Lui zweet van Siebren

Lieve blogspot lezers daar ben ik weer ik wil weer wat met jullie te delen. 

LUI ZWEET

Als je niet tegen ranzigheid kan moet je onmiddellijk stoppen met lezen. 
Want er komt nu een verhandeling over Zweet en Plas vandaag. 
We hebben de eerste tien dagen in de verzengende hitte gelopen. 
Dronken niet echt veel onderweg. 
Maar aan het einde op de slaapplek dronk ik een paar 0,0 biertjes. 
Onderweg één keer plassen was genoeg. 
Die warme dagen stond het zweet wel een centimeter dik op de huid. 
Maar tijdens de druilige regenachtige dagen moesten we om de haverklap. 
( ik heb gewaarschuwd dat het ranzig zou worden, je kan nog stoppen. )
Het luie zweet moest er toen uit dat lukte via het zweten. 
Maar toen we nat werden van de miezer regen moesten we het via de andere mogelijkheid van ons vocht af. 
Dat is niet altijd eenvoudig. 
Je moet een geschikte plaats vinden om het kwijt te raken. 
Goed kijken dat niemand je ziet. 
Door de week is dat niet zo’n probleem. 
Maar in het weekeinde is het toch een stuk drukker. 
Ook dat is ons gelukt. 
Zo, jullie zijn weer een beetje op de hoogte van ons reilen en zeilen langs het Pieterpad. 

Lieve blogspot lezers ik hoop dat jullie ook de ranzige bijdragen kunnen waarderen. 

Groeten uit Tolkamer. 
Sieb.

Foto’s 2 juli

 

2 juli Silvolde - Tolkamer. 27.6km.

 Lekker uitgerust vertrokken we rond 9.00uur naar de Rijn.

Het Pieterpad lag dusdanig ver van waar wij hadden geslapen dat we de kaart erbij pakten en uitplozen hoe we in een rechte lijn de draad weer konden oppakken.
We liepen naar Terborg en staken na het dorp de Oude IJssel over.
Via de buitenwijk van Etten ging het 7km. over de Terborgseweg de N335 naar Zeddam.
Gelukkig dat het zondag was, er waren weinig auto’s op de weg en de auto’s die er reden hadden maar 1 doel: de kerk met na afloop een borrel in het café waarvan de deuren nu al openstonden:-)
Maar toen we in Zeddam bij de rotonde aankwamen stond de hele parkeerplaats vol met auto’s waarvan de eigenaren na een wandeling koffie dronken bij het Tolhuis.
Doel 2.
Wij gingen voor doel 2, een kop koffie op het terras waar het vol zat met fietsers.
Daaraan merkten wij wel dat het zondag was want op de paden door het Bergher Bos sprongen we regelmatig in de kant vanwege niets ontziende mountainbikers en elektrische fietsen.
Na de koffie verdwenen wij in het bos.
De zandpaden waren een verademing na het asfalt van vanmorgen.
Op een bankje, waar we uitzicht over de vallei hadden met de dorpen Stokkum, 
Lengel en ‘s Heerenberg, lunchten we.
Lekkere broodjes met ham en kaas en de eieren die we gisteren rauw hadden meegekregen en vanmorgen in de waterkoker hadden gekookt.
Al wandelend zagen we een uitkijktoren hoog boven de bomen uit maar toen we er na flink klimmen eenmaal waren, hadden we geen puf meer naar boven te gaan.
Via een steile afdaling ging het onder de A3 door en begon het klimmen opnieuw maar nu in Duitsland.
Rechts van ons was de Hohe Heide en links de Märchenberg om niet veel later in Hoch Elten aan te komen waar we een prachtig uitzicht over de vallei en de Rijn hadden.
Daarna struikelden we bijna naar beneden, zo stijl was het nog niet geweest.
Gelukkig was er een haakse bocht het spoor over zodat onze snelheid net op tijd weer stapvoets was.
De bewoners van Spijk hadden een rusttuin gemaakt langs de kant van de weg waar we even op adem konden komen, het Uutblaoshuukske.
We liepen verder langs de Rijn waar hard gewerkt werd aan overnachtings aanlegplaatsen voor boten, een enorm project.
Er stonden nog hoge stenen schoorstenen van voormalige steenfabrieken.
In Tolkamer waren allemaal terrasjes langs de Rijn waar we een lekker koud blond biertje van La Trappe dronken.
Na nog eens 10 minuten lopen kwamen we aan bij het Pomphuis waar we een kamer hadden in de B&B pal naast de Rijn.