maandag 3 juli 2023
3 juli Tolkamer - Groesbeek. 26.1km
Ze zeggen wel eens dat je slechts 5 handen schudden verwijderd bent van een bekend persoon.
Vanmorgen zaten wij aan het ontbijt met een wandelaar die voor het Koningshuis werkt.
De Koning was slecht 1 hand schudden bij ons vandaan.
Maf idee eigenlijk.
Wij zijn niet Koningsgezind, zijn ook niet nieuwsgierig naar hun doen en laten wat in dit geval goed uitkwam want meer dan wat de wandelaar zijn beroep was werd er niet over gezegd.
Hij en zijn vrouw wandelen het Pieterpad in stukjes, net wanneer ze vrij zijn.
Zo lopen er legio mensen van noord naar zuid of andersom, alleen, stelletjes, vriendinnen in een groep en nee, geen mannen die samen lopen.
Degene die het pad in 1 keer lopen zijn op 1 hand te tellen.
De dag begon in Tolkamer met een royaal ontbijt waarna onze gastheer een binnendoor paadje aanraadde naar de pont die ons naar Millingen aan de Rijn zou varen.
We liepen maar een klein stukje over het asfalt of ons pad verdween in het struikgewas, langs een camping achter een steenfabrieken langs.
In 40 minuten stonden bij de pont die nog even op zich liet wachten.
Voor de oversteek, het pontje voer 1x per uur, was veel belangstelling van wandelaars en fietsers.
Aan de overkant wilden wij koffie drinken, café gesloten.
Het was duidelijk maandag want onderweg was alle horeca dicht.
Niet dat wij dat zo erg vonden, wij vonden altijd wel mooie plekjes om zelf koffie te zetten.
Lekker uit de wind en mooie uitzichten, daar hielden wij rust :-)
Na Millingen aan de Rijn wandelden we langs weilanden met oude boerderijen die stuk voor stuk op een terp stonden.
Dat was zo gebouwd ivm de wateroverlast in dit rivierenlandschap met oude Rijngeulen.
Het pad slingerde vandaag op de grens van Nederland en Duitsland, zo liepen we door Leuth in Nederland en 10 minuten door Zyfflich in Duitsland.
Ondanks dat we de grens een paar maal overgingen, hebben we maar 1 grenspaal gezien.
We schampten Beek en toen begon de beklimming van de Duivelsberg, 76m. hoog en echt steil omhoog, er was een “trap” gemaakt om het klimmen makkelijk te maken.
Sieb had het er moeilijk mee omdat hij niet alleen zichzelf maar ook het karretje naar boven moest zien te krijgen.
Om ons heen stonden overal tamme kastanjebomen die nog door de Romeinen waren meegebracht.
Tot aan Groesbeek was het klimmen en dalen, klimmen en dalen en dat allemaal door de stuwwal van Nijmegen en een graaf die het nodig vond nog wat extra versterking aan te leggen in de vorm van “motte”, afgeplatte aarden heuvels waarvandaan hij de vijand kon zien aankomen.
Wij blij (niet dus) want zo hadden wij 4 extra heuvels vanmiddag, van die lekkere kuitenbijters en Sieb dat karretje maar achter zich aan slepend.
We kwamen langs de Canadese Erebegraafplaats met 2600 graven van soldaten die tijdens de bevrijding in ‘44 - ‘45 het leven lieten.
In Groesbeek is het Bevrijdingsmuseum over de zware gevechten van die winter.
Om half vijf kwamen we bij “ons” onderkomen aan en konden de wandelschoenen uit.
Vanmorgen zaten wij aan het ontbijt met een wandelaar die voor het Koningshuis werkt.
De Koning was slecht 1 hand schudden bij ons vandaan.
Maf idee eigenlijk.
Wij zijn niet Koningsgezind, zijn ook niet nieuwsgierig naar hun doen en laten wat in dit geval goed uitkwam want meer dan wat de wandelaar zijn beroep was werd er niet over gezegd.
Hij en zijn vrouw wandelen het Pieterpad in stukjes, net wanneer ze vrij zijn.
Zo lopen er legio mensen van noord naar zuid of andersom, alleen, stelletjes, vriendinnen in een groep en nee, geen mannen die samen lopen.
Degene die het pad in 1 keer lopen zijn op 1 hand te tellen.
De dag begon in Tolkamer met een royaal ontbijt waarna onze gastheer een binnendoor paadje aanraadde naar de pont die ons naar Millingen aan de Rijn zou varen.
We liepen maar een klein stukje over het asfalt of ons pad verdween in het struikgewas, langs een camping achter een steenfabrieken langs.
In 40 minuten stonden bij de pont die nog even op zich liet wachten.
Voor de oversteek, het pontje voer 1x per uur, was veel belangstelling van wandelaars en fietsers.
Aan de overkant wilden wij koffie drinken, café gesloten.
Het was duidelijk maandag want onderweg was alle horeca dicht.
Niet dat wij dat zo erg vonden, wij vonden altijd wel mooie plekjes om zelf koffie te zetten.
Lekker uit de wind en mooie uitzichten, daar hielden wij rust :-)
Na Millingen aan de Rijn wandelden we langs weilanden met oude boerderijen die stuk voor stuk op een terp stonden.
Dat was zo gebouwd ivm de wateroverlast in dit rivierenlandschap met oude Rijngeulen.
Het pad slingerde vandaag op de grens van Nederland en Duitsland, zo liepen we door Leuth in Nederland en 10 minuten door Zyfflich in Duitsland.
Ondanks dat we de grens een paar maal overgingen, hebben we maar 1 grenspaal gezien.
We schampten Beek en toen begon de beklimming van de Duivelsberg, 76m. hoog en echt steil omhoog, er was een “trap” gemaakt om het klimmen makkelijk te maken.
Sieb had het er moeilijk mee omdat hij niet alleen zichzelf maar ook het karretje naar boven moest zien te krijgen.
Om ons heen stonden overal tamme kastanjebomen die nog door de Romeinen waren meegebracht.
Tot aan Groesbeek was het klimmen en dalen, klimmen en dalen en dat allemaal door de stuwwal van Nijmegen en een graaf die het nodig vond nog wat extra versterking aan te leggen in de vorm van “motte”, afgeplatte aarden heuvels waarvandaan hij de vijand kon zien aankomen.
Wij blij (niet dus) want zo hadden wij 4 extra heuvels vanmiddag, van die lekkere kuitenbijters en Sieb dat karretje maar achter zich aan slepend.
We kwamen langs de Canadese Erebegraafplaats met 2600 graven van soldaten die tijdens de bevrijding in ‘44 - ‘45 het leven lieten.
In Groesbeek is het Bevrijdingsmuseum over de zware gevechten van die winter.
Om half vijf kwamen we bij “ons” onderkomen aan en konden de wandelschoenen uit.
Abonneren op:
Posts (Atom)