donderdag 10 mei 2018

Foto’s 9 Mei






9 Mei

Gister avond gelukkig op tijd in bed na de voorstelling van Erik van Muiswinkel.
Om 03.50 staat de wekker.
Vraag mij niet waarom dat is en niet om bv 03,45 of 04.00
Het had ook om 03.55 kunnen zijn.
Nee dus 03.50 vind Chris gewoon een mooie tijd echt ik begrijp het ook niet.
De wekker gaat en Chris springt uit bed naar het toilet.
En ik hoor me een spektakel, hangt ze boven de pot,  hondsberoerd.
Yes, ik terug in bed, we gaan niet lopen dat wordt uitslapen.
Ze komt nog een keer op bed liggen als een slappe pop.
Maar schiet weer overeind om weer boven de pot te hangen.
Komt terug en zegt: alles is eruit, ik voel me kip lekker we kunnen.
Nee he daar gaat mijn nachtrust.
Hup fietsen op de auto.
Ja ja we gaan lopen maar nemen de fietsen mee voor de rest van de week.
Wat denk je, loopt ze gewoon die 46km met twee vingers in haar neus, niets aan het handje.
Wat een BIKKEL (Peet vind je het goed dat ik hem hier een keer gebruik. ).
Dat dacht je we gaan op een terrasje zitten ik kom terug zit ze gewoon te slapen.
Ok ik heb enige clementie met haar we waren er ook bijna.
Dus dan mag het ook wel na een slechte korte nachtrust.

O ja ik heb ook gelopen natuurlijk.
Een hele mooie soms te warme dag.
Nergens last van. 😜😊

9 Mei

Gisteravond werden we door onze dochters getrakteerd op een avondje cabaret.
Om 20.15 uur zaten we op de eerste rij van de Kleine Komedie in Amsterdam waar Erik van Muiswinkel optrad.
Veel gelachen en genoten, het was zonder pauze om 21.45 uur afgelopen.
Wij weer met de trein naar huis om meteen in bed te duiken want om vier uur zou de wekker aflopen.
We hadden ons opgegeven voor de tweede dag van de 11-stedentocht, 46km.
Het feest was bijna niet doorgegaan want ik voelde me om 4 uur zo ziek als een hond.
Kotsend hing ik boven de toiletpot en toen alles eruit was, voelde ik me OK.
Blijkbaar iets verkeerds gegeten.
We gingen het dus toch maar proberen.
Alles stond klaar, we laadden alles in de auto en om kwart over vijf reden we weg.
Het was muisstil op de weg, wat vrachtauto’s en een paar vroege vogels.
Het was nog schemerig toen we op Afsluitdijk opreden, daarom werden de fluoriserende strepen op de sluizen prachtig verlicht door de koplampen.
Ik had nog 30km de tijd om het fototoestel te pakken om de sluizen aan de overkant te fotograferen maar tegen de tijd dat we er waren was de voorruit veranderd in een muggenbegraafplaats, we konden bijna niets meer zien.
Ruitensproeier was geen optie dan zou de voorruit een grote witte vlek worden.
Zonder problemen kwamen we in Workum aan waar al een grote groep wandelaars stond te wachten op de bus, er stonden er drie.
Stipt om 6.15 uur werden we naar Sloten gereden waar het al een gezellige boel was.
De dorpsstraat stond vol koffiedrinkende enthousiastelingen, ik moest er even niet aan denken.
Ik had nog niets gegeten of gedronken, zelfs thee smaakte me niet.
Gelukkig hadden we gisteren een lekker lunchpakket klaargemaakt dus als ik trek kreeg kon ik kiezen uit broodje kaas, ei of pindakaas.
Even voor zeven was er een praatje van de burgemeester gevolgd door het Friese Volkslied getrompetterd door de ons bekende Zwitser Fries Rob en na het startschot schoten de eerste uit de startblokken.
Dat waren de haantjes van vandaag, die wilden als eerste over de finish komen, 47km verderop.
Wij behoorden tot de middenmoot, kuierden stevig door maar hadden ook alle tijd om te genieten van de route langs het IJselmeer.
Het was strak blauw, her en der een wolkje, weinig wind en zo’n 15 graden wat in de loop van de dag zou oplopen naar 27 graden.
Gelukkig voor iedereen stak er in de middag een koel briesje op vanaf het IJselmeer.
Eerst ging het over de weg door een paar kleine dorpjes, we liepen langs een weiland waar net de koeien uit de stal kwamen, de zware beesten sprongen met vier poten tegelijk in de lucht en renden het weiland in :-)
Een flink deel van de route stapten we door een bos om uiteindelijk bij de dijk van het IJselmeer uit te komen.
Op de dijk liepen niet alleen de wandelaars die genoten van het uitzicht maar ook koeien en schapen met nog hele kleine lammetjes.
Regelmatig kwamen we langs een kroeg of een sportvereniging waar we naar het toilet konden en een kop koffie konden drinken met iets lekkers erbij.
Inmiddels had ik een broodje op wat goed viel maar koffie, nee, liever niet.
We hadden gezellige gesprekken met andere wandelaars en tijdens zo’n praatje maakte je ongemerkt kilometers want laten we eerlijk zijn, 46 km is niet niks.
Zo wandelend langs het IJselmeer zagen we in de verte Stavoren al liggen, we kregen daar ons eerste stempel toen we al ruim 20km hadden gelopen.
Verderop lag Hindeloopen waar we de kerktoren al van verre zagen.
Daar gaven twee vrouwen in klederdracht een stempel.
De laatste 18km slingerden we door weilanden, was er nog een geheime stempelpost en uiteindelijk zagen we de Friese vlag wapperen op de kerktoren van Workum.
Omdat wij maar 1 dag liepen kregen we een medaille, een groot ding maar wel met een plaatje erin dat we op 9 Mei 2018 44km.gelopen hadden van Sloten naar Workum.
Met de auto reden we naar Leeuwarden waar we bij Vrienden op de Fiets een kamer hadden gereserveerd.
Het bleek een grote boerderij te zijn midden in een natuurgebied, prachtig.
Ik viel meteen als een blok in slaap terwijl Siebren salades bij AH ging ophalen.
Een uur later zaten we heerlijk aan ons “diner” om kort daarna onder de wol te kruipen.