kunnen leren.

Dan ga je naar je kamer en trek je de gangslippers uit En ga je op blote- of kousenvoeten je kamer binnen. Ga je de kamer af om naar de badkamer te gaan dan trek je de gangslippers aan die voor je deur staan.

Bij de badkamer aangekomen doe je de deur open Wat denk je, staan daar slippers klaar. Jouw gangslippers doe je uit en trekt de badkamerslippers aan . Verlaat je de badkamer, trek je de gangslippers weer aan. En hop naar jouw kamer, laat je de gangslippers buiten op de gang voor jouw kamer staan en gaat naar binnen. O jee je moet plassen, kamer uit gangslippers aan, toiletdeur open, gangslippers uit en toiletslippers aan. Naar jouw kamer toiletslippers uit en gangslippers aan, bij jouw kamer gangslippers uit. Hop je kamer in. En, ben je al gek van het slipper ritueel? wij wel! Nog 8 weken slippers aan en uit.

14 oktober

 Vanmorgen stond de wekker op 6.00uur want om half zeven was het ontbijt.

Wat een verrassing, het was een continental breakfast!
Een lekker eitje, plakje ham, beetje kaas, een croissantje met jam en een kop koffie.
Om half acht gingen we op pad om 20km te lopen.
Het werd elke dag vroeger en vandaag zagen we voor het eerst de zon achter de bergen vandaan komen.
De wandeling begon met het beklimmen van de vierde en voorlopig laatste berg.
Wat als mooi asfalt begon werd al snel schots en scheve keien en stenen afgewisseld met boomwortels, we hadden onze wandelstokken hard nodig.
Wat het vanmorgen zo bijzonder maakte, waren de zonnestralen die tussen de bomen van het bos doorschenen en zo sommige delen in de spotlights zetten.
Het was net alsof het bos ontwaakte, zo mooi.
Nadat we 300m aan hoogtemeters hadden gehad, kwamen we bij een kleine tempel.
Boven op de berg, je gelooft het niet, stond een openbaar toilet en een kraan met drinkwater.
Dat kwam mooi uit want het was inmiddels 24 graden, dorstig weer.
Vanaf daar werd de weg “aardbeien met slagroom” want tot aan Tempel 13 was de weg geasfalteerd :-)
We zaten zo hoog in de bergen dat we regelmatig mooie vergezichten hadden.
Af en toe stond er een bankje zodat we heerlijk om ons heen konden kijken.
Staat er ineens een mevrouw voor ons met twee smurfenijsjes in haar hand.
Ze maakte duidelijk dat het vandaag zo warm was dat we een ijsje wel lekker zouden vinden.
Het is niet de eerste keer dat we wat toegestopt krijgen.
We kregen de afgelopen week twee ijskoude drankjes, zakje chips, snoepjes en fruit.
In zo’n twee uur liepen we naar beneden om in een dorpje in het dal aan te komen.
We volgden de kabbelende rivier naast ons en waren om 15.00uur bij de tempel en ons onderkomen want dat lag er pal naast.
Vanuit onze kamer zien we de daken van het tempelcomplex.

13 oktober

 Het was vandaag een meer dan fantastische dag!

