25 november Imabari - Komatsu

 We hadden het al op TV gezien, het zou regenen de komende twee dagen.

Net als gisteren ontbeten we op het station bij de Franse Bakkerij.
Bij het verlaten van het hotel pakten we een paraplu tegen de paar spetters die er vielen en deden ons weer tegoed aan de lekkere broodjes die ze daar bakten.
De paraplu’s in Japan leiden een eigen leven, ze rouleren.
Wij pakten een paraplu bij het hotel en zetten ze voor het café in een standaard.
Een andere gast die het café verliet, pakte een paraplu uit die standaard en zette die bijvoorbeeld weer in zo’n standaard bij het station.
En zo wisselden de plu’s telkens van eigenaar tijdens een regenachtig dag :-)
We pakten onze spullen in en verlieten Imabari met de trein van even over tienen.
Omdat niet altijd alles in het Engels was vertaald, hadden we het aantal stations geteld die er tussen vertrek en aankomst zaten.
Was niet nodig geweest want in deze provincie dachten ze met ons mee, er stond duidelijk Iyo-Komatsu.
De  ongeveer 20 km. met de trein waren genoeg geweest om onder de buien door te rijden, hier scheen de zon!
We waren nog niet buiten of er kwam een Japanner naar ons toe die vroeg waar we heen wilden.
Volgens het boekje was Tempel 62 naast het station dus dat moest niet zo moeilijk zijn.
Maar hij maakte er een heel circus van en na een minuut of 10 wist hij ons dan toch duidelijk te maken waar de tempel was.
We gaven hem een souvenier, een houten klompje uit Nederland waarop hij zijn auto indook en ons een amulet van Tempel 84 gaf.
Hij blij, wij blij.
Op weg naar ons onderkomen passeerden we ook Tempel 61.
We dachten dat het een soort tentoonstellingsgebouw was maar eenmaal dichterbij gaven de deuren toch echt toegang tot iets wat op een gebedsruimte leek.
Aan de zijkant van het gebouw gingen we de trap op.
Op de bovenste verdieping was een enorme zaal met stoelen, zoals bij ons in de kerk, maar ipv een altaar met een kruis was hier een groot, goudkleurig Buddha-beeld met daarvoor de mogelijkheid om kaarsen te branden.
Aan de muren hingen foto’s van baby’tjes die hier waarschijnlijk gezegend waren.
De ginkgo-bomen waren goudgeel geworden en met de zon erop prachtig om te zien.
En ineens was ie er weer, de behulpzame Japanse meneer van het station.
Hij wilde ons graag helpen en ons naar ons onderkomen rijden maar gezien zijn schommelende bewegingen, hij was zo te zien ladderzat, bedankten we vriendelijk.
We wandelden verder via achteraf weggetjes om de auto’s te vermijden.
Veel te vroeg kwamen we aan bij Base 60, ons onderkomen voor 2 nachten.
Maar goed ook want we waren nog niet binnen of het begon weer flink te regenen.
We zitten nu in een traditioneel huis wat, in opdracht van de grootouders van de huidige eigenaar, 40 jaar gelden is gebouwd en er echt schitterend uitziet.
Wij kregen een grote Japanse slaapkamer met futons.
Gelukkig kunnen we de vensterbanken gebruiken om op te zitten want er staat een lage tafel met een paar platte kussens ernaast.
Hoe Japans kun je het hebben :-)
We gingen voor nog Japanser door naar het badhuis, een Onsen, te gaan!
In een Onsen stroomt warm water uit een natuurlijke bron naar binnen.
Het wordt verdeeld over diverse baden want de mannetjes en vrouwtjes zijn hier strikt gescheiden.
In deze Onsen was ook een buitenbad, heerlijk.
Ik was de enige die daar gebruik van maakte, de andere dames vonden het allemaal veel te koud, dacht ik.
Maar toen ik later in de sauna kwam snapte ik wel waarom, ze keken gezellig met z’n allen naar een reality-soap op TV :-)

24 november Imabari

 We werden voor ons doen laat wakker, het was kwart voor acht.

