Na uitgerust wakker te worden en een ontbijt gehad te hebben met zelfgebakken brood en streekproducten, zetten wij koers naar Leuven, een stukje van 73km.
We vermaakten ons prima, in de eerste de beste plaats, Sint Geertruiden, was een grote rommelmarkt waar we keken, keken en niets kochten.
Er was ook een bakker en een groenteboer waar we stokbrood en een kilo kersen kochten.
We waren in de Betuwe van België, de streek Haspengouw.
Appelbomen, perenbomen en vooral heel veel kersenbomen waarvan de meeste kersen al geplukt waren en nu voor €3.= de kilo op de markt lagen.
Van die grote zwarte Edelfingers, mmm.
Daarna kwam een dorp met een bierbrouwer waarvan wij nog nooit gehoord hadden: Wilderen.
Gesloten natuurlijk, het was zondag maar in een kroegje in het dorp hadden ze flesjes van het bier en we probeerden een kriek en een gouden.
Helemaal niet slecht, lekker bitter en ook de kriek was zeker geen limonade.
We tuften door en zagen na nog eens 2 uur fietsten al vanuit de verte dat we in Hoegaarden waren aangeland, een oude koperen bierbrouwketel stond prominent midden op de rotonde bij de ingang van het dorp.
We zouden weten dat we er waren want de kroegen die er waren hadden stuk voor stuk een enorm bierglas aan de gevel hangen, symbool voor Hoegaarden wit bier.
Op de markt vonden we een lekker plekje om te genieten van 2 van die koude, witte biertjes.
Het allerlekkerste als het zo warm is.
Intussen was de begroeiing van fruitbomen naar graanvelden overgegaan.
Het gouden graan wuifden tot aan de horizon.
Volgens Siebren moest het allemaal Hoegaarden worden :-)
Tot onze verrassing kwamen we onder Leuven in een groot bos terecht waar het heerlijk toeven was in de schaduw en waar we zeker 20 minuten doorheen fietsten.
Maar ja, we moesten toch eens afbuigen naar Leuven en door dat te doen maakten wij de cirkel rond.
Twee weken geleden waren we uit Leuven vertrokken en nu weer terug bij dezelfde Vrienden op de Fiets.
Vanavond nog een laatste biertje en dan morgen back to normal.
zondag 9 juli 2017
zaterdag 8 juli 2017
8 juli
Voor het eerst deze vakantie ontbeet ons gastgezin met ons mee.
Onder het genot van al het lekkers kletsten we heel wat af.
Het werd daardoor later dan we wilden voor we vertrokken maar dat kon makkelijk.
Vandaag zou het slechts 50km zijn volgens Siebren.
Nou, laat ik je meteen vertellen dat we om 17.45 uur aankwamen in Zepperen na 78km fietsen.
Of het boekje klopt niet of endomondo (onze afstandsapp) meet de afstand met een stuk elastiek.
Vanuit Stein namen we fietsknooppunt 45 en later 17 om precies uit te komen bij een voetveer over de Maas.
Tot aan Maastricht was een mooie route met veel schaduw van alle reuzen van bomen langs de weg.
Uiteraard veel water niks en rechts en toen was daar ineens het bord van Maastricht.
De bordjes Centrum brachten ons naar De Markt waar, hoe kan het ook anders, markt was.
We slenterden door de stad, helemaal niet meer hoe het was toen ik er met mijn Opa liep, de slager op de markt waar hij altijd Hoofdkaas kocht was nu een Mexicaans restaurant, de kaaswinkel was veranderd in Oil en Vinigair maar wat wel gebleven was was het huis op Plenkershoven.
Helemaal volgens deze tijd was de trap naar de voordeur nu gemaakt van natuursteen, de kozijnen wit en wat er achter de ramen stond verried een modern interieur.
Tsjonge, op dat adres heb ik wat vakanties doorgebracht met mijn broer Walther.
Heel leuk om het nog eens terug te zien.
Na een patatje op de Markt, de lekkerste patat in onze top 10, fietsten we naar Kanne, staken de grens weer over en bezochten de grootste bunker uit de tweede wereldoorlog bij Eben-Emael.
We konden niet naar binnen omdat we geen afspraak hadden gemaakt maar op het info-bord lazen we dat het onderdak had geboden aan 1200 Belgische militairen.
Het was een klein dorp daarbinnen, er waren allerlei voorzieningen.
