dinsdag 16 juli 2019
16 juli Stiklestad - Munkeby : 23.64km
In het prachtige onderkomen sliepen wij, ondanks de kleine bedden, prima.
Vanwege de dikke muren hoorden we niets van buiten en omdat er geen ramen inzaten was het aardedonker.
Heel fijn want het is ‘s nachts zo licht dat je een boek kunt lezen.
We deelden de slaapzaal met twee Nederlanders die we al vaker waren tegengekomen sinds Öre.
Cora en Richard, een gezellig stel.
Rond 8.00uur werden we wakker, ontbeten en vertrokken voor een wandeling van 4km naar Verdal.
We liepen op een fietspad van asfalt, vervelend was het zeker niet want over de hele lengte hadden ze aan weerskanten berken geplant.
Het leek wel een lange oprijlaan naar het centrum van Verdal waar een paar supermarkten waren.
Er moesten boodschappen komen voor drie dagen.
We kochten vier zakken gevriesdroogd eten en een zak pasta, blikje vis en tomatensaus.
Yoghurt zat in een hersluitbare plastic zak die we voor de zekerheid nogmaals in plastic hulden.
Je wist maar nooit.
Een heel brood, zachte crackers en kaas moest voldoende zijn voor de komende dagen en anders konden we in de herbergen waar we kwamen ook nog een ontbijt en/of lunch kopen.
De wandeling van vandaag was heel afwisselend.
Zelden liepen we op het asfalt maar des te meer op kiezelwegen en smalle paden door de bossen.
We maakten koffie in een park waar we zoute pannenkoekjes bij aten, lunchten aan een picknicktafel op een schoolplein en dronken chocolademelk op bankjes die de plaatselijke Olavspad-vrienden van Skogsjale hadden neergezet.
Er was zelfs vers water en een stempel voor in ons paspoort.
Een heerlijke dag was het want in de loop van de middag kwam het zonnetje erbij.
Het Trondheimfjord lag te schitteren in de zon, de weilanden vertoonden diverse kleuren groen en de lucht was diep blauw met grote witte- of donderwolken.
Het vest ging uit, de pijpen van de broek gehaald en voor het eerst sinds zaterdag liepen we er weer eens zomers bij :-)
Na een bospad liepen we langs een rivier die we overstaken over een houten boogbrug.
Een moderne strakke brug opgebouwd uit stroken hout.
Aan de overkant lag de ruïne van een cisterciënzer klooster uit de 12de eeuw.
Het klooster raakte in verval nadat een eeuw later de monniken verhuisden naar een klooster in het Trondheimfjord, nu zijn ze druk bezig de restanten te behouden voor de toekomst.
Vanwege de dikke muren hoorden we niets van buiten en omdat er geen ramen inzaten was het aardedonker.
Heel fijn want het is ‘s nachts zo licht dat je een boek kunt lezen.
We deelden de slaapzaal met twee Nederlanders die we al vaker waren tegengekomen sinds Öre.
Cora en Richard, een gezellig stel.
Rond 8.00uur werden we wakker, ontbeten en vertrokken voor een wandeling van 4km naar Verdal.
We liepen op een fietspad van asfalt, vervelend was het zeker niet want over de hele lengte hadden ze aan weerskanten berken geplant.
Het leek wel een lange oprijlaan naar het centrum van Verdal waar een paar supermarkten waren.
Er moesten boodschappen komen voor drie dagen.
We kochten vier zakken gevriesdroogd eten en een zak pasta, blikje vis en tomatensaus.
Yoghurt zat in een hersluitbare plastic zak die we voor de zekerheid nogmaals in plastic hulden.
Je wist maar nooit.
Een heel brood, zachte crackers en kaas moest voldoende zijn voor de komende dagen en anders konden we in de herbergen waar we kwamen ook nog een ontbijt en/of lunch kopen.
De wandeling van vandaag was heel afwisselend.
Zelden liepen we op het asfalt maar des te meer op kiezelwegen en smalle paden door de bossen.
We maakten koffie in een park waar we zoute pannenkoekjes bij aten, lunchten aan een picknicktafel op een schoolplein en dronken chocolademelk op bankjes die de plaatselijke Olavspad-vrienden van Skogsjale hadden neergezet.
Er was zelfs vers water en een stempel voor in ons paspoort.
Een heerlijke dag was het want in de loop van de middag kwam het zonnetje erbij.
Het Trondheimfjord lag te schitteren in de zon, de weilanden vertoonden diverse kleuren groen en de lucht was diep blauw met grote witte- of donderwolken.
Het vest ging uit, de pijpen van de broek gehaald en voor het eerst sinds zaterdag liepen we er weer eens zomers bij :-)
Na een bospad liepen we langs een rivier die we overstaken over een houten boogbrug.
Een moderne strakke brug opgebouwd uit stroken hout.
Aan de overkant lag de ruïne van een cisterciënzer klooster uit de 12de eeuw.
Het klooster raakte in verval nadat een eeuw later de monniken verhuisden naar een klooster in het Trondheimfjord, nu zijn ze druk bezig de restanten te behouden voor de toekomst.
Abonneren op:
Posts (Atom)