Onze gastvrouw was al druk in de keuken bezig toen de wekker ging.
We pakten onze spullen in en aten dikke witte boterhammen met net zo’n dikke laag roerei ertussen weggespoeld met een hele sterke bak zwarte koffie.Op weg naar het station reed ze rustig, heel anders dan gisteren :-)
Bij het loket lieten we zien waar we heen wilden en we kregen een dienstregeling met rood omrandde tijden, de bus zou om 8.05uur komen.
En dat kwam ie ook, punctueel als ze hier zijn!
Na bijna een uur rijden moesten we overstappen.
We wachtten anderhalf uur maar het vloog voorbij want het busstation lag aan het strand en dus gingen we even lekker strandjutten :-)
Er lag genoeg zooi wat aangespoeld was maar helaas geen mooie schelpen.
Het leek alsof we in de verte walvissen zagen maar zeker weten deden we dat niet.
Het volgende stukje met de bus was bijna 3 kwartier rijden naar Muroto Sekai.
We stapten uit en konden zo ongeveer meteen plaatsnemen in de volgende bus.
Omdat we de enige passagiers waren, stopte de chauffeur bij alle bezienswaardigheden waarvan hij vond dat wij er een foto van moesten maken :-))
Hij zette de bus gewoon stil op de rijstrook, wij kregen de tijd om te fotograferen en dan reed hij weer door.
Hij zette ons zelfs voor de deur van het hotel af :-)
We lieten onze rugzak daar achter en klommen de berg op voor Tempel 24 waar we Matsu tegen het lijf liepen, een Japanner die we onderweg een paar maal waren tegengekomen.
Hij liep deze tocht al voor de 16de keer en wist er veel over te vertellen.
We ontmoetten er een Japanse die in Amerika woont.
Omdat we pas om 15.00uur in het hotel terecht konden en zij in het onderkomen van deze tempel sliep, hadden we de tijd om van gedachten te wisselen wat deze tocht ons op kon leveren.
Leuk welke wendingen het gesprek maakte.
We bezochten de vuurtoren, zagen overal vissersboten en liepen via de haarspeldbochten terug naar de oceaan om daar door een aangelegd park terug naar het hotel te wandelen.
Omdat het steeds harder ging waaien, werden de golven steeds hoger en met meer kracht sloegen ze tegen de rotsen aan.
We kregen een kamer met uitzicht op de oceaan maar voordat we daarvan genieten konden moesten we onder de douche.
Niet dat ze ons de badkamer induwde maar we voelden wel een zachte drang.
Een badkamer in Japan bestaat uit een kraan die op kniehoogte uit de muur komt.
Je gaat op een krukje zitten en doucht en sopt je lijf grondig.
En daarna, ja daarna mag je de tobbe in waarin het halve hotel al heeft gezeten.
Menig Japanner wordt boos als een buitenlander die tobbe heeft laten leeglopen want er gaat een giga hoeveelheid “heet” water in en het kost veel tijd voordat de tobbe weer tot de rand toe met water gevuld is.
Het hete water blijft warm omdat het afgedekt wordt met, in dit geval, houten planken.
Na het bad hesen wij ons in de bijgeleverde kimono.
Om 18.00uur was het diner.
Toen we de deur openden zagen we tafels met afgezaagde poten zodat het tafelblad zo’n 30cm boven de grond was met aan weerszijde twee dunne zitkussens.
We probeerden te eten op onze knieën, op onze billen met de benen uitgestrekt onder de tafel, of een been eronder en het andere been met een gebogen knie opzij te leggen om tot slot tot de conclusie te komen dat onze grote lijven hier niet voor gemaakt waren.
Het eten was trouwens super lekker, veel rauwe vis wat we dipten in sojasaus, een soort kroketjes gevuld met groenten en kruiden, sla met sesamdressing, groenten in azijn en een kop soep met champignons en groenten.
Alles ging schoon op!
Ondertussen waren onze bedden opgemaakt: twee futons met kussen en dekbed midden in slaapkamer :-)
