Baia - Saubadia

 Gisteravond aten we heerlijk pizza en pasta afgesloten met een kop koffie.

We waren moe en wilden vroeg naar bed.
Halverwege de nacht werd ik wakker en merkte dat ik steeds van mijn luchtbed afrolde en ook het kussen was te dik.
Beiden veel te stevig opgeblazen dus flink wat lucht eruit en doorgeslapen tot 7.15.
Na de thee met brood zaten we om 9.00 op de fiets voor een mooie rit.
We rezen op, we daalden neer en dat ging een groot deel van de dag zo door.
Het ging ons alweer makkelijker af dan gisteren:)
In Formia zaten we op een plein met uitzicht op zee, prachtig!
De koffie was top en op de caffeïne fietsten we de volgende berg op, een flinke klim maar het uitzicht was super en de afdaling geweldig.
We zagen mooie dorpjes, hoorden veel sprinkhanen zingen en toen we onze lunch kochten in een kleine buurtsuper bleek de cassiere Nederlandse te zijn.
Vanmiddag fietsten we over de provinciaalse weg waar we al snel genoeg van hadden.
Vanuit Terracina besloten we de weg naar het strand te nemen maar dat kon niet meteen.
We verkeken ons op de afstand en fietsten nog zeker anderhalf uur over landweggetjes, door het centrum van Sabaudia, langs de geparkeerde auto’s op de weg achter het strand om tegen 17.00 op de camping aan te komen.
We waren kapot.
Eerst een kop bouillon daarna een douche en we waren weer een beetje boven Jan.
We zetten de tent op onder een schaduwdoek en wandelden naar het strand.
Zo anders dan gisteren.
Geen zwart zand maar zand zoals we dat kennen :-)
Zo ruig als de zee er gisteravond had uitgezien, zo rustig was ie nou en ja, er zwommen mensen in maar wij waren te moe.
Voor de afwisseling aten we een pizza met een goddelijk stuk tiramisu als toetje.

Napels - Baia Domiaz

 Vanmorgen werd ik wakker van een nachtmerrie.

Sieb kwam thuis de schuur uit met een slechts 1 hand, de andere was eraf.
Dat krijg je van een museum met beelden uit de oudheid waar vooral de vingers of handen van missen.
Uit de keuken klonk het drukke gekakel van 4 Italianen, het was pas 7.00.
De fietstassen werden weer gevuld, we aten alleen wat cornflakes en nog voor negen uur fietsten we weg.
Voordat we Napels uit waren, waren we een uur verder.
We reden door de wijk Lucia, achter de haven, wel die smalle straatjes maar hier was het schoon, rustig en een heerlijk wegdek onder de wielen.
Weer een verrassend mooi stukje van Napels.
En toen was het stil om ons heen.
We fietsten langs het strand wat bestond uit rotsblokken en cement maar daar lieten de echte zonaanbidders zich niet door afschrikken :-)
Niet veel later fietsten we tegen de enige berg op die we vandaag tegen zouden komen.
In een half uur waren we op top om in 10 minuten naar beneden te suizen tot zeeniveau.
Dat waren onze gratis kilometers van vandaag :-)
De weg ging verder in een min of meer rechte streep van 45km.
Met rechts van ons de bergen en links de zee voelden we ons erg nietig.
Van de zee zagen we meestal niets vanwege de beachclubs die er massaal het strand in bezit hadden genomen.
Bij een chique tent, Livingstone, vroegen we of we even mochten kijken.
Schitterend, ligstoelen, parasols, douches en wc’s en een eigen restaurant.
We spraken er twee Italiaanse buschauffeurs die sinds Corona zonder werk zaten.
Ze reden op touringcars door heel Europa en spraken vloeiend Engels.
Ze hoopten dat ze volgend jaar weer werk hadden, een triest verhaal.
Omdat dit de doorgaande provinciaalse weg was naar Rome reden er de hele dag auto’s langs ons maar allemaal heel voorzichtig, met grote bogen om ons heen.
We kregen veel duimpjes maar er was ook een Italiaan die ons al rijdend filmde en ons later vanaf een parkeerplaats nog eens op de gevoelige plaat vastlegde en ons van alles toeschreeuwde zo enthousiast was hij :-)
Er was weinig schaduw om even in te zitten, we reden het grootste deel van de dag tussen de bebouwing van dorpen en dorpjes.
Bij een ieniemienie winkeltje kochten we onze lunch, een paar broodjes en worst.
We gingen de winkel uit met een stuk buffel mozzarella en een paar blaadjes basilicum want de eigenaar vond dat we dat zeker moesten proberen :-)
Het wordt in deze streek volop gemaakt, we zagen overal bedrijfjes en reclame.
Het moet gezegd, het smaakte zoveel beter dan die plastic kaas van de Appie.
Vandaag hadden we het geluk dat er een lekker windje van zee was om de 36 graden te compenseren.
Toch vreesden we zonder water te komen zitten en stopten bij een bedrijf om onze bidons met water te laten vullen.
Een vriendelijk meisje gaf ons 2 liter bevroren water, een cadeautje!
Om vier uur reden we een camping op bij het strand.
We kregen een mooie plek in de schaduw twee tellen van het strand.
In zwembroek en badpak dachten we te gaan zwemmen maar helaas was de stroming zo sterk dat alle rode vlaggen waren gehesen, jammer.
Toch even lekker door de branding gelopen, gedoucht en nu aan tafel.