Kanne ligt net over de grens maar de ellende begon meteen weer: heuvel op, heuvel af.
En dan staat er bij een hobbel in de weg die een lengte heeft van nog geen 3 meter dat het stijgingspercentage 7% is, als er niets had gestaan hadden we ze niet eens opgemerkt :-)
We reden naar Tongeren, fietsten door de Moerenpoort, fietsten door het Begijnenhof en na wat boodschappen weer als een speer de stad uit, echt als een speer want Tongeren ligt op een heuvel.
Die heuvels zorgden ervoor dat we langer over de afstand deden dan we hadden gedacht en dus tegen zessen aankwamen bij Vrienden op de Fiets.
Onder het genot van al het lekkers kletsten we heel wat af.
Het werd daardoor later dan we wilden voor we vertrokken maar dat kon makkelijk.
Vandaag zou het slechts 50km zijn volgens Siebren.
Nou, laat ik je meteen vertellen dat we om 17.45 uur aankwamen in Zepperen na 78km fietsen.
Of het boekje klopt niet of endomondo (onze afstandsapp) meet de afstand met een stuk elastiek.
Vanuit Stein namen we fietsknooppunt 45 en later 17 om precies uit te komen bij een voetveer over de Maas.
Tot aan Maastricht was een mooie route met veel schaduw van alle reuzen van bomen langs de weg.
Uiteraard veel water niks en rechts en toen was daar ineens het bord van Maastricht.
De bordjes Centrum brachten ons naar De Markt waar, hoe kan het ook anders, markt was.
We slenterden door de stad, helemaal niet meer hoe het was toen ik er met mijn Opa liep, de slager op de markt waar hij altijd Hoofdkaas kocht was nu een Mexicaans restaurant, de kaaswinkel was veranderd in Oil en Vinigair maar wat wel gebleven was was het huis op Plenkershoven.
Helemaal volgens deze tijd was de trap naar de voordeur nu gemaakt van natuursteen, de kozijnen wit en wat er achter de ramen stond verried een modern interieur.
Tsjonge, op dat adres heb ik wat vakanties doorgebracht met mijn broer Walther.
Heel leuk om het nog eens terug te zien.
Na een patatje op de Markt, de lekkerste patat in onze top 10, fietsten we naar Kanne, staken de grens weer over en bezochten de grootste bunker uit de tweede wereldoorlog bij Eben-Emael.
We konden niet naar binnen omdat we geen afspraak hadden gemaakt maar op het info-bord lazen we dat het onderdak had geboden aan 1200 Belgische militairen.
Het was een klein dorp daarbinnen, er waren allerlei voorzieningen.
Kanne ligt net over de grens maar de ellende begon meteen weer: heuvel op, heuvel af.
En dan staat er bij een hobbel in de weg die een lengte heeft van nog geen 3 meter dat het stijgingspercentage 7% is, als er niets had gestaan hadden we ze niet eens opgemerkt :-)
We reden naar Tongeren, fietsten door de Moerenpoort, fietsten door het Begijnenhof en na wat boodschappen weer als een speer de stad uit, echt als een speer want Tongeren ligt op een heuvel.
Die heuvels zorgden ervoor dat we langer over de afstand deden dan we hadden gedacht en dus tegen zessen aankwamen bij Vrienden op de Fiets.
vrijdag 7 juli 2017
Onderweg gesprekken
Lieve blog volger .
Volgens mij zijn jullie wel benieuwde waar we het overhebben onderweg.
Dat is als we vertrekken, over het gastgezin waar we vertrekken.
Het ontbijt wat we er van vonden nou dat is iedere keer een verrassing en altijd ruim voldoende.
En dan nou eigenlijk helemaal niets, dus echt gewoon stilte.
We geniet dan van de omgeving en wat denk je na ruim veertig jaar samen weten we bijna al wat de ander gaat zeggen.
En dan moet er toch weer een van ons iets zeggen.
Dan gaat het over de weg .
Het is goed asfalt dat noemen we aardbeien met slagroom.
Die is er ook in de extra vorm dan komt er een kers op de slagroom.
Dan is het asfalt als een biljardlaken.
Maar hier bestaat het wel vaak uit oude betonplaten en die, ja ja, die liggen als uit een helikopter gegooid.
Trouwens dat laatste zei ons aller Gerry Kneteman.
Zou toch wat zijn als dat van mijn brein zou zijn ontsproten.