Vandaag hadden we een rustdag waarop we zoveel mogelijk onderkomens wilden reserveren, het liefst tot en met Tempel 88.
Bij het station zat de VVV waar ze prima Engels spraken en ze bereid waren ons te helpen met de onderkomens waar alleen Japans gesproken werd.
We waren al een eind op weg maar in dit geval was hulp altijd welkom.
Wat er ook bij het station was, was een Franse bakkerij :-)
Daar gingen we heen voor een ontbijt.
Een lekkere kop cappuccino, een warm croissantje en een broodje gevuld met ei en spek waarna Sieb de verleiding niet kon weerstaan een broodje met vijgen te eten.
Het was zo lekker, we gaan morgenochtend weer!
We wandelden naar het Imabari Castel waar het verbazend rustig was.
We waren even vergeten dat het vandaag een nationale feestdag was, Thanksgiving Laborday, en dus bijna alles  gesloten was op een handvol winkels en cafeetjes na.
Het kasteel is een van de bijzonderste van Japan, er zit een hele brede slotgracht omheen  die gevuld wordt met water uit zee.
Op het moment dat wij er waren werd het vloed en het water stroomde rijkelijk de gracht in met vissen en al.
Het kasteel was prachtig gerestaureerd.
Blijkbaar was het vandaag een belangrijke dag want ook hier zagen we ouders met hun baby’tjes en kleine kinderen op hun Paasbest een zegening ontvangen.
Via de haven liepen we een winkelstraat in waar dus bijna alles gesloten was behalve een eethuisje op een hoek helemaal vol met Japanners.
Kijk, daar houden wij van, als de lokale bevolking ergens massaal eet is het eten goed.
We sloten aan in de rij en wachtten rustig op onze beurt om naar binnen te mogen.
Sieb bestelde een gebakken makreel en ik bruine paling in tempura.
Het stelde niet teleur, het was heerlijk.
We liepen terug naar het hotel, kochten nog een soort roomsoes voor bij de thee bij de Franse bakker en stortten ons op de laatste 3 weken van onze vakantie.

22 november Imabari - Onomichi

 Vandaag zaten we al vroeg op de fiets en jeetje, wat was het koud.

Het was strak blauw met her en der een wolk, ideaal fietsweer:-)
We hadden ons vest en handschoenen aangetrokken en met de hulp van Pocket Earth fietsten wij naar de eerste brug van vandaag.
Deze verbond Shikoku met Ohshima Eiland over een lengte van 6.5 kilometer.
Het was spectaculair!
De fietsers hadden een eigen op- en afgang die vanaf zeeniveau als een kurkentrekker naar boven ging.
Voor de wandelaars en fietsers was er een afgeschermde strook.
We fietsten met een paar meiden op die uit Amerika en Ierland kwamen en in Japan werkten. Eén van de twee had op Texel gewerkt en had nog een beetje Nederlands onthouden:-)
Maar ze fietsten veel te snel! 
We deden wat boodschappen op een markt en gingen door naar de volgende brug, 3 km., die ons naar Hakatajima Eiland bracht. Een klein stukje verder was brug nummer 3, 1km., naar Ohmishima Eiland.
Daar stopten we op een plek waarvandaan we de volgende brug in al zijn glorie konden fotograferen.
En daar waren de meiden weer, helemaal enthousiast dat ze ons weer zagen.
Ze maakten een foto van ons voor de brug en weg waren ze :-)
Die brug verbond dit eiland met Ikuchijima Eiland met een lengte van 4.2km.
We hadden trek en aten ergens langs de zee onze boterhammen met omelet.
We hadden nog 2 bruggen te gaan, eentje van 3.2 km. Naar Innoshima Eiland en de laatste van 3.5km naar Mukaishima Eiland.
Omdat de laatste brug niet geschikt was voor fietsers omdat er slechts een smalle rijstrook was, namen we de veerpont naar Onomichi. 
Wat hadden we het vandaag getroffen, geen wind, volop zon en een fietsroute die op het asfalt met een blauwe streep was gemarkeerd.
Morgen fietsen we weer terug naar Shikoku om daar een dagje uit te rusten en dinsdag onze wandeltocht voort te zetten.

