Ondanks enige turbulentie was de vlucht OK.
Het was nagenoeg onbewolkt waardoor we besneeuwde bergtoppen in Oostenrijk zagen, de Povlakte , Venetië en Toscane.
Iets later dan gepland landden we in Napels.
De fietsen hadden de reis prima overleefd, ook de trapper die noodgedwongen moest blijven zitten was niet verbogen of afgebroken, pfff.
Na een uur was alles weer zoals het was geweest en begonnen we aan de tocht naar Pompeii.
Nadat we de luchthaven hadden verlaten en op de juiste weg reden stuitten we, na een lekker afdaling, op een wegopbreking en moesten we het hele stuk weer omhoog fietsen.
Daarna volgde een afdaling van zo’n 5km.
Niet dat we snel naar beneden zoefden, nee, de weg was een lappendeken van allerlei stukjes asfalt gebruikt om bijna alle gaten op te vullen en dus hosten en flotsten we over weg.
Het was dus goed uitkijken.
Daar kwam bij dat het vuil in de goten lag opgestapeld in de buitenwijken van Napels.
Daarna begon het klauterwerk.
Bij een temperatuur van 32graden, gingen we aanvankelijk nog pittig omhoog maar dat veranderde al snel en uiteindelijk kropen we in de eerste versnelling de berg op.
Tuurlijk stond daar een heerlijke afdaling tegenover maar oh wat had, voeoral ik, het moeilijk.
Regelmatig stapten we af om iets te drinken en uit te rusten,
We hoeven niet uit te leggen dat we net zo vaak een heuvel opgingen als dat we dorpjes tegenkwamen en dan er weer af en weer naar boven.
Om 20.00uur kwamen in Pompeii aan waar we bij Camping Zeus de tent opzetten en gingen eten.
Alle twee een heerlijke pizza, Sieb met kaas en ik met ansjovis.
We hadden duidelijk behoefte aan zout :-)
