maandag 25 juni 2018

Foto’s 25 juni














25 juni

Na acht uur slaap, een lekker ontbijt en een opbeurend gesprek met onze gastvrouw, stapten we in onze wandelschoenen en gingen van start.
De lucht was strak blauw, het was aangenaam warm en er stond weinig wind.
Omdat we gisteren zoveel hadden geklommen, begon de dag met een heerlijk langzame afdaling met prachtige uitzichten en getjilp van vogeltjes om ons heen.
De bloemen in de berm straalden in de zon en de koeien lagen loom in de schaduw van de bomen.
Volgens het internet zou het vandaag 27 graden worden maar wij denken dat het meer is want we zitten nu te puffen in een hutje op de camping van Lillehammer.
We passeerden een bron die bekend staat als Olavsbron omdat toen Olav water nodig had voor zijn paard hij met zijn staf op de grond tikte en er water omhoog kwam.
Even later konden we gaan spoorzoeken :-)
Het bospad eindigde aan de rand van een graanakker waar een pijltje aangaf dat we naar rechts moesten.
We volgden de rand van de akker, linksom, rechtsom en zagen 50 meter verder een rood paaltje staan.
Maar toen, het erf op, de akker volgen of dwars door het graan heen?
Aan een spoor te zien moesten we dwars door het graan heen en toen we eens goed in de verte keken hing er op de hoogspanningspaal midden tussen het graan een markering.
De graanvelden zijn hier echt heel groot omdat de grond langs de oevers van de Mjøsa heel vruchtbaar is.
We liepen dus zeker zo’n 200 meter door de boer zijn planten en dat nu de opbrengst lager zal zijn dan gebruikelijk ivm het warme voorjaar.
Na de graanvelden stonden er twee omgehakte bomen en een trappertje waar  Sieb weer de vlam in het brandertje stak en we genoten van een lekker bakkie oploskoffie met een mueslireep.
We kwamen steeds dichter bij Lillehammer.
De E6 kwam weer naar de oostelijke oever, de trein liet weer van zich horen en ook de bebouwing nam toe.
We vroegen aan een echtpaar hoe we het makkelijkste bij de camping konden komen maar omdat ze allebei eeen tegengestelde route aanwezen, lieten we dat voor wat het was.
Bij een Kiwi kochten we eten voor vanavond en vroegen ook daar er de weg naar de camping.
Na een moeizame uitleg besloten we het via Pocket Earth zelf uit te zoeken.
Dat lukte beter dan gedacht en na een half uur wandelen meldden we ons bij de receptie waar we een hutje kregen toegewezen.
Een klein hutje wat de lengte heeft van een eenpersoonsbed en de breedte van twee bedden plus een tafel, net groot genoeg voor ons en onze rugzakken.
Het leuke was dat we beddengoed kregen van de receptioniste en dus vannacht voor het eerst sinds tien nachten weer tussen de witte lakens slapen :-))