zondag 30 juni 2019
Norrgården - Tälje Lantgårdshorell
30-06-2019
Goedenavond allemaal.
Nu ik even (Sieb).
We vertrokken om 09.30 uur bij onze Chileense gastvrouw.
Die waarschijnlijk heel goed Chileens spreekt O ja ook Zweeds maar Engels dat is best moeilijk voor haar.
Het was niet echt duur dus daar was de accommodatie ook naar.
Toilet trekt niet door douche werk niet al te best.
We hebben wel heel lekker geslapen 9 uur.
We moeten vandaag voor een paar dagen eten inslaan.
Dus op zondag gewoon naar de supermarkt om 09.15 uur.
We kwamen Eva tegen uit Duitsland die loopt ook, zij is onze eerste mede Pelgrim.
Die vertelde waar de stempel bij het mooie kerkje hangt.
De eerste voor vandaag.
Langs het water naar de langste houten brug van Zweden Vikbron 133 meter lang.
Maar de boeren moesten tol betalen.
Daar waren ze het niet mee eens en bouwden er 500 meter verderop zelf een .
Helaas is deze in 2000 verdwenen.
Ook de Vibron brug is toen beschadigd.
We mochten er niet meer overheen.
We blijven langs het water waar veel schuilplaatsen zijn.
In een hebben we koffie gemaakt met een verschrikkelijk lekker taartje.
Chocola met een klein beetje meel Kladd kaka .
Een uurtje later zijn we ook in een moei schuilhut gaan lunchen het kwam goed uit het regende.
Toen we klaar waren was het opgehouden te regen.
De pauzes houden we ook wat korter het is tenslotte dag vier.
De rugzak zit meteen goed en hope gaan .
Beentje en voeten protesteren nog een beetje maar de schouder en rug vinden het allemaal prima.
Even verder op lopen we langs het spoor.
Het is natuurlijk een optie om als Hobo de rest van de vakantie over het spoor te gaan.
Ik heb het geprobeerd om de trein wat rustiger te laten rijden .
Maar daar trekt hij zich niet van aan.
Gewoon maar weer lekker verder lopen.
Over het platte land verder richting onze slaapplaats ..
Over asfalt slinger wegen helemaal niet vervelend .
En men rijd er ook rustig op .en het is zondag denk dat dat ook wel scheelt.
Bij Träpprten is een restaurant vv en een benzine station.
Hier nog wat voor morgen gekocht.
Over een padje onder aan de dijk van de snelweg verder.
Linksaf een natuurpad op .
Na een km de snelweg oversteken op eigen risico.
Wat dachten ze dat we hier een paar evenementenverkeersregelaar zouden verwachten om ons over te helpen oversteken.
We duiken het bos in over een grindpad.
Links af naar een Olavs kalla ( Bron).
Na daar uit gedronken te hebben gingen we als een speer over de laatste kilometers.
En dan staat er een bord in bos.
B&B Tälje en daar slapen wij.
We zien maar een bord dus gaan we bellen.
En er verschijnt een vriendelijk vrouw bij een huis die ons roept.
We hebben een heel huis voor ons twee.
Lekker de ruimte.
Straks soep met spaghetti en brood karig maal maar de rest weegt te veel.
Morgen word er voor ons gekookt.
Tot gauw weer trouwe blog volgers.
Goedenavond allemaal.
Nu ik even (Sieb).
We vertrokken om 09.30 uur bij onze Chileense gastvrouw.
Die waarschijnlijk heel goed Chileens spreekt O ja ook Zweeds maar Engels dat is best moeilijk voor haar.
Het was niet echt duur dus daar was de accommodatie ook naar.
Toilet trekt niet door douche werk niet al te best.
We hebben wel heel lekker geslapen 9 uur.
We moeten vandaag voor een paar dagen eten inslaan.
Dus op zondag gewoon naar de supermarkt om 09.15 uur.
We kwamen Eva tegen uit Duitsland die loopt ook, zij is onze eerste mede Pelgrim.
Die vertelde waar de stempel bij het mooie kerkje hangt.
