zaterdag 3 september 2016
21.49km van El Acebo naar Columbrianos
Na de zonsondergang van gisteravond zijn we meteen gaan slapen.
Toen we de kamer in kwamen roken we het al, er waren bezweten lijven bijgekomen die geen zin hadden gehad zich te douchen.
We hebben de ramen wagenwijd opengezet en het de hele nacht laten doortochten.
Een echt vriendelijk stel was het niet, Nederlanderse fietsers die over alles een oordeel hadden, het bekende Nederlandse vingertje.
Gelukkig is een ontmoeting met fietsers eenmalig :-)
Ondertussen kwamen we al een paar mensen regelmatig tegen.
Een Fransman, Jeanmarc die in Burgos was begonnen en blij was de Meseta achter zich gelaten te hebben.
Dan een Duits stel dat al ruim 3000km had gelopen door Duitsland, Oosterijk, Zwitserland, Frankrijk en dan nu Spanje.
Zo af en toe treffen we elkaar op een terrasje of in de stad.
We begonnen rond half 9 met de afdaling die we gisteren begonnen waren, weer over keien, kiezels enz. en net zo steil als vanaf Manjarin naar El Acebo.
Geen kuitenbijters maar tenen die zich wat graag door de voorkant van de schoenen hadden gestoken.
Na 8 km en ruim 2 uur later kwam er een eind aan een totaal 14km lange afdaling met een hoogte verschil van 1000 meter !
We voelden onze bovenbenen maar waren niet ontevreden over hoe we het er vanaf hadden gebracht.
Ook het karretje was er zonder mankementen doorheen gerold :-)
Ondanks dat we hadden op moeten letten waar we onze voeten neerzetten hadden we genoten van de vergezichten die voor ons opdoemden, van de kudden schapen en geiten die ons zowat omverliepen omdat ze zo'n trek hadden in die uitgedroogde grassprietjes die overal stonden en van de mooie lucht die van bewolkt veranderde naar prachtig blauw.
Rond het middag uur kwamen we in buitenwijk van Ponferrada aan waar ons een aangename verrassing wachtte: er stond iemand verse calamaris klaar te maken.
Tsja Mariette, toch weer even iets over eten :-), het was vreselijk lekker !!!
Het slot van de Tempeliers was gesloten maar de buitenkant was echt de moeite waard, allemaal kantelen en een ophangbrug over een lege slotgracht.
Niet echt een verdedigende functie dus :-)
Siebren had ondertussen geien bij de apotheek dat de thermometer op 41 graden stond.
We besloten naar het volgende dorpje te lopen en daar een bed te zoeken.
Na een uur geslapen te hebben zijn we in de tuin gaan zitten waar het zelfs nu nog zinderend warm is.
Toen we de kamer in kwamen roken we het al, er waren bezweten lijven bijgekomen die geen zin hadden gehad zich te douchen.
We hebben de ramen wagenwijd opengezet en het de hele nacht laten doortochten.
Een echt vriendelijk stel was het niet, Nederlanderse fietsers die over alles een oordeel hadden, het bekende Nederlandse vingertje.
Gelukkig is een ontmoeting met fietsers eenmalig :-)
Ondertussen kwamen we al een paar mensen regelmatig tegen.
Een Fransman, Jeanmarc die in Burgos was begonnen en blij was de Meseta achter zich gelaten te hebben.
Dan een Duits stel dat al ruim 3000km had gelopen door Duitsland, Oosterijk, Zwitserland, Frankrijk en dan nu Spanje.
Zo af en toe treffen we elkaar op een terrasje of in de stad.
We begonnen rond half 9 met de afdaling die we gisteren begonnen waren, weer over keien, kiezels enz. en net zo steil als vanaf Manjarin naar El Acebo.
Geen kuitenbijters maar tenen die zich wat graag door de voorkant van de schoenen hadden gestoken.
Na 8 km en ruim 2 uur later kwam er een eind aan een totaal 14km lange afdaling met een hoogte verschil van 1000 meter !
We voelden onze bovenbenen maar waren niet ontevreden over hoe we het er vanaf hadden gebracht.
Ook het karretje was er zonder mankementen doorheen gerold :-)
Ondanks dat we hadden op moeten letten waar we onze voeten neerzetten hadden we genoten van de vergezichten die voor ons opdoemden, van de kudden schapen en geiten die ons zowat omverliepen omdat ze zo'n trek hadden in die uitgedroogde grassprietjes die overal stonden en van de mooie lucht die van bewolkt veranderde naar prachtig blauw.
Rond het middag uur kwamen we in buitenwijk van Ponferrada aan waar ons een aangename verrassing wachtte: er stond iemand verse calamaris klaar te maken.
Tsja Mariette, toch weer even iets over eten :-), het was vreselijk lekker !!!
Het slot van de Tempeliers was gesloten maar de buitenkant was echt de moeite waard, allemaal kantelen en een ophangbrug over een lege slotgracht.
Niet echt een verdedigende functie dus :-)
Siebren had ondertussen geien bij de apotheek dat de thermometer op 41 graden stond.
We besloten naar het volgende dorpje te lopen en daar een bed te zoeken.
Na een uur geslapen te hebben zijn we in de tuin gaan zitten waar het zelfs nu nog zinderend warm is.
Abonneren op:
Posts (Atom)