Ben al aardig op dreef aan het raken .
Gaat ook echt lekker veel bier doet mijn proza goed.
En dan wat dan.
Dan gaan we uit ons dak over de omgeving.
Daar kan je toch geen genoeg van krijgen.
Wuivend graan goud geel als het haver is en dan het tarwe wat nog moet rijpen geweldig allemaal.
O ja onze mede fietsers die gaan natuurlijk over de tong.
En zeker de electrisch aangedreven fietser die we tegenkomen, bekijken we niet, die zitten potsierlijk op hun voertuig.
Maar de wielrenners .
Die zit te hoog, die fietst met zijn knieën.
En de derde kan er helemaal niets van, wat een krabber.
Nou jullie snappen het al, er is gespreksstof genoeg.
Morgen eens kijken of waar we het het eerste over hebben.
Nu eerst onze maaltijd besluiten met een kop thee en dan terug van Geleen naar Stein naar de
slaapplaats.
Tot gauw.
Volgens mij zijn jullie wel benieuwde waar we het overhebben onderweg.
Dat is als we vertrekken, over het gastgezin waar we vertrekken.
Het ontbijt wat we er van vonden nou dat is iedere keer een verrassing en altijd ruim voldoende.
En dan nou eigenlijk helemaal niets, dus echt gewoon stilte.
We geniet dan van de omgeving en wat denk je na ruim veertig jaar samen weten we bijna al wat de ander gaat zeggen.
En dan moet er toch weer een van ons iets zeggen.
Dan gaat het over de weg .
Het is goed asfalt dat noemen we aardbeien met slagroom.
Die is er ook in de extra vorm dan komt er een kers op de slagroom.
Dan is het asfalt als een biljardlaken.
Maar hier bestaat het wel vaak uit oude betonplaten en die, ja ja, die liggen als uit een helikopter gegooid.
Trouwens dat laatste zei ons aller Gerry Kneteman.
Zou toch wat zijn als dat van mijn brein zou zijn ontsproten.
Ben al aardig op dreef aan het raken .
Gaat ook echt lekker veel bier doet mijn proza goed.
En dan wat dan.
Dan gaan we uit ons dak over de omgeving.
Daar kan je toch geen genoeg van krijgen.
Wuivend graan goud geel als het haver is en dan het tarwe wat nog moet rijpen geweldig allemaal.
O ja onze mede fietsers die gaan natuurlijk over de tong.
En zeker de electrisch aangedreven fietser die we tegenkomen, bekijken we niet, die zitten potsierlijk op hun voertuig.
Maar de wielrenners .
Die zit te hoog, die fietst met zijn knieën.
En de derde kan er helemaal niets van, wat een krabber.
Nou jullie snappen het al, er is gespreksstof genoeg.
Morgen eens kijken of waar we het het eerste over hebben.
Nu eerst onze maaltijd besluiten met een kop thee en dan terug van Geleen naar Stein naar de
slaapplaats.
Tot gauw.
7 juli
Het gekraai van de haan ging aan ons voorbij, het geblaf van de honden hebben wij niet gehoord en de wekker deed z'n stinkende best ons wakker te krijgen.
Wat waren we moe in bed gestapt gisteravond rond 23.30uur.
In de tuin had onze gastvrouw het hoogste woord gehad maar dat was de enige koele plek dus namen we haar gepraat voor lief.
Volgens ons was het een hele eenzame vrouw.
Toen we toch uit bed waren gekropen en zo'n beetje alles hadden ingepakt, hoorden we een toeter waarmee ze ons duidelijk maakte dat het ontbijt klaarstond.
De tafel stond gedekt in de tuin, heerlijk want het was om 8.30 uur al 23 graden.
We lieten ons het ontbijt goed smaken en zaten al snel op de fiets richting Stein.
Eerst langs het kanaal daarna tussen mais en korenvelden door naar Thorn.
We gingen regelmatig vreemd door even Nederland binnen te fietsen maar de Vlaamse Fietsroute deed echt moeite ons in België te houden wat vanaf Heioord niet meer lukte want vanaf daar ging het naar Neeritter en Ittervoort En fietsten we na een paar kilometer Thorn binnen.
De fietsten parkeerden we bij de kerk en we gingen opzoek naar een rustig terras wat ons nog moeite kostte maar naast de VVV was een terras in de schaduw waar plek genoeg was.