De eerste voor vandaag.
Langs het water naar de langste houten brug van Zweden Vikbron 133 meter lang.
Maar de boeren moesten tol betalen.
Daar waren ze het niet mee eens en bouwden er 500 meter verderop zelf een .
Helaas is deze in 2000 verdwenen.
Ook de Vibron brug is toen beschadigd.
We mochten er niet meer overheen.
We blijven langs het water waar veel schuilplaatsen zijn.
In een hebben we koffie gemaakt met een verschrikkelijk lekker taartje.
Chocola met een klein beetje meel Kladd kaka .
Een uurtje later zijn we ook in een moei schuilhut gaan lunchen het kwam goed uit het regende.
Toen we klaar waren was het opgehouden te regen.
De pauzes houden we ook wat korter het is tenslotte dag vier.
De rugzak zit meteen goed en hope gaan .
Beentje en voeten protesteren nog een beetje maar de schouder en rug vinden het allemaal prima.
Even verder op lopen we langs het spoor.
Het is natuurlijk een optie om als Hobo de rest van de vakantie over het spoor te gaan.
Ik heb het geprobeerd om de trein wat rustiger te laten rijden .
Maar daar trekt hij zich niet van aan.
Gewoon maar weer lekker verder lopen.
Over het platte land verder richting onze slaapplaats ..
Over asfalt slinger wegen helemaal niet vervelend .
En men rijd er ook rustig op .en het is zondag denk dat dat ook wel scheelt.
Bij Träpprten is een restaurant vv en een benzine station.
Hier nog wat voor morgen gekocht.
Over een padje onder aan de dijk van de snelweg verder.
Linksaf een natuurpad op .
Na een km de snelweg oversteken op eigen risico.
Wat dachten ze dat we hier een paar evenementenverkeersregelaar zouden verwachten om ons over te helpen oversteken.
We duiken het bos in over een grindpad.
Links af naar een Olavs kalla ( Bron).
Na daar uit gedronken te hebben gingen we als een speer over de laatste kilometers.
En dan staat er een bord in bos.
B&B Tälje en daar slapen wij.
We zien maar een bord dus gaan we bellen.
En er verschijnt een vriendelijk vrouw bij een huis die ons roept.
We hebben een heel huis voor ons twee.
Lekker de ruimte.
Straks soep met spaghetti en brood karig maal maar de rest weegt te veel.
Morgen word er voor ons gekookt.
Tot gauw weer trouwe blog volgers.
Stöle Camping - Norrgården
Vannacht was de regen overgetrokken en rond 7.30uur zag het er goed uit.
Flink bewolkt dat wel maar ook hier en daar, meestal daar, een stukje blauwe lucht.
Achter de camping langs liepen we heerlijk door het bos totdat we op een asfaltweg terecht kwamen die we na een paar kilometers verlieten en over bospaadjes verder gingen.
Regelmatig hadden we links of rechts van ons de spoorbaan lopen.
We staken het enkele spoor zo nu en dan over via onbeveiligde overgangen waar heel groot boven hing dat het levensgevaarlijk was er met hoge auto’s overheen te rijden.
Tenminste, dat was onze vertaling van de tekst:-)
Na twee uur wandelen kwamen we vanuit het bos in de tuin van de opleidingsschool voor koks.
Er stonden vijf picknicktafels met banken waarvan we er eentje inpikten om uit te rusten en koffie te zetten.
Na een half uur gingen we weer door, de wind nam toe en de lucht werd donkerder.
Onderweg zagen we prachtige boerderijen, meestal rood van kleur maar zonder de voorraadschuren zoals de Noren die kennen.
Vandaag ging de tocht een aantal keren over een oude weg: Ljungandalsvågen, een 47km lange weg tussen Stöde en Borgsjö waar half juni de langste vlooienmarkt, “längsta loppis” van Zweden wordt gehouden.
Jammer, die hadden we dus mooi gemist:-)
We wandelden het dorp Viskan binnen waar een heel lang houten huizenblok stond: Långhuset, er was in de loop der jaren steeds een stukje aan- of tussen gebouwd.
