woensdag 14 september 2016

Foto's 14 september 's middags







14 september

Na de koffie, pizza en salade hebben we onze tocht weer voortgezet.
Het was leuk omdat we vanaf hier de weg herkende die we 2,5 jaar geleden hadden gefietst.
Er kwam eerst een stuk met veel asfalt maar daarna liepen we langs de zee naar Finisterra.
Na 6 uur lopen hadden we het wel gehad maar moesten we nog even naar de Pelgrimsherberg in Finisterra voor een Finisterrana, een certificaat dat we inderdaad de 100km. van Santiago naar Fisterra hadden gelopen.
Het was zeker de moeite waard want het is een prachtig stukje papier :-)
Daarna zijn we het dorp weer uitgelopen om een kamer voor 2 nachten te boeken in een hotel.
We betaalden minder dan de gangbare prijs omdat we een credential konden overleggen.
We hebben een half ronde kamer, met uitzicht op zee en alles is wit, niet echt handig als je net over de bergen bent komen lopen met stof, klei en kiezels onder je schoenen.
Wit zal het dus wel niet lang blijven :-)
Ook hier ontmoetten we medepelgrims die we de afgelopen weken regelmatig hebben gezien.
Sommigen zijn door tijdgebrek met de bus gekomen, anderen hebben net als wij alles gelopen.
Morgen gaan we naar de 0km. paal bij de vuurtoren en overmorgen lopen we onze laatste etappe naar Muxia.



Foto's 14 september







14 September

Na een echt Galisische maaltijd die uit witte bonen, kool en allerlei soorten gebraden vlees bestond, werden we weer netjes teruggereden naar de herberg.
Ondertussen was het weer begonnen te regenen maar dit keer begeleidt met een flinke wind.
We doken om 21.30uur dan ook echt heerlijk in onze lakenzakken met alleen het puntje van onze neus er bovenuit.
Bij het opstaan vanmorgen was het droog en zagen we de sterren stralen.
We ontbeten en gingen een pad op waar we tot aan Cee niet meer vanaf kwamen, het was prachtig.
We liepen over paden waar zowel links als van ons rechts brem en heide bloeide.
Nadat we 7km. hadden gelopen waarvan het grootste deel stijgend, hadden we uitzicht op de oceaan.
Het was een klein stukje maar waar we heen wilden konden we al zien liggen, we moesten er wel nog even 23km. voor lopen :-)
We zijn inmiddels 8km. verder en zitten op een terrasje in Cee, aan de haven.
We hebben zulke mooie vergezichten gehad toen we afdaalden, schitterend.
Jammer dat het inmiddels helemaal is dichtgetrokken maar nog steeds droog, nog 15km. te gaan.

Foto's 13 september






13 september

Om maar bij gisteravond te beginnen, het regende pijpenstelen.
Het regende nog toen we naar bed gingen, het regende nog toen ik midden in de nacht naar het toilet ging en het regende nog toen we opstonden.
Ook het internet had ons niets beters te vertellen, een dikke wolk met 3 strepen regen.
Na koffie en wat brood hesen we de rugzak en onszelf in een regenhoes/jas en gingen we onder een grijze hemel op pad met het grote verschil met afgelopen nacht dat het nu droog was.
We liepen eerst op asfalt maar doken na een paar km. het bospad op.
Het geglibberd en geglij op de modderige paden viel ontzettend mee, er bleef ook geen klei aan schoenen hangen zodat je niet na een poosje met een kilo extra gewicht onder je schoenen aan het lopen was.
Omdat we begonnen met een flinke klim waren onze jassen na verloop van tijd van binnen natter dan van buiten, het leek wel een sauna.
Maar we hielden hem aan want boven ons pakte donkere wolken zich samen en na zo'n twee uur kwam er een enorme bak water uit.
Ineens bleek ik grijze schoenen te dragen en geen gele stoffige exemplaren.
Van de week was het zelfs een keer voorgekomen dat ik mijn eigen schoenen niet herkende, ze waren van kleur veranderd door al het stof :-)
Gelukkig bleef het bij dat ene buitje en toen de zon echt haar best bleef doen, gingen de jassen uit en zochten we een kroegje voor de lunch.
Daar werden we getrakteerd (tegen betaling) op een half stokbrood met een omelet gemaakt van zeker 6 a 7 eieren, erg lekker.
We gingen heuvel op een heuvel af, kwamen uiteindelijk op de hoogte van de windmolens uit en verbaasden ons over de herrie die ze maakten.
We waren boven de loofbomengrens beland.
Een dorpje later dronken we thee op een terrasje en wandelden we de laatste 5km. naar Hospital waar we in een prachtige privĂ© herberg  2 bedden vonden.
Straks rijdt de eigenares ons met de auto naar een restaurant, hoe luxe kan het op de Camino zijn :-)