De eigenaar van de Ryokan had voorgesteld de bagage te laten vervoeren naar de volgende stop wat we met twee handen aangrepen.
Overal stond dat het vandaag een zware dag zou worden!
Na een ontbijt met vis, soep en een paar schaaltjes met voor ons onbekende dingen, vertrokken we richting Tempel 11 waar we gistermiddag al een stempel hadden gekregen.
Maar goed ook want ze gingen pas om 8.00uur en wij liepen een kwartier eerder langs.
Achter het tempelcomplex begon meteen de tocht door de bergen.
Waarvan ik eerst aannam dat het houten paaltjes waren bleken ze later van cement in boomstructuur te zijn gestort.
Ze stonden er als hekje zodat je niet naar beneden kon storten en later als traptreden.
Al met al zag het er best bos-achting uit en begonnen we aan de eerste klim van vandaag over een heleboel traptreden met die boomstammetjes.
We hebben ze niet geteld maar het waren er ontzettend veel afgewisseld met stukken zand, rotsen en gras.
Boven stond een tekst op een paal.
We gingen er vanuit dat er stond dat we op hoogste punt aangeland waren en maakten een foto van ons samen.
Maar toen Sieb Google-translate gebruikte bleek het om een heel andere paal te gaan, een waarschuwing tegen brandgevaar😂
We daalden een flink stuk af om vervolgens te beginnen aan berg nummer twee.
Over paden met gras en mos met her en der een boomstronk kwamen we boven aan waar we wat aten en ondertussen van een prachtig uitzicht konden genieten.
We daalden af en eenmaal beneden kwamen we in een sprookjeswereld terecht.
Een klaterend riviertje met allemaal rotsblokken waar het water, tussen de stenen door, zorgde voor kleine watervallen, overal varens en bomen, insecten en paddestoelen.
We liepen langzaam, maakten foto’s en genoten van de omgeving.
Toen berg nummer drie.
Hier hadden ze het even anders aangepakt, het wandelpad lag vol met rotsblokken die lukraak waren neergelegd waardoor we meer keken waar we onze voeten moesten neerzetten dan naar de natuur om ons heen.
Het pad was bijna verticaal tegen de berg op waardoor we ons regelmatig aan de touwen die er hingen moesten optrekken.
Op sommige plaatsen lag er water wat zorgde voor spekgladde stenen.
Het laatste stuk werd door boomwortels in beslag genomen dus ook daar was het opletten geblazen.
Bovenop de berg kwamen we uit op het pad naar de tempel.
Aan de kant van de berg stonden Buddha’s, aan de kant van de weg was een balustrade met heel veel lantaarns.
De Tempel zelf bestond uit meerdere gebouwen die in een park stonden waar voornamelijk Redwoods stonden.
De tempel verdween bijna tussen die kolossale reuzen.
Het heeft ons even moeite gekost om daarna de weg naar beneden te vinden maar we waren na anderhalf uur afdalen nog mooi op tijd voor het avondeten in de Ryokan waar onze rugzakken stonden:-)

12 oktober

Gistermiddag kwamen we tegen 18.00uur aan in ons onderkomen.

We waren bekaf en waren blij als we even konden gaan liggen maar dat kwam er niet van.

De eigenaar wilde ons wel naar het badhuis brengen, liever niet, we waren te moe.

Als we niets te eten hadden wilde hij ons wel naar de supermarkt rijden maar dan wel meteen.

We hadden niets te eten en dus stapten we in zijn auto en reed hij ons binnen 5 minuten naar een winkel waar van alles 1 was.

1 rijstbal met zeewier, 1 pannenkoek met vis, 1 pannenkoek met spaghetti en 1 ijsthee, 

We namen het allemaal mee.

De magnetron warmde de pannenkoeken op en we verdwenen zo snel mogelijk naar onze kamer voordat de man weer met een voorstel zou komen.

En echt, de smaak van de pannenkoeken viel niet tegen, we moesten er alleen niet vanuit gaan dat we pannenkoeken aten :-)

Even een korte uitleg over onze bedden: Op de vloer van de slaapkamer lagen futons, rieten matten die afgezet zijn met band, Japanners slapen op die matten.

Voor niet Japanners hebben ze dunne (4cm) matrasjes liggen waar een dekbed en hoofdkussen bijhoort.

Dun of niet, we sliepen binnen de kortste keren en werden 8uur later pas wakker:-)

Vandaag vertrokken we wel op tijd, we hoefden maar 20km te wandelen tot onze volgende slaapplaats vlak voor Tempel 11.

Tempel 8 was net een half uurtje open toen we daar aankwamen en omdat het zondag was, heerlijk rustig.

De tempel lag op een berg waarvan het laatste stukje een trap met 36 treden was.

We hadden alle tijd om rond te kijken, ons stempel te halen en door te lopen naar de volgende tempel.

In de hoofdtempel van Tempel 9 lag een enorme berg met strooien sandalen.

Het wordt gezegd dat mensen die met krukken liepen en naar de tempel kwamen, zonder krukken de tempel verlieten.

De strooien sandalen zijn gewijd aan de hoofdtempel waar deze wonderen gebeurden.

Van de dame die ons stempel maakte kregen we allebei een origami pelgrim, een kadootje:-)

Een uurtje verder lopen lag de volgende tempel.

Vanaf de straat zagen we niets liggen en op het verkeersbord stond dat het nog 800 meter was.

Dat was dan wel 800 meter omhoog en in een rustig tempo kwamen we bij een parkeerplaats met trap.

De rugzakken zetten we op de parkeerplaats bij een bankje, onze stempelboeken in een klein rugzakje.

We begonnen aan de eerste trap waarna er nog vier volgden. 

Totaal: 333 treden, hijgend kwamen we boven aan.

We dachten nog van een mooi uitzicht te kunnen geniet maar de mist had zich over de berg ontfermt, het miezerde zelfs.

Na ons gebruikelijke rondje vielen al die trappen reuze mee en dachten we de tempels voor vandaag gehad te hebben maar daar dacht de eigenaar van de Ryokan (Japanse Herberg) waar we vannacht slapen anders over.