Het zag er niet uit, grijs gebladderde verf, deuren en ramen die niet fatsoenlijk dicht konden en dan ook nog diverse auto’s voor het gebouw geparkeerd zodat een mooie foto maken onmogelijk was.
De achterkant was goed te zien vanaf de ernaast gelegen brug maar ook die kant zag er verwaarloosd uit.
Wat nou: filmlocatie? Teleurgesteld liepen we door.
Midden in het groene landschap stond een groot gebouw met een eigen stationnetje, het bleek de jeugdherberg Boda Borg te zijn.
Asfalt en greffelpad losten elkaar af maar wat er constant aanwezig was was het geluid van graskantmaaiers.
Meestal mannen met een dovenkap op die op zaterdag hun gezinnetje bijwerkten.
Alsof dat de Zweedse invulling was van de vrije zaterdag.
Vaak namen we de gelegenheid waar om even ergens te zitten en te kijken naar het mooie landschap waar de zon nu toch meer zijn best ging doen.
Rond 16.30uur kwamen we aan in Fränsta waar we bij een Hostel een kamer hadden besproken.
Sieb is nu aan het koken: een diepvriesmaaltijd opwarmen in de magnetron :-)
Flink bewolkt dat wel maar ook hier en daar, meestal daar, een stukje blauwe lucht.
Achter de camping langs liepen we heerlijk door het bos totdat we op een asfaltweg terecht kwamen die we na een paar kilometers verlieten en over bospaadjes verder gingen.
Regelmatig hadden we links of rechts van ons de spoorbaan lopen.
We staken het enkele spoor zo nu en dan over via onbeveiligde overgangen waar heel groot boven hing dat het levensgevaarlijk was er met hoge auto’s overheen te rijden.
Tenminste, dat was onze vertaling van de tekst:-)
Na twee uur wandelen kwamen we vanuit het bos in de tuin van de opleidingsschool voor koks.
Er stonden vijf picknicktafels met banken waarvan we er eentje inpikten om uit te rusten en koffie te zetten.
Na een half uur gingen we weer door, de wind nam toe en de lucht werd donkerder.
Onderweg zagen we prachtige boerderijen, meestal rood van kleur maar zonder de voorraadschuren zoals de Noren die kennen.
Vandaag ging de tocht een aantal keren over een oude weg: Ljungandalsvågen, een 47km lange weg tussen Stöde en Borgsjö waar half juni de langste vlooienmarkt, “längsta loppis” van Zweden wordt gehouden.
Jammer, die hadden we dus mooi gemist:-)
We wandelden het dorp Viskan binnen waar een heel lang houten huizenblok stond: Långhuset, er was in de loop der jaren steeds een stukje aan- of tussen gebouwd.
Het zag er niet uit, grijs gebladderde verf, deuren en ramen die niet fatsoenlijk dicht konden en dan ook nog diverse auto’s voor het gebouw geparkeerd zodat een mooie foto maken onmogelijk was.
De achterkant was goed te zien vanaf de ernaast gelegen brug maar ook die kant zag er verwaarloosd uit.
Wat nou: filmlocatie? Teleurgesteld liepen we door.
Midden in het groene landschap stond een groot gebouw met een eigen stationnetje, het bleek de jeugdherberg Boda Borg te zijn.
Asfalt en greffelpad losten elkaar af maar wat er constant aanwezig was was het geluid van graskantmaaiers.
Meestal mannen met een dovenkap op die op zaterdag hun gezinnetje bijwerkten.
Alsof dat de Zweedse invulling was van de vrije zaterdag.
Vaak namen we de gelegenheid waar om even ergens te zitten en te kijken naar het mooie landschap waar de zon nu toch meer zijn best ging doen.
Rond 16.30uur kwamen we aan in Fränsta waar we bij een Hostel een kamer hadden besproken.
Sieb is nu aan het koken: een diepvriesmaaltijd opwarmen in de magnetron :-)
vrijdag 28 juni 2019
Een staartje
Dat verhaal van die sleutel kreeg natuurlijk nog een staartje.