Bij de koffie namen we een flink stuk Limburgse vlaai naast de tiramisu die erbij geserveerd werd.
We hadden zicht op een rij mooie witte huisjes.
Ja, waarom wit ?
We vroegen het aan een schilder die er al 17 jaar een goede boterham aan verdiende.
Een paar eeuwen geleden besloten de Franse belasting te heffen op grote ramen waarop de bewoners van de huizen besloten hun ramen te verkleinen dmv metselwerk.
Maar dat zag er niet uit en om de "littekens" weg te werken, werden de muren witgekalkt.
Nu is het beschermd stadsgezicht.
Langs de Maas, door Maaseik en met het voetveer over de Maas naar Berg aan de Maas waar we de afslag naar Stein namen.
Een uur te vroeg kwamen we daar aan, onze gastvrouw was nog niet thuis en besloten we, hoe zielig, naar de plaatselijke brouwerij te gaan :-)
Eerlijk is eerlijk, het was niet het lekkerste bier wat we de afgelopen 2 weken hebben gedronken.
Nu zitten we in een Mexicaans restaurant in Geleen te eten.
Siebren gaat zo ook nog wat schrijven, na het eten :-)
Wat waren we moe in bed gestapt gisteravond rond 23.30uur.
In de tuin had onze gastvrouw het hoogste woord gehad maar dat was de enige koele plek dus namen we haar gepraat voor lief.
Volgens ons was het een hele eenzame vrouw.
Toen we toch uit bed waren gekropen en zo'n beetje alles hadden ingepakt, hoorden we een toeter waarmee ze ons duidelijk maakte dat het ontbijt klaarstond.
De tafel stond gedekt in de tuin, heerlijk want het was om 8.30 uur al 23 graden.
We lieten ons het ontbijt goed smaken en zaten al snel op de fiets richting Stein.
Eerst langs het kanaal daarna tussen mais en korenvelden door naar Thorn.
We gingen regelmatig vreemd door even Nederland binnen te fietsen maar de Vlaamse Fietsroute deed echt moeite ons in België te houden wat vanaf Heioord niet meer lukte want vanaf daar ging het naar Neeritter en Ittervoort En fietsten we na een paar kilometer Thorn binnen.
De fietsten parkeerden we bij de kerk en we gingen opzoek naar een rustig terras wat ons nog moeite kostte maar naast de VVV was een terras in de schaduw waar plek genoeg was.
Bij de koffie namen we een flink stuk Limburgse vlaai naast de tiramisu die erbij geserveerd werd.
We hadden zicht op een rij mooie witte huisjes.
Ja, waarom wit ?
We vroegen het aan een schilder die er al 17 jaar een goede boterham aan verdiende.
Een paar eeuwen geleden besloten de Franse belasting te heffen op grote ramen waarop de bewoners van de huizen besloten hun ramen te verkleinen dmv metselwerk.
Maar dat zag er niet uit en om de "littekens" weg te werken, werden de muren witgekalkt.
Nu is het beschermd stadsgezicht.
Langs de Maas, door Maaseik en met het voetveer over de Maas naar Berg aan de Maas waar we de afslag naar Stein namen.
Een uur te vroeg kwamen we daar aan, onze gastvrouw was nog niet thuis en besloten we, hoe zielig, naar de plaatselijke brouwerij te gaan :-)
Eerlijk is eerlijk, het was niet het lekkerste bier wat we de afgelopen 2 weken hebben gedronken.
Nu zitten we in een Mexicaans restaurant in Geleen te eten.
Siebren gaat zo ook nog wat schrijven, na het eten :-)
donderdag 6 juli 2017
6 juli
Voordat we aan onze route van vandaag begonnen, bezochten we het Begijnenhof van Turnhout.
Ze waren er druk bezig met de riolering, de straat lag er helemaal uit, overal lagen bergen zand en stapels kasseien.
Het was te zien dat het hofje goed werd onderhouden, de huisjes zagen er prachtig uit.
Het was een van de grootste hofjes die we op onze tocht hadden gezien.
Dan was er nog een enorm kasteel in de binnenstad met een brede slotgracht, nu was de rechtbank erin gevestigd en konden we er niet in, privé terrein.
We tuften lekker langs de kanalen en rivieren, het water zorgde ervoor dat de temperatuur dragelijk bleef.
Rond 13.00uur kwamen we in Postel aan, we waren ongeveer op de helft voor vandaag.