En ja hoor, er gebeurde bijna hetzelfde als gisteravond: als jullie vlug zijn kunnen jullie Tempel 11 ook nog bezoeken.

De man kwam met zulke overtuigende argumenten dat we toch maar zijn gegaan.

Omdat het al half 5 was, liepen we een rondje, lieten het stempel zetten en gingen op een bankje zitten.

Kort daarna begon een man een soetra (Buddhistisch gebed) op te zeggen waarvan we een opname maakten.

Eigenlijk is het een monotoon opdreunen van een Buddhistische heilige tekst.

Bij de tempels in Japan wordt vaak de “Hartsoetra” opgezegd, wat deze man zei weten we niet.

Weer terug in de Ryokan wilde eigenaar dat we meteen onder de douche gingen dan konden meteen daarna aan tafel.

De vaart zat er wederom goed in :-)

De douche-ruimte was een ruimte met 2 badkranen aan de muur waar 2 krukjes voor stonden en in een nis stond een badkuip tot aan de rand gevuld met warm water.

Eerst moesten we ons flink schrobben bij de badkranen, zittend op een krukje om daarna van het warme water van het bad te genieten.

Maar daar was geen tijd voor want we moesten voortmaken voor het warm eten.

Komen we bij de eetkamer, mogen we er niet in, we zijn 3 minuten te vroeg :-))

We keken elkaar aan, dan toch nog even in dat warme bad?

Niet gedaan, we gingen naar de slaapkamer waar na 3 minuten de telefoon ging of we naar de eetkamer wilden komen :-))

Raar volk die Japanners!

We kregen een uitgebreide maaltijd met soep, rijst, rauwe tonijn, allerhande groenten en fruit die ik nog nooit op mijn bord had gehad en een enorme pot thee.

Daarna kwam er rust.

Eindelijk konden we ons eigen plan trekken en dus ligt Sieb te snurken en schrijf het blog:-) 

Overigens slapen we straks gewoon weer op de grond :-)

Welterusten voor straks.

10 oktober

 Eindelijk zijn we aan onze wandeltocht begonnen.

Vanmorgen werden we wakker van de wekker, we hadden bijna 10uur geslapen.

De wekker stond omdat het ontbijt tussen 6 en 8.30uur was en we bang waren ons te verslapen.

Goed, het ontbijt.

Er stond miso-soep, rijst, kruiden, zo goed als rauwe roerei, gebakken zalm en iets wat op sardientjes leek, gefermenteerde groenten, kruiden en blokken mie die je zelf in warm water moest laten wellen.

We liepen er een verbaast rond en wisten niet goed wat we moesten doen.

Een serveerster kwam aan met een bord wat verdeeld was in 4 vakken.

Uiteindelijk hebben we van alles een beetje opgeschept en het geheel afgemaakt met een dampende kop cappuccino, die smaakte nog het beste.

Om ons heen kijkend zagen we wat de bedoeling was

De rijst hadden we in een kom moeten doen en bij elke hap deed je er iets van het bord bij, op smaak gebracht met de soyasaus die op tafel stond.

Zo had je elke keer een andere smaak en iedereen at alles met smaak op behalve wij.

Niet getreurd, tussen de middag aten we sushi en die was vurrukkuluk!!!

We wandelden naar het station waar we met de trein naar de haven gingen en konden gelijk aan boord van de boot die ons naar Shikoku bracht, toen een stukje met de bus, weer een stukje met de trein en voila, na 3 dagen reizen waren we aangekomen bij Tempel 1.

We kochten onze uitrusting: een wit hes, een soort van sjerp, een hoed, een wandelstok en naamslippen voor in de tempels en een aansteker.

wierook en kaarsjes hadden we al.

We gingen de Tempel binnen en zoals we op internet hadden gelezen wasten we eerst onze handen en mond om daarna de bel te luiden om duidelijk te maken dat we er waren maar we konden de bel helemaal niet vinden.

Zo aan het eind van de dag was het stil en hadden we alle tijd om rustig rond te kijken.

Het was indrukwekkend met alle beelden, lantaarns en gebouwen die op het complex stonden.

Alles was ook zo oud behalve de karpers die in de vijver zwommen.

Niet veel verder stond ons onderkomen waar we rond half vijf aankwamen en nu een lekker bakkie thee drinken: geroosterde groene thee:-)

11 oktober

We werden veel te laat wakker, voor een Pelgrim dan😜 Het was bijna 8.00uur en voordat we eenmaal op pad waren was het 9.45uur. 

We ontbeten met een stel uit Wallonië die ons diverse tips aan de hand deden.