Na een uur liepen we de eigenares tegen het lijf die zich niets van een reservering kon herinneren en het ook niet in haar agenda of mail kon vinden.
Hoe dan ook, we moesten het huisje aan het water uit want daar zouden vanavond andere mensen gebruik van maken.
Ze had wel nog een ander huisje waar we in mochten, wat verder naar achteren.
Wij vonden dat niet zo erg gezien de wind die was gaan liggen en de daardoor “happy muskieto’s” die iedereen in hun buurt aanvielen.
En waar vind je de meeste muggen, inderdaad, bij het water!
We gingen naar de supermarkt voor onze warme hap voor vanavond en brood voor morgenochtend en de lunch.
De diepvriesmaaltijd was snel opgewarmd, pasta met spekjes en kaassaus, het moest lijken op Pasta Carbonara maar het had er nog niet naast gelegen!
Met een schaal tomaten en een bakje yoghurt sloten we de maaltijd af.
Zo nog een kopje thee en dan hop... het stapelbed in.
Na een uur liepen we de eigenares tegen het lijf die zich niets van een reservering kon herinneren en het ook niet in haar agenda of mail kon vinden.
Hoe dan ook, we moesten het huisje aan het water uit want daar zouden vanavond andere mensen gebruik van maken.
Ze had wel nog een ander huisje waar we in mochten, wat verder naar achteren.
Wij vonden dat niet zo erg gezien de wind die was gaan liggen en de daardoor “happy muskieto’s” die iedereen in hun buurt aanvielen.
En waar vind je de meeste muggen, inderdaad, bij het water!
We gingen naar de supermarkt voor onze warme hap voor vanavond en brood voor morgenochtend en de lunch.
De diepvriesmaaltijd was snel opgewarmd, pasta met spekjes en kaassaus, het moest lijken op Pasta Carbonara maar het had er nog niet naast gelegen!
Met een schaal tomaten en een bakje yoghurt sloten we de maaltijd af.
Zo nog een kopje thee en dan hop... het stapelbed in.
Solgården - Stöde Camping
Gisteravond hebben we door de enorme tuin gelopen en kwamen bij een trap die naar het meer ging.
We daalden af en kwamen op een vreselijk wiebelige steiger terecht met een klein bootje en een bankje.
Het maken van een foto met de zelfontspanner werd een hachelijke onderneming want hoe kon ik zonder al te veel geschommel van de steiger het fototoestel bedienen die op een leuning stond en plaatsnemen op het bankje?
Ik zag het toestel, door alle bewegingen, al op de bodem van het meer liggen.
Alles heel voorzichtig gedaan: ingesteld, naar het bankje geschuifeld en gaan zitten.
Gelukkig lukte de foto in 1 keer :-)
Waarom moesten we daar dan ook een foto maken.
Gewoon, omdat we het leuk vinden :-)
Bij het echtpaar in huis gedoucht (wat een zooitje) om vervolgens alle geraniums het huis uit te zetten ivm mijn allergie tegen die planten.
Niet ze maar een allergie maar ik word er zo stoned van als een garnaal :-)
Met oogkappen op gingen we naar bed, het blijft hier de hele nacht toch wel erg licht.
Vanmorgen zijn we meteen na het ontbijt op pad gegaan.
Een wandeling van 23km over een min of meer rechte weg, dan asfalt, dan grind.
Gelukkig maakten alle bloemen en de uitzichten over het meer, Stödesjön, er een mooie tocht van.
De bloemen werden druk bezocht door vele soorten vlinders.
De meeste kenden we wel maar er landde er eentje op Sieb zijn broek die groter was dan de anderen, zwart met blauw en wit, prachtig.
Water haalden we uit stroompjes langs de weg of van een Zweedse dame met 5 iniminie hondjes die alleen maar blaften.
Zei vertelde dat door de harde wind de muggen op afstand bleven en dat we uit moesten kijken voor de zwart/zilveren adder want die was giftig.