Het dorp bestaat uit een abdij waar een lekker biertje wordt gebrouwen, een proeflokaal en een winkel waar bier, abdijkaas en abdijbrood wordt verkocht.
Wij ploften neer op het terras en bestelden een groot en een klein biertje.
Siebren wilde graag alle twee de brouwsels van de tap proberen, dobbel, een donker bier en blond een pils-achtig bier.
Ze waren beiden erg goed, niet te verbazen met dit weer, het was snikheet.
Zo goed als de hele middag fietsten we door de bossen, heerlijk koel.
Zo af en toe een dorp of een stuk tussen de maisvelden waar we het tempo verhoogden om wind te maken maar zeker om zo snel mogelijk weer tussen en onder de bomen te rijden.
Onze gastvrouw had gebeld dat ze pas na zessen thuis zou zijn dus toen wij in Bocholt aankwamen zochten we een leuk terras op voor de volgende dorstlesser, een Bocholtse Sezoens.
Niet verkeerd.
Volgens de barjuffrouw lag er een rechtstreekse leiding van de brouwerij ( aan de overkant van de straat ) naar de tap :-)
De plaats waar we vannacht slapen ligt met de achtertuin aan het kanaal, dan strekt de tuin zich uit naar de straat aan de andere kant alsof het een park is.
In het midden staat een leuk huis, het heeft veel weg van een boerderij, niet alleen om te zien maar ook vanwege alle dieren: 5 honden, 3 katten, 2 geiten en een hok vol kippen met een haan.
We werden uitvoerig ingelicht over hoe met de honden om te gaan en kregen een rondleiding door de tuin, tot onze verbazing was er zelfs een flink zwembad :-)
De fietsen staan in de garage, wij zijn weer fris en fruitig gedoucht en gaan nu nog even genieten van de warme avond met een hapje en een drankje :-)
Ze waren er druk bezig met de riolering, de straat lag er helemaal uit, overal lagen bergen zand en stapels kasseien.
Het was te zien dat het hofje goed werd onderhouden, de huisjes zagen er prachtig uit.
Het was een van de grootste hofjes die we op onze tocht hadden gezien.
Dan was er nog een enorm kasteel in de binnenstad met een brede slotgracht, nu was de rechtbank erin gevestigd en konden we er niet in, privé terrein.
We tuften lekker langs de kanalen en rivieren, het water zorgde ervoor dat de temperatuur dragelijk bleef.
Rond 13.00uur kwamen we in Postel aan, we waren ongeveer op de helft voor vandaag.
Het dorp bestaat uit een abdij waar een lekker biertje wordt gebrouwen, een proeflokaal en een winkel waar bier, abdijkaas en abdijbrood wordt verkocht.
Wij ploften neer op het terras en bestelden een groot en een klein biertje.
Siebren wilde graag alle twee de brouwsels van de tap proberen, dobbel, een donker bier en blond een pils-achtig bier.
Ze waren beiden erg goed, niet te verbazen met dit weer, het was snikheet.
Zo goed als de hele middag fietsten we door de bossen, heerlijk koel.
Zo af en toe een dorp of een stuk tussen de maisvelden waar we het tempo verhoogden om wind te maken maar zeker om zo snel mogelijk weer tussen en onder de bomen te rijden.
Onze gastvrouw had gebeld dat ze pas na zessen thuis zou zijn dus toen wij in Bocholt aankwamen zochten we een leuk terras op voor de volgende dorstlesser, een Bocholtse Sezoens.
Niet verkeerd.
Volgens de barjuffrouw lag er een rechtstreekse leiding van de brouwerij ( aan de overkant van de straat ) naar de tap :-)
De plaats waar we vannacht slapen ligt met de achtertuin aan het kanaal, dan strekt de tuin zich uit naar de straat aan de andere kant alsof het een park is.
In het midden staat een leuk huis, het heeft veel weg van een boerderij, niet alleen om te zien maar ook vanwege alle dieren: 5 honden, 3 katten, 2 geiten en een hok vol kippen met een haan.
We werden uitvoerig ingelicht over hoe met de honden om te gaan en kregen een rondleiding door de tuin, tot onze verbazing was er zelfs een flink zwembad :-)
De fietsen staan in de garage, wij zijn weer fris en fruitig gedoucht en gaan nu nog even genieten van de warme avond met een hapje en een drankje :-)
woensdag 5 juli 2017
Abonneren op:
Posts (Atom)