21 november Onishi - Imabari

 Onze gastvrouw was zo’n lieverd, ze lachte de hele tijd, gaf ons een compliment omdat we de vis hadden opgegeten die menig Japanner liet staan, zorgde voor een waterkoker zodat we koffie konden zetten en zwaaide ons vanmorgen uit.

We hadden zo wie zo geen klagen over de herbergen, Ryokan, waar we sliepen.
Omdat we thee kregen bij het ontbijt, wandelden we eerst naar de supermarkt voor een kop koffie waarna we er flink de pas in zetten voor de eerste tempel van vandaag.
Er zouden er nog 5 volgen.
Volgens het boekje liepen we de hele dag langs een grote weg en door de bebouwde kom.
Wij hadden, waar mogelijk, steeds een paralel weg gekozen en liepen op die manier lekker rustig met best wel wat stukken door de natuur.
Binnen een uur waren we bij Tempel 54 en door de buitenwijken van Imabari liepen we naar het centrum voor Tempel 55.
Daar bedacht ik me dat we vannacht slapen in een hotel in het centrum van Imabari.
De app bekeken en wat bleek, het hotel was op 9 minuten lopen van Tempel 55.
Als we daar de rugzakken achter mochten laten, liepen we de rest van de dag zonder bagage.
Goed idee en Sieb kon dan meteen kijken waar fietsen te huur waren voor morgen.
Het hotel vond het prima en dus haalden we de noodzakelijke spullen zoals drinken en ons stempelboek uit de rugzakken en liepen naar het station op zoek naar de rijwielverhuur.
Niet te vinden en dus aan een medewerker van de trein gevraagd.
Wat wij voor een fietsenwinkel hadden aangezien, bleek ook de verhuurder van fietsen.
Ze had nog twee fietsen in onze maat die we meteen voor 3 dagen huurden.
Konden we vandaag een beetje oefenen voor het weekend als we de Nishi-Seto Expressway gingen fietsen.
We sprongen op de fiets en reden naar de volgende tempel, nr.56.
Het liep al tegen 12 uur toen we daar wegreden en we lustten wel wat.
Ergens tussen de rijstvelden en wat huizen vonden we op een hoek een klein eettentje.
Twee tafels van de vijf waren bezet, wij konden er nog prima bij.
Sieb koos iets uit met een krab-kroket en ik kip in sojasaus met gebakken vis.
Het smaakte goed, we konden er weer tegen aan :-)
Aan de voet van een berg lag de volgende tempel en ja hoor Tempel 58 lag boven op diezelfde berg.
Op de fiets werd het een hele klim met de nodige haarspeldbochten.
Na de bochten kwam het laatste stuk door een bos, een trap met 218 treden.
Het was de moeite waard en ook het uitzicht over Imabari was prachtig.
We daalden 2 kilometer af, soms lekker snel, soms wat rustiger aan.
Tempel 59 was de volgende en de laatste tempel van vandaag.
Een grote groep Japanners chanten voor de ingang van de grote tempel, altijd bijzonder.
Over een grote weg fietsten we terug naar het hotel om even lekker te douchen.
Eens even kijken wat voor restaurants hier zaten en bij de eerste bleven we zitten.
Een eigen eetkamer met een soort van houten traliewerk bij de deuren.
Er viel niets te kiezen, wat we aten werd door de kok bepaald.
Het was een 5 gangen diner en echt super lekker, alles had een eigen smaak en allemaal gerechten die we nog nier eerder hadden gegeten.
We keken nog even wat we morgen mee moesten nemen op onze fietstocht en gingen moe maar voldaan naar bed.

