En zo begon de maand Februari met vallen en opstaan.
Na een lange nacht heerlijk geslapen te hebben ging Sieb na het ontbijt naar Enschede.
Rond 9.00uur vertrok hij met de auto en niet veel later verliet ik de caravan op mijn wandelschoenen voor een retourtje Putten.
Even heen en weer dacht ik nog maar dat pakte heel anders uit.
Vanaf het graspad stapte ik op het asfalt en lag meteen ondersteboven, het was spek glad!
Eenmaal weer overeind liep ik zoveel mogelijk in de berm maar waar het niet anders kon glibberde en gleed ik voort.
Ik had nog geen 10 meter gelopen of ik zag remsporen in de berm, oh jee, dat zou toch niet een slippertje van Sieb zijn geweest?
Eenmaal buiten het park viel de gladheid mee maar in de bebouwde kom was het weer raak.
Veel bewoners hadden hun stoepen met zout bestrooid, gelukkig.
Zoals zoveel steden op Maandagmorgen was ook Putten uitgestorven maar rond de Oude Kerk werd er druk herbestraat, op het marktplein waren ze bijna klaar.
Door de lock down kon ik nergens een kop koffie drinken en een "take away" zag ik nergens.
Ik slenterde door het dorp en zag bij de kerk een monument staan, geplaatst om de 661 Puttense mannen te herdenken die zich hier hadden moeten verzamelen in 1944 om vervolgens naar concentratiekampen te worden weggevoerd.
Het was een vergelding na een verzetsactie op Duitse officieren.
Teruglopend hield het me bezig.
Gelukkig was de ijzel verdwenen en liep ik een stukje op met een eekhoorntje die dezelfde richting ging maar dan van boom naar boom.
Na een boterham begonnen we aan een wandeling over Landgoed Schovenhorst, een particulier bos, en een stukje van het het Speulder en Sprielderbos wat behoort tot de Veluwe.
Heerlijk rustig, geen plan alleen maar kiezen welk pad we het mooiste vonden en zo wandelden we twee uur door het bos, langs een paar grafheuvels en een kolk te genieten van de rust.
Viel ff tegen heen en weer naar Enschede.
Maar na 3,5 uur was ik weer terug.
Na een boterham zijn we op pad gegaan het bos in.
Maar dat heeft Christien al beschreven dus zal ik niet in herhalingen vallen.
Wat ik wel kwijt wil is iets over de fauna en flora.
Er is hier een heel typische Puttense Fauna en Flora.
Wat te denken van de bospaden, die zijn echt voor deze streek.
Ze zijn van zand en de smalle paden lagen vol met dennennaalden.
Wat ook opviel waren de boomhutten die hier gemaakt worden van takken die tegen elkaar zijn gezet.
Die vind je in de rest van Nederland ook maar hier staan ze gegroepeerd en dan in groepjes van vijf.
Waarom vijf zal u beste blogspotvolgers wel denken.
Nou daar is de historische vereniging van Putten ook nog niet achter.
Wellicht zal dit altijd wel een mysterie blijven.
Groetjes Siebren
