Vanmorgen werden we wakker van een specht.
De vogel was heel dichtbij bezig met het verzorgen van zijn/haar ontbijt.
Tik tik tik tik tik tik tik tik tik tik en toen naar een andere boom tik tik tik tik.
Bij het openschuiven van de gordijnen in de woonkamer zag ik in de tuin een prachtige rode eekhoorn zijn wangen volproppen met eikels waarna hij tussen de struiken verdween.
Later was er bij één van de vele vogelhuisjes een koolmeesje op onderzoek uit.
Er werd geïnspecteerd aan de buitenkant van het misschien toekomstige onderkomen waarna de vogel door de opening naar binnen wipte en we af en toe een snaveltje naar buiten zagen steken.
Na een paar minuten was de vogel gevlogen om even later in de ochtend het hele ritueel
nogmaals te herhalen.
Wie weet komt ie in de loop van het voorjaar met een partner terug, dat zou leuk zijn.
Omdat het de hele dag regende ondernamen we weinig, niet wandelen of fietsen, beetje spinnen (Sieb), beetje breien (Christien) maar na de lunch reden we naar Amersfoort om daar bij mijn nichtje (hoe bedoel je nichtje, ze is inmiddels 30 jaar) Meriam langs te gaan.
Hoe leuk!
"Ik woon klein hoor" zei ze door de telefoon maar dat viel reuze mee.
Een keukentje, een woonslaapkamer en een grote vlonder boven de vijver, een gezellig huisje.
Alle ellende van de corona crisis passeerden de revu, Opa en de rest van de familie, de toekomst, werk,
de liefde, ja, eigenlijk van alles wat een mens bezighoudt.
Aan het eind van de middag keerden we terug naar Putten en zakten we met een biertje in de kussens van de bank, het opruimen van onze spullen moest maar eventjes wachten.