20 november Matsuyama - Onishi

 

Verstuurd vanaf mijn iPhone

Begin doorgestuurd bericht:

Van: Christien Carpay <christiencm@gmail.com>
Datum: 20 november 2025 om 17:37:44 GMT+9
Onderwerp: 20 November Matsuyama - Onishi

Vanmorgen zagen we op de tv dat het niet warmer zou worden dan 14 graden met wolken en af en toe zon. 
Dat kwam helemaal uit. 
Bijna de hele dag liepen we langs de rand van het eiland, eerst richting noorden en na de lunch richting oosten. 
Op de rand lopen hield in dat we langs de zee liepen en soms er boven omdat er nauwelijks ruimte was voor de trein, de auto’s, de voetgangers en fietsers. 
Dat hadden ze opgelost door naast de weg een pad te maken op schragen die aan de rots vastzaten. In het pad zaten roosters zodat we de golven onder ons, tegen de voet van de berg uit elkaar zagen spatten.
Op de smalle stukken liepen we langs de doorgaande weg maar zodra het kon pakten we een weg parallel aan die drukke weg.
We liepen door dorpen met mooie, oude, houten huizen.
Gisteravond was hier op het nieuws dat er in het zuiden van Japan 179, meest houten woningen in de as zijn gelegd, ze blussen al 2 dagen.
We aten bij een restaurant aan zee met uitzicht over het water.
Lekker een hamburger met een glas cola, naast elkaar, helemaal gezellig:-)
Ondanks dat we vandaag 30km. liepen en we genietend van alle mooie dingen om ons heen, waren we tegen 16.00uur in de herberg waar er nu voor ons gekookt wordt :-)
Ze wilden graag dat we voor het eten hadden geschrobd en gebadderd.
Heerlijk in de hete tobbe en daarna in een kimono-badjas om 18.00uur aan tafel :-)



Verstuurd vanaf mijn iPhone

23 november. Onomichi - Imabari

 Er valt weinig te vertellen want als je het verhaal van gisteren achterste voren leest, heb je het verhaal van vandaag :-)

Tuurlijk waren er weer bijzondere momenten.
Toen we vertrokken was de temperatuur rond het vriespunt.
Ons gewone kloffie breidden we uit met een wollen vest, een regenjas/windstopper en handschoenen.
We zagen de zon opkomen boven de bergen, een warm oranje bal die lange schaduwen wierp op de grond.
We hoopten dat de pont al vaarde op zondagochtend op dit tijdstip (7.30uur).
Tuurlijk wel en het was nog druk ook!
De pont zat vol met scholieren, die inderdaad naar school gingen en mensen die aan het werk moesten op zondag.
Wij waren de enige die vrij hadden vandaag :-)
Voordat we aan de bruggen-reeks begonnen, dronken we een heerlijke kop koffie in een cafeetje aan het water.
Pas na de tweede brug gingen de handschoenen en windstoppers uit.
We stopten bij een kleine markt waar we een gevulde rijstbal en een kop thee kregen aangeboden.
Of we nog even wilden wachten voordat we verder fietsten.
De voorbereidingen voor de gevulde rijstballen waren in volle gang en ik mocht helpen met de rijst elastisch te maken door er met een houten hamer op te slaan.
Daarna ging een groep dames de rijst vullen met rode bonen puree.
We liepen langs een paar kraampjes met tweedehands spullen.
Sieb zag een instrument dat op boten en in vliegtuigen wordt gebruikt, een hellingshoek om te zien hoe scheef de boot vaart of het toestel vliegt.
Hij kreeg het gratis mee.
Er stond een rode, ronde doos met daarin een kaligrafeer-set. 
Na alle stempels in ons boek vonden we het leuk om deze, voor het luttele bedrag van €0.60, mee te nemen.
Ik wilde hem net in mijn tas stoppen toen een jonge Japanse vrouw in het Engels aan mij vroeg of ik hem hier gekocht had.
Zij was zelf een kaligrafiste en liet ons haar instagram-account zien.
Echt schitterend, ze zette het zelfs als tatoeage.
We raakten aan de praat en bleek dat een goede vriend van hun een “ramen” (mie) restaurant in Amsterdam heeft.
Japanser kunnen we het niet krijgen dus meteen het adres genoteerd :-)
Op het eiland daarna hadden we gisteren de zuidkant gefietst en kozen we vandaag voor de noordkant die veel groener was met witte stranden en palmbomen.
We waanden ons in Zuid Frankrijk aan de Côte d’Azur.
We fietsten verder onder een blauwe lucht met witte en dreigende wolken maar gelukkig viel er geen drup regen.
Tussen de middag aten we bij een tentje streetfood, een dubbelgevouwen omelet met mie ertussen en overgoten met zoete sojasaus en mayo.
Over de volgende twee eilanden waren we zo heen gefietst en begonnen we aan Oshima met een paar flinke heuvels en tot slot de langste brug.
Gelukkig werd de weg naar het Centraal Station van Imabari ook met een blauwe lijn aangegeven en leverden we rond half vier de fietsen weer in.
We hadden een super fijn weekend gehad met mooi weer, nauwelijks wind, gezellige mensen ontmoet, oude dorpen gezien en een paar hele goede fietsen.
Morgen een dagje rust en dinsdag beginnen we dan aan de laatste 300km van onze tocht.

