Foto’s 11 Juli

12 Juli

De hele nacht heeft het gedrupt.
Volgens Marleen (waar we al een tijdje mee optrekken) die in haar tentje had geslapen, had het niet geregend dus hadden wij misschien de druppels horen vallen van de bladeren.
Om 7.30uur was het in ieder geval droog :-)
We stonden op, beneden hoorden we al gestommel van het klaarzetten voor het ontbijt.
Onze gastvrouw had eieren gekookt en er stonden weer diverse Noorse lekkernijen op tafel.
Na de koffie en een stapel boterhammen, vertrokken we om 8.30uur voor een tocht van 30km.
De lucht was bezaaid met schapenwolkjes, niet echt zonnig maar ook geen regen.
Langs de weg waar we gister geëindigd waren ging het verder om even later over een pad bezaaid met dennennaalden door het bos naar boven te gaan.
In het dal zagen we Meldal liggen met net buiten de stadsrand de kerk.
Een rode, houten kerk met een toren met zo’n ui erop, zoals in Rusland, helaas: gesloten.
We liepen door naar de supermarkt waar we Marleen tegenkwamen en met z’n drieën zaten we aan een picknicktafel te genieten van de zojuist gekochte yoghurt toen er een man met een thermoskan en bekers aan kwam lopen en vroeg of we trek hadden in koffie.
Hij schonk drie bekers vol en vertrok weer, het bleek de plaatselijke taxichauffeur te zijn.
Dat vinden wel typerend voor de Noren, gevraagd of ongevraagd staan ze voor ons klaar, daar kunnen wij nog wat van leren.
Via het openluchtmuseum liepen we verder.
Er stond een oude mijlpaal met het getal 90 maar dat klopte niet want bij de kerk had een bord gestaan dat het nog maar 84km. was.
In het museum liepen we tussen oude gebouwen door, een Stabur, schuur, woonhuis en enkele werkplaatsen, prachtig onderhouden.
Ongeveer 5km verderop was een Pelgrimscentrum waar we onze boterhammen wilden eten maar we hebben het hele centrum nooit gezien dus tegen de tijd dat we in Løkken Verk aankwamen was het 2.30uur en ralibaalden we van de trek.
We haalden een stempel bij de VVV en aten onze boterhammen op waarna we de geschiedenis van het plaatsje lazen.
We hadden mijnschachten op de berg gezien.
Vanaf 1654 werd er koper en later zwavel geproduceerd waar nog weer later zink en zilver bijkwamen.
De eerste elektrische trein in Noorwegen reed vanuit dit plaatsje.
In 1987 werd de mijn gesloten en is alles rondom die geschiedenis museum geworden.
We hadden er geen tijd voor want er moest nog een flink stuk gelopen worden.
We staken de rivier over, zoals altijd een laag punt, waarna we meteen het idee hadden dat we naar de top van de berg moesten lopen en stijl man, niet normaal.
Het venijn zit hier vaak in de staart, als we moe zijn van een dag wandelen moeten we nog klimmen.
Uiteindelijk was het absoluut de moeite waard en vonden we een onderkomen in een Stabur die door de boer van alle gemakken was voorzien.
We mochten niet in onze slaapzak slapen want de bedden waren keurig opgemaakt.
De toilet en de douche waren in de Stabur en er waren 2 slaapkamers.
We deelden dit met twee Noorse dames waarvan er eentje een herberg in Skaun heeft, de volgende plaats die wij aandoen.

