Foto’s 13 juli

 

Cesenatico - Ravenna

Vannacht dachten we dat we verplaatst waren naar de Sahara.

We hadden de tent op een plek neer mogen zetten waar nog geen grasspriet groeide, er was alleen zand.

Het tentje stond in de schaduw dus daar was niets mis mee maar toen we rond 22.00 naar bed wilden was het wel zo vreselijk benauwd dat we de tent uitdreven.

Alles wat uit kon ging uit, de zijden lakenzakken waar ons nog te warm en slapen lukte nauwelijks.

Gelukkig kwam er ergens in de nacht een briesje opzetten en vielen we in slaap.

Vandaag fietsten we 40 km naar Ravenna wat in de Povlakte ligt en zodoende waanden we ons even in Nederland.

Italië, een land van tegenstellingen :-)

Via het vissersdorpje Cérvia kwamen we op het fietspad naar Ravenna terecht.

Heerlijk langs het water waar allemaal vissershutten stonden met de netten hangend boven het water.

We fietsten door een natuurgebied met moeras, bos en een enorm meer waar we een lepelaar zagen vanuit een uitkijktoren.

De bomen bleken bijzondere sparren te zijn, paraplusparren vanwege hun uitwaaierende kroon.

Na 25km fietspad kwamen we aan in Classe, een dorp met een ongelofelijk mooie basiliek: 13.30 open.

Om de volgende drie kwartier door te komen, nestelden we ons op het terras van een restaurantje en genoten voor het eerst van een “daghap”.

Sieb pasta met ragout en ik kussentjes gevuld met ricotta, helemaal goed, 13.30 klaar :-)

Ik trok een rokje aan over mijn fietsbroek, een omslagdoek om de blote schouders en zo gingen we naar de kerk.

De buitenkant vonden wij al prachtig maar binnen was het altaargedeelte helemaal met afbeeldingen in mozaïek versierd.

Binnen in de kerk stonden twee marmeren zuilenrijen en diverse marmeren graftombes.

Er waren maar een handjevol kerkbanken en evenzoveel bezoekers.

Eenmaal buiten bleek de bewolking te zijn toegenomen, het zag er dreigend uit en in de verte hoorden we het donderen.

We fietsten naar Ravenna, wat nog maar 2 km was, en daar barstte het noodweer los.

Van onder een afdak hebben we een onderkomens gezocht en kwamen uit bij een hotel aan de route tegenover het station.

Of ze daar nou zo blij met ons waren geloof ik niet, we lieten een spoor van water na.

De fietsen mochten in de opslag, wij in een driepersoonskamer want dat was de laatste vrije kamer.

Nu, 18.00, is het net opgehouden met regenen en schijnt de zon.

Morgen gaan we vol goede moed werden over een door onszelf verzonnen route naar Venetië.

We gaan dan zoveel mogelijk langs de kust en de lagunen en hopen overmorgen in Venetië te zijn!

Foto’s 12 juli

 

Ponte Messa - Cesenatico

 Vandaag werden we verrast met echte fietspaden.

Niet de fietspaden zoals wij die kennen met rood asfalt of rode klinkers maar met wit grind, de zogenaamde Strada Biancha.
Na het wakker worden deden we het rustig aan.
Op de camping bakten ze zelf brood, we kregen het zo uit de oven mee :-)
Na het ontbijt reden we om 9.00 weg en maakten de afdaling af waar we gisteren aan begonnen waren.
Nog 40km naar beneden met af en toe een beetje bij trappen.
We waren goed en wel op weg toen vlak na het boodschappen doen een bord langs de kant van de weg stond met de mededeling dat er een lokaal fiets/wandelpad begon.
Zouden we dan wel een dorpje passeren voor een bakkie pleur?
We waagden het erop.
Het begon al goed met een wegomlegging want de rivier had het pad ondermijnd.
Daarna volgde een heus fietspad wat her en der verbeterd werd door er een extra laag grind op te strooien van ongeveer 15cm.
Slippend fietsten we er overheen.
Maar zoals we deze weken hebben ervaren maken ze hier niet echt iets af en dus stopte de dikke laag grind net zo snel als dat het er ineens lag, na een halve kilometer.
Het pad kende wel een paar eigenaardigheden zo zat er plots een trap in.
Een heuse trap met zeker 15 treden om op de doorgaande weg te komen maar om daar te komen moesten eerst alle fietstassen eraf.
Sieb pakte het stuur, ik de bagagedrager en zo duwden we de fietsen omhoog.
Het pad kende ook heel veel stenen groter dan het grind, echte flinke exemplaren, goed uitkijken dus maar ook voor de kuilen en de sporen van talloze vorige fietsers.
Maar mooi was het wel, en lekker rustig ook en ook een koffie-tentje vonden we langs het pad met heerlijke koffie en nog warme koffiebroodjes.
Af en toe reden we een stukje op een doorgaande weg maar vandaag legden we zeker zo’n 40 km af op een fietspad naast een nagenoeg droge rivierbedding.
We wisten dat we afdaalden naar Rimini en de Adriatische Zee maar er was na de lunch nog steeds geen zee te zien.
Rond 16.00 fietsten we Cesenatico binnen en gingen rechtstreeks naar het strand.
Er stond een reuzenrad en niet veel later kwamen we uit in de haven met allemaal gekleurde huisjes langs de kade.
Buiten het dorp bevond zich een camping, zo groot, het leek wel een dorp.
Na het douchen naar het strand geweest en later lekker uit eten.
Morgen weer verder!