donderdag 14 juni 2018
Olavsgaard
Vanmorgen werden we laat wakker, aten heerlijk de broodjes met blauwaderkaas die we gisteravond bij de 7-eleven hadden gekocht en vertrokken bepakt en bezakt richting Pelgrimskantoor.
Dwars door Oslo liepen we licht omhoog richting noord westen.
Het kantoor zat in een historisch van hout opgetrokken gebouw met een groot bord erop.
Het kon niet missen, we zaten goed.
De geur van koffie kwam ons tegemoet, heerlijk, die bruine motor konden we goed gebruiken.
De dame ging er uitgebreid voor zitten om ons alle nodige informatie te verschaffen, haar zoon ontfermde zich over de credentials en zette er vol overgave een stempel en de datum in.
Er was een tafel met allemaal hebbedingen van boeken over het Olavspad tot de bordjes die als aanwijzingen voor de route op vooral lantarenpalen waren bevestigd.
Sieb kocht er een schildje voor op zijn wandelstok en een embleem voor op de rugzak.
Na een half uur vertrokken we naar het beginpunt waar we gisteren ook al geweest waren.
In het knalgele bisschoppelijk paleis haalden we ons tweede stempel.
Af en toe viel er een druppel regen maar de zon was nog steeds te zien.
Vandaag was het een tocht van 16km Oslo uit die liep langs veel asfalt met af en toe een park.
Maar ook langs IKEA waar we een sanitaire stop hielden en een warm kopje thee dronken.
Ze vroeg nog om mijn pas maar helaas, die had ik thuis laten liggen :-)
Ondertussen hadden we onze regenjassen aangetrokken want het begon serieus te regenen.
Na die 16km stapten we een bos in en wat voor bos, de bomen camoufleerde de berg waar we overheen moesten.
Omdat het toch al even regende waren de rotsen spekglad geworden en ook op de boomwortels was het glibberen en glijden.
Eerst naar boven, dat ging nog redelijk maar eenmaal naar beneden werd het een hachelijke onderneming, af en toe gleden we van de stenen af, verloren ons evenwicht en met een klapwieken van beide armen probeerden we onszelf overeind te houden.
Dat lukte, we waren wel blij dat we na ongeveer twee uur de berg bedwongen hadden en op asfalt liepen langs de E6, dat dan weer wel, wat een herrie na de stilte in het bos.
Gelukkig was het hotel een kilometer verder waar we als twee verzopen katten aankwamen.
Eenmaal in de lift naar boven hebben ze bij de receptie vast de hele vloer moeten aandweilen :-)
Dwars door Oslo liepen we licht omhoog richting noord westen.
Het kantoor zat in een historisch van hout opgetrokken gebouw met een groot bord erop.
Het kon niet missen, we zaten goed.
De geur van koffie kwam ons tegemoet, heerlijk, die bruine motor konden we goed gebruiken.
De dame ging er uitgebreid voor zitten om ons alle nodige informatie te verschaffen, haar zoon ontfermde zich over de credentials en zette er vol overgave een stempel en de datum in.
Er was een tafel met allemaal hebbedingen van boeken over het Olavspad tot de bordjes die als aanwijzingen voor de route op vooral lantarenpalen waren bevestigd.
Sieb kocht er een schildje voor op zijn wandelstok en een embleem voor op de rugzak.
Na een half uur vertrokken we naar het beginpunt waar we gisteren ook al geweest waren.
In het knalgele bisschoppelijk paleis haalden we ons tweede stempel.
Af en toe viel er een druppel regen maar de zon was nog steeds te zien.
Vandaag was het een tocht van 16km Oslo uit die liep langs veel asfalt met af en toe een park.
Maar ook langs IKEA waar we een sanitaire stop hielden en een warm kopje thee dronken.
Ze vroeg nog om mijn pas maar helaas, die had ik thuis laten liggen :-)
Ondertussen hadden we onze regenjassen aangetrokken want het begon serieus te regenen.
Na die 16km stapten we een bos in en wat voor bos, de bomen camoufleerde de berg waar we overheen moesten.
Omdat het toch al even regende waren de rotsen spekglad geworden en ook op de boomwortels was het glibberen en glijden.
Eerst naar boven, dat ging nog redelijk maar eenmaal naar beneden werd het een hachelijke onderneming, af en toe gleden we van de stenen af, verloren ons evenwicht en met een klapwieken van beide armen probeerden we onszelf overeind te houden.
Dat lukte, we waren wel blij dat we na ongeveer twee uur de berg bedwongen hadden en op asfalt liepen langs de E6, dat dan weer wel, wat een herrie na de stilte in het bos.
Gelukkig was het hotel een kilometer verder waar we als twee verzopen katten aankwamen.
Eenmaal in de lift naar boven hebben ze bij de receptie vast de hele vloer moeten aandweilen :-)
Abonneren op:
Posts (Atom)