11 Juli

Oh wat baalde ik ervan dat Sieb mij om 7.30 uur wakker maakte maar we hadden afgesproken met z’n vijven om acht uur te ontbijten.
Ik had de hele nacht als een blok beton geslapen en was goed uitgerust.
Het ontbijt was overweldigend, diverse soorten salami en kaas, zure haring, lekkere jammetjes, gekookt eitje, sapje, koffie, brood in allerlei vormen van gewoon bruinbrood tot allerlei crackers.
Na een uur waren we klaar om te vertrekken en onder een lucht vol met vederwolken verlieten we Meslo Gård.
Het was een benauwde dag, veel zon met in de loop van de dag steeds donker wordende wolken waar, toen we net tien minuten binnen waren, onder flink gedonder en felle bliksemflitsen een enorme hoeveelheid regen uit viel.
De dag begon met een pittige klim waar onze spieren onder luid protest aan toe gaven.
We zagen het dal onder ons verschijnen met de rivier Orkla en het dorp Voll.
Omdat het dorp een mooie houten kerk had, werd de route daarheen geleid en moesten we dus weer dalen en ja, natuurlijk, later weer de berg op.
Er was een leuk oud winkeltje met allerlei spullen uit het jaar kruik.
De jongeman die de boel beheerde maakte koffie en bakte wafels die we met crème fraîche en jam aten waarna hij ons rondleidde in de kerk.
Er had rond 1100 een Stafkirke gestaan maar die was door verwaarlozing aan z’n eind gekomen.
In 1262 was er een nieuwe kerk geplaatst in de vorm van een Y.
Dat was met opzet gedaan zodat de priester tijdens zijn ellenlange preken de gelovigen in de gaten kon houden dat ze niet in slaap vielen.
Toen hadden ze al hun streken !
Even verderop lag een prachtige houten brug geverfd in die prachtige rode kleur die je hier zoveel ziet.
We maakten de supermarkt onveilig, kochten avondeten en een brood met beleg.
En toen weer een flink stuk de berg op tot aan de bosrand die we naar het noorden volgden.
De laatste 12km waren op een grindweg, daar waren we niet echt blij mee.
We kwamen langs grote boerderijen die groot geworden waren omdat families steeds groter werden en ze zodoende een stuk aan de boerderij bouwden en niet zoals in het zuiden aparte gebouwen op het erf neerzetten.
Achter ons zagen we de lucht steeds donkerder worden en boven de bergen zagen we de regen neerkomen.
Toch besloten we nog even met de voeten in het water van de rivier te gaan zitten.
Het water was ijskoud maar we knapten er heerlijk van op want het was erg benauwd op dat moment.
De laatste drie kilometer legden we snel af want het noodweer zat ons op de hielen.
We zagen de bliksem en hoorden de donder steeds dichterbij komen.
Het laatste stuk naar Segard Hoel was omhoog, dat was balen maar net voordat het noodweer begon waren we binnen :-)
De  electra ging eruit en om te kunnen koken zorgde Sieb ervoor dat de Jøtul, een houtkachel, brandde.
In no time waren onze diepvriesmaaltijden warm en konden ook de overige pelgrims hun eten warm maken.
Na een gezellige avond gingen we even na negen uur naar bed.

Foto’s 10 Juli

10 Juli

Gisteravond werden we om 18.00uur verwacht om te komen eten.
Er was een grote schotel met gebakken zalm, gekookte worteltjes, een salade en aardappeltjes die alleen op deze hoogte groeien.
Er was een heerlijke saus bij.
Samen met een Tsjech genoten we ervan, alles ging op.
Onze gastvrouw vertelde dat er elke avond een eland en een rendeer gras kwamen eten op het veld naast de manege.
Niet vanavond.
We hebben tot na tienen gewacht maar de eland liet zich niet zien.
Vannacht toen we wakker werden om 3.15uur zagen we de zon achter de bergen opkomen.
Binnen vijf minuten was het gebeurd en stond ie fel te schijnen, geen foto was meer mogelijk.
Om 7.30uur stonden we op en om 8.00uur zaten we aan een gezellig ontbijt mat de eigenaren van de manege en onze medepelgrim.
Een half uur later gingen we op pad onder een strak blauwe hemel.
We liepen over een grindweg, een grasweg, door het bos en zagen het dal met de rivier steeds onder ons liggen.
We hadden een prachtige dag en namen regelmatig een pauze al was de eerste plek niet de leukste, langs de asfaltweg waar af en toe een auto langs denderde.
Maar de volgende stops waren beter gekozen, in het bos en ergens in de bergen bij een opgedroogde Olavsbron.
10km voordat we bij Meslo Gård aankwamen, was er de keuze tussen een weg langs de rivier of flink klimmen en vanuit het bos genieten van uitzichten.
We kozen voor het laatste.
Tsjonge, dat hebben we geweten.
Eerst over asfalt een paar haarspeldbochten waar ook ineens een vrachtwagen met een tractor in de laadbak voorbij kwam.
We sprongen in de berm, gelukkig was er genoeg ruimte, pff.
We gingen het bos in en kropen over een smal pad naar boven waar we even pauze namen. 
Na nog een klein stukje klimmen konden we inderdaad genieten van de uitzichten.
Het was absoluut de moeite waard.
Na een uur daalden we weer en na nog een kilometer langs de weg gelopen te hebben kwamen we bij ons overnachtingsadres aan.
We werden onthaald door Marleen en Michaël die ook hier overnachten.
Gezellig met z’n allen gegeten en de avond al kletsend doorgebracht.
Morgen gaan we na het ontbijt ieder ons weegs