zondag 11 juli 2021

Foto’s zondag 11 juli

 










Etappe 10

Het word een zware en lange etape vandaag. 
Met een berg van buiten categorie. 
Begint met een lange aanloop vals plat. 
Na de neutralisatie van enkele km valt de startvlag net buiten Cita Di Castello. 
Die rekt was er een vlucht poging van de gelukzoeker van de dag ( Chris ). 
In Sansepolgro begint de echte klim. 
Na de bevoorrading  ( Capoppuchino )echt los. 
Het is een lange aanloop met vals plat. 
Daar stijgingspercentage percentages van 6%. 
Elkaar aflossend gaan de twee zwoegers de berg op. 
Dan de een op kop dan de ander. 
Op een 1/4 van klim is er een afdaling hier neemt Chris resoluut de leiding die heeft vandaag echt goede benen ( trouwens wanneer niet ). 
Na de kort afdaling gaat het echt stijl om rond de 8%. 
Maar door elkaar af te lossen lukt het goed. 
Het is een mooi lopende klim eenmaal in het ritme weten de twee zwoegers niet van stoppen.
Gelukkig is er om de km een verzorgings post ( er word gestopt ) water is belangrijk. 
En een paar abrikozen doen het ook goed. 
Grootste deel van de klim is door het bos. 
Niet onbelangrijk bij deze temperaturen
En de etappe is vandaag vroeg aangevat dat scheel eenvormig met temperaturen boven de 30 graden. 
Na 2,5 uur is de klim van 20 km geklaard. 
En na een korte pauze ( colaatje) gaan het verder. 
De afdaling is zwaar er zijn stukken dat je denk dat je met  aangeknepen remmen aan het dalen bent en moet bijtrappen.
De afdaling gaat op en neer. 

moet bijbtr

Citta di Castello - Ponte Messa

We waren lekker vroeg wakker, ontbeten een echt Italiaans zoet ontbijt en zaten om 7.30 op de fiets.
Met onze vroege actie hadden we de nachtportier gewekt die het ontbijt verzorgde en al snel in de gaten had wat onze plannen waren en ervoor zorgde dat we met genoeg calorieën aan deze dag begonnen.
Omdat het heel stil was op de weg kozen we ervoor om de doorgaande weg te nemen naar  Sansepolcro zo’n 20 kilometer verderop.
We fietsten langs de kilometers lange stadsmuur van het stadje om net daarbinnen een cafeetje te vinden.
Na een cappuccino stapten we op om aan de beklimming van 18km te beginnen naar de pas in de Apennijnen die doorgang gaf naar Rimini.
We begonnen uitgerust en het eerste deel viel erg mee, we klommen over 7km ongeveer 200 meter.
Toen kwam er een stukje plat, tenminste zo zag het eruit maar bleek al gauw “vals plat” te zijn.
Het was pas 21 graden en zou in de middag toenemen naar 32 graden.
Toch gutste het zweet van onder mijn helm vandaan in stroompjes langs mijn gezicht om onder aan mijn kin als dikke druppels naar beneden te vallen.
Ik weet nu ook wat “ klotsende oksel” zijn, in straaltjes droop het zweet langs mijn armen omlaag.
Drinken, drinken, we stopten regelmatig om bij te tanken.
De 11km die volgden waren afwisselend “zwaar” of “ goed te doen” maar hoger dan versnelling 4 zat er niet in.
Dat was wel anders voor alle motorrijders die ons passeerden, die scheurden over de weg alsof de duivel ze op de hielen zat, echt Zondag!
Maar we zagen ook wielrenners, twee Vespa’s en een oldtimer die rustig omlaag of omhoog  tuften.
Onderweg genoten we van de prachtige vergezichten, een meer, de snelweg die naarmate we stegen tot speelgoedformaat reduceerden.
De bergen om ons heen met dorpjes, bossen en gemaaide akkers zorgden voor een fascinerend uitzicht.
Vergeleken bij deze omgeving voelden wij ons erg nietig.
Na 3 uur klimmen waren we op de top waar we brood aten en een mountainbiker uit de brand hielpen met een stukje gereedschap.
We daalde rustig af om 2 uur later een schaduwrijk plekje op de camping in Ponte Messa te vinden.
Het zwembad maar zeker de kantine met tv voor de Tour de France en de finale van het voetbal maken het hier aantrekkelijk.