19 november Hiroshima - Matsuyama

 Gistermiddag toen we terugkwamen uit de stad vertelde de jongeman achter de balie dat het hem gelukt was een slaapplaats voor ons te regelen in een tempel.

Voor we waren vertrokken hadden wij hem gevraagd of hij dat kon regelen want bij de tempels spreken ze nauwelijks Engels., dus in zijn Japans maakten we meer kans.
Hij vroeg zich wel af waarom wij daar wilden slapen.
We legden uit waar we mee bezig waren, hij begreep er niets van.
Hij had nog nooit van de Pelgrimstocht gehoord en wilde van alles weten.
Tot slot werd ik volgestopt met tandenborstels, zeep, handdoeken en make-up verwijder lotion.
Alleen dat laatste was nodig, de rest heb ik vriendelijk afgeslagen, ik had geen zin in nog meer gewicht in mijn rugzak.
In de avond waren we uit eten gegaan om de hoek van het hotel.
We zagen mannen in pakken een lift nemen dus wij er achteraan en mee naar de 5de verdieping.
Was daar een grote afgeschermde ruimte met daarvoor allemaal dezelfde zwarte herenschoenen in de diverse maten.
Dit was dus geen goed idee en we gingen een verdieping lager kijken wat daar zat.
Voor we het wisten zaten we in een afgesloten ruimte, schoenen op de gang.
De tafel had de bekende afgezegde poten maar groot was de verrassing toen bleek dat onder de tafel een diep gat zat om je benen kwijt te kunnen :-)
We bestelden Bonito op stro geroosterd, gemengde sla en geroosterd rundvlees.
Alles ging op, het was echt heel goed klaargemaakt.
Terug in het hotel pakten we zoveel mogelijk van onze spullen in.
We hadden berekend dat we ongeveer een half uur met de tram onderweg naar de haven zouden.
De boot vertrok om 7.30uur en dus stonden wij om 5.45uur op.
Altijd weer vreemd om na twee dagen “rust” weer die rugzak op mijn rug te hijsen.
Sieb maakte het karretje in orde en keurig op tijd kwamen op het station aan voor de tram naar de haven, de groene lijn nr.5.
Op de minuut nauwkeurig vertrok de boot, een high speed ferry, die er 5 kwartier over deed om aan de overkant te komen.
We stapten in een bus die ons na 500meter afzette bij de trein die wij weer na de derde halte verlieten.
En zo ging het ook met de supermarkten, de een had dit, de ander dat en de derde had een lekkere bakkie koffie.
We waren al snel bij Tempel 52 en niet veel later bij de volgende.
Bij beiden was het heerlijk rustig en konden we de tijd nemen om rond te kijken want rond het middaguur waren we al bijna bij ons hotel waar we pas rond 15.00uur terecht konden.
We liepen langs de zee die we morgen ook de hele dag aan onze zijde hebben, de  Inlandse Zee.
Onze kamer was al klaar en dus keken we vanuit onze kamer uit over de zee 
waar we vanmorgen nog overheen gevaren waren.
Straks even lekker over het strand lopen en schelpen zoeken :-)