We kregen een appel mee en we vervolgden de kilometers lange weg.
Even rusten aan het water, even rusten in het gras en onze lunch gegeten aan een picknickbankje langs de kant van de weg.
Het was een weg met weinig verkeer wat ook nog eens rustig reed, heel fijn.
Om 15.00uur kwamen we in Stöde aan waar we eerst de kerk bezochten.
Een mooie witte stenen kerk met een interieur wat in een kleur blauw was geverfd zoals mijn moeder graag gebruikte: blauw met een zweem grijs er doorheen.
We haalden een stempel bij de pastorie en liepen de laatste 400m van vandaag naar de camping waar we een hutje hadden geboekt.
Omdat de receptie gesloten was en de voicemail aanstond heeft Sieb een man aangeschoten die een duik in het sleutelkastje deed en ons een sleutel gaf waarvan hij dacht dat het wel de juiste zou zijn :-)
Nu zitten we dus heerlijk in een rood houten huisje met uitzicht op het meer.
De zon schijnt, de wind is gaan liggen en dan gaan wij ook zo doen even doen, even een power napp.
We daalden af en kwamen op een vreselijk wiebelige steiger terecht met een klein bootje en een bankje.
Het maken van een foto met de zelfontspanner werd een hachelijke onderneming want hoe kon ik zonder al te veel geschommel van de steiger het fototoestel bedienen die op een leuning stond en plaatsnemen op het bankje?
Ik zag het toestel, door alle bewegingen, al op de bodem van het meer liggen.
Alles heel voorzichtig gedaan: ingesteld, naar het bankje geschuifeld en gaan zitten.
Gelukkig lukte de foto in 1 keer :-)
Waarom moesten we daar dan ook een foto maken.
Gewoon, omdat we het leuk vinden :-)
Bij het echtpaar in huis gedoucht (wat een zooitje) om vervolgens alle geraniums het huis uit te zetten ivm mijn allergie tegen die planten.
Niet ze maar een allergie maar ik word er zo stoned van als een garnaal :-)
Met oogkappen op gingen we naar bed, het blijft hier de hele nacht toch wel erg licht.
Vanmorgen zijn we meteen na het ontbijt op pad gegaan.
Een wandeling van 23km over een min of meer rechte weg, dan asfalt, dan grind.
Gelukkig maakten alle bloemen en de uitzichten over het meer, Stödesjön, er een mooie tocht van.
De bloemen werden druk bezocht door vele soorten vlinders.
De meeste kenden we wel maar er landde er eentje op Sieb zijn broek die groter was dan de anderen, zwart met blauw en wit, prachtig.
Water haalden we uit stroompjes langs de weg of van een Zweedse dame met 5 iniminie hondjes die alleen maar blaften.
Zei vertelde dat door de harde wind de muggen op afstand bleven en dat we uit moesten kijken voor de zwart/zilveren adder want die was giftig.
We kregen een appel mee en we vervolgden de kilometers lange weg.
Even rusten aan het water, even rusten in het gras en onze lunch gegeten aan een picknickbankje langs de kant van de weg.
Het was een weg met weinig verkeer wat ook nog eens rustig reed, heel fijn.
Om 15.00uur kwamen we in Stöde aan waar we eerst de kerk bezochten.
Een mooie witte stenen kerk met een interieur wat in een kleur blauw was geverfd zoals mijn moeder graag gebruikte: blauw met een zweem grijs er doorheen.
We haalden een stempel bij de pastorie en liepen de laatste 400m van vandaag naar de camping waar we een hutje hadden geboekt.
Omdat de receptie gesloten was en de voicemail aanstond heeft Sieb een man aangeschoten die een duik in het sleutelkastje deed en ons een sleutel gaf waarvan hij dacht dat het wel de juiste zou zijn :-)
Nu zitten we dus heerlijk in een rood houten huisje met uitzicht op het meer.
De zon schijnt, de wind is gaan liggen en dan gaan wij ook zo doen even doen, even een power napp.
Abonneren op:
Posts (Atom)