7 Mei en 1400km.

Om maar meteen met de deur in huis te vallen : we gaan naar huis.
De alarmcentrale regelt dat wij via Madrid naar Schiphol worden gevlogen.
Met onze gezondheid en onze voeten in niets mis, we zouden de Camino zonder problemen gelopen hebben als ik op 4 Mei niet tegen een kapotte terra cotta pot was aangelopen.
Het ding was zo scherp dat ie als een scheermes mijn onderbeen inging en een wond veroorzaakte die in het ziekenhuis gehecht moest worden.
Gelukkig was er een Italiaanse pelgrim die verpleger was en een flinke EHBO koffer met zich meesleepte, hij verleende eerste hulp.
Hij bracht steriele gazen aan en een drukverband.
Ondertussen was de ambulance gearriveerd en met zwaailicht en gillende sirenes werd ik naar het universiteitsziekenhuis gereden, Siebren op de passagiersstoel meerijdend.
Gelukkig ging alles heel snel maar schrokken ze daar wel van de diepte van de wond.
Ik werd verdoofd en toen de chirurg goed keek bleek er ook een spier geraakt te zijn.
Toen ik dat hoorde wist ik dat we de Camino niet konden voltooien.
Uiteindelijk heeft hij 7 hechtingen nodig gehad om de spier te hechten en nog een 16 om de huid te dichten.
Ik word er elke vakantie knapper op :-)
Onze stop in Leon heeft dus een reden maar we wilden jullie niet onnodig ongerust maken en het pas vertellen als we wisten waar we aan toe waren wat betreft de terugreis.
We hebben besloten om volgend jaar onze tocht te hervatten dus kunnen jullie onze laatste 550km volgend jaar verder volgen.
Het gekke is dat we nu dus ongeveer op de helft zijn, we hebben er ruim 500km op zitten en hebben het nog steeds erg naar ons zin.
Vandaag heeft Siebren een stok voor me gekocht, een knal rode, zodat ik een beetje makkelijker uit de voeten kan maar het beste is toch wel gewoon stil zitten, pootje omhoog en een boekje lezen wat ik dus niet bij me heb.
Het is jammer, er zijn ook al heel wat tranen geplengd maar het is niet anders.
Blijkbaar bestaat onze Camino uit meerdere hoofdstukken, volgend jaar verder.

6 mei

We hebben toch wel zooooooo lekker geslapen zonder anderen om ons heen die snurken en/of erger. Heerlijk rustig wakker worden, een warme douche met een normale straal en geen sijpel dingetje zoals in menig herberg, in alle rust zonder haast ontbijten en voor we buiten waren was het bijna 10uur en waren de meeste dingen waar we heen wilden open.

Het was wel een heel verschil met de afgelopen 2 weken, het regende!

Toch liepen we de stad in maar veel mensen waren er niet op straat omdat iedereen, ook de pelgrims, binnen zaten ipv op de terrassen.

In een bakkerijtje dronken we koffie en konden zowaar de verleiding weerstaan om er iets heel erg lekkers bij te kopen.

Hier wordt altijd gratis iets te eten geserveerd bij de koffie of de drank dus we kwamen niets tekort.

Evengoed hebben we her en der wat bekeken maar toch rond het middag uur een kroeg opgezocht voor een glas wijn waar dan weer tapas bij werd gegeven: tortilla, viscroquet en tosti.

Nou niet meteen aan grote hoeveelheden denken, de 6 stukjes pasten op een gebaksbordje :-)

Op ons komt dat erg gastvrij over, niet omdat het gratis is maar omdat er van hun kant een vriendelijk gebaar komt zonder bijbedoelingen, erg sympathiek.

Tja, en toen, toen hebben we voor het eerst deze vakantie siësta gehouden :-)

We zijn in bed gedoken en hebben zeker 2 uur liggen maffen, we wisten niet dat we zo moe waren.

Dat is nog eens vakantie vieren :-)

Inmiddels is het droog geworden, gaan we aan een kroegentocht beginnen met allemaal verschillende tapas, avondeten slaan we dus maar over vandaag :-)

Morgen gaan we hier weg, dus nog 1 nachtje lekker slapen !

Er wordt door Peligrinos en Blogvolgers gevraagd wat nu leuker is: fietsen of lopen.

De blogvolgers denken het antwoord te weten: fietsen.

Maar die hebben het mis.

Het is lopen, wel een beetje gek hè, maar het is toch echt zo.

Met de fiets stop je, je maakt een foto, je stapt op en om de hoek zou je eigenlijk ook een foto willen maken.

Maar je bent net al een keer afgestapt dus rij je door en hebt dan achteraf spijt dat die ene foto niet is gemaakt.

Daarbij komt dat je niet vaak achterom kijkt om naar het landschap te kijken waar je net door bent gefietst.

Dan lopen en je kijkt rond ook wel naar de grond want de paden zijn niet altijd vlak.

Maar je staat stil, maakt een foto, loopt twee stappen en maakt er nog een.

Daar hebt je totaal geen hinder van .

Je maakt geen herrie dus vogeltjes en beestjes schieten pas op het laatste moment weg.

Er zijn ook vogels die steeds al zingend een boompje verder gaan zitten.

Op veel paden lopen we midden in het platte heuvelachtige land.

Dat is dus heel erg genieten.

Conclusie: ga toch lopen.😊

Foto's 5 Mei