Wij blij en we gaan er zeker ons voordeel meedoen maar nu ff niet want vandaag kwamen, door een aantal leuke ontmoetingen, we in tijdnood.

De tempels sluiten om 17.00uur en bij Tempel 7 kwamen we om 16.50 binnen “gerend”.

Van het stel uit België kregen we het e-mailadres van een vrouw op het kunsteiland Nao Shima waar we een paar dagen heen willen, bijna aan het eind van de tocht.

We gingen om pad naar Tempel 2 een uurtje lopen van waar we hadden geslapen.

Door nauwe straatjes met allerlei laagbouw schots en scheef door elkaar neergezet met een enkele keer een prachtig oud huis er tussen.

De tuinen zijn niet zo Japans als dat we ons dat in Nederland doen voorkomen met af en toe een uitschieter met grote bonsai-bomen en rotsblokken tussen veel grint of alleen maar grint.

Bij Tempel 2 was alles nieuw voor ons.

We bogen voordat we de hoofdpoort doorgingen, we wasten onze handen en mond, we luiden de bel en we staken een kaarsje aan waar we dan weer het wierook mee aanstaken. 

We hebben ons niet gewaagd aan de soetra’s, dat lieten we aan de Japanners over.

We bezochten de hoofdtempel en de tempel van Kobo Dashi die deze tocht liep ergens in de achtste eeuw.

Daarna lieten we het tweede stempel in ons boek maken, zo gaaf!

Bij de volgende tempel nr 3 wachtte ons een verrassing.

Nadat we door de poort naar binnen waren gekomen, kwam er een Engelssprekende dame op ons af.

Ze vertelde leraar te zijn op een middelbare school en of de leerlingen voor ons een kopje mochten maken.

Daar hadden we wel zin en we werden naar een bankje gebracht.

Naast ons was een leerling, onder begeleiding van een oudere dame, bezig met het maken van macha thee.

Met een soort borstel/garde klopte ze het machapoeder met wat water tot schuim waarna er gekookt water op werd gegoten.

Daar kwam het: twee meisjes hadden twee “soepkommen” op een servet in beide handen en gaven dat aan ons waarop wij het weer met twee handen aanpakten.

Wat een verwennerij, echt lekker en niet zoals wel vaker in Nederland, er een grasmaak aan zat.

We kregen nog een tasje met lekkers en niet veel later ruimden ze alles op.

Later hoorden we dat die school dat ritueel 1x per maand in deze tempel uitvoert, wij geluk!

We vergaten nog bijna een stempel te halen.

Onderweg naar de volgende stop liepen we door een bamboebos, bamboe zo dik als je pols, met het ruisen van de wind door de bladeren.

Er waren op dit stuk ook veel begraafplaatsen met nieuwe en oude stenen allemaal dezelfde kant op.

We klommen naar boven over de weg en boven op de berg lag een schitterende tempel met mooie tuinen, prachtige tempels en het was er heerlijk rustig.

Toen we na een stempel de tempel verlieten, stond er bij de poort een man met flesjes drinken en snaai.

Hij was in een jolige bui en praatte met iedereen en met ons met handen en voeten.

Bij de volgende tempel moesten we eerst een flink aantal trappen af om in de tuin te komen, dan het complex voorbij lopen om toch vooral via de hoofdpoort naar binnen te gaan.

Inmiddels raakten we een beetje gewend aan de rituelen en konden we wat meer genieten.

Via een weg van Pocket Earth liepen we heerlijk over een landweggetje ipv langs een weg met auto’s.

Maar de boer die ons zag lopen dacht dat we verdwaald waren, zette zijn trekker stil en kwam op ons af

om te vertellen dat we verkeerd liepen en zo en zo weer op de weg (met auto’s) konden komen.

Ze zijn hier echt super vriendelijk en behulpzaam, we hebben gedaan wat hij ons vertelde.

Bij tempel 6 kwamen we erachter dat we nog maar een half uurtje hadden om bij nr.7 te komen.

Dus we haalden meteen ons stempel, liepen de weg op en liepen verkeerd, niet op de bordjes gelet.

Wij na zo’n halve kilometer weer terug gelopen waar we een Canadees tegen het lijf liepen waar we al eerder een praatje mee hadden gemaakt.

Hij liep het vuur uit z’n sloffen want ook hij wilde heel graag nog een stempel in zijn boek.

Wij achter hem aan om uiteindelijk vlak voor sluitingstijd de tempel binnen te stormen op zoek naar het gebouw waar de Kaligraaf zat.

En zo hebben we nu 7 karakters in ons boek staan!