Je komt er nooit los van.

 Dat heb ik weer. 

Komen we aan op de camping op een regionale luchthaven. 

In het restaurant vragen we waar de resectie is van de camping. 

Die blijkt dus in de verkeerstoren  te zijn. 

Wij naar de verkeerstoren. 

Al fietsend er naar toe. 

Wij om hoog de toren in. 

Daar zit de verkeersleider. 

Chris vraagt of er een plekje is. 

Geen probleem ga maar staan morgen om 09.00 hr komt er iemand om aan te kunnen betalen. 

Er is een radio oproep Moment de vrouwelijke verkeersleider geeft antwoord. 

En dat gebeurd nog een paar keer en er  word ook nog een vlucht plan door gebeld. 

Ok jullie gaan weer vroeg dus erkend ze met Chris af nog twee keer onder brokken door een radio oproep van een landend vliegtuig. 

Chris rekent af € 9.50. 

Zo goedkoop en bijzonder hebben nog niet gestaan. 

Maak nog even een foto van de verkeerstoren. 

Word aan gesproken wat ik wel van plan was ( stond op luchthaven gebied ). 

Nou stuur ff een foto aan de kinderen dat we aan de voet van een verkeerstoren Kamperen. 

En dat ik 38 jaar in de luchtvaart heb gewerkt. 

Dat viel in goede aarde. 

Werd uitgenodigd om , om 18.00 langs te komen voor een rondleiding in een klein vliegtuig museum. 

Dat is niet tegen doven mans  oren gezegd. 

Dus ik naar de afgesproken plek. 

Blijken er collega’s van de man te zijn. 

Hij gaat in september met pensioen. 

( we blijken van het zelfde bouwjaar te zijn ) . 

Nou daar gaat het los. 

Eerst door de hangaar van de vereniging het hele veld is eigendom van een vereniging. 

Staan 12 vliegtuigen waaronder 3 nieuwe. 

Daarna naar het museum. 

In de hangaar staan zeker 15 vliegtuigen wat ik begrijp zijn ze allemaal lucht waardig. 

En het steven is omdat om zo te houden. 

In de vloer twee draaischijven waar de  vliegtuigen op staan die operationeel zijn. 

Draai het vliegtuig met zijn neus naar de hangaar deur en je kunt de hangaar uit. 

Er staat er een die de enige op de wereld is die nog luchtwaardig is. 

Een messersmith / Harverd / tigermoth / Duitse tigermoth om er paar te noemen. 

Een uit de jaren 30 waar niemand in durft te vliegen. 

En nog veel meer. 

Dan gaan we door de werk plaats daar staan er zeker vijf die klaar gemaakt om weer de lucht in te gaan. 

Waar onder een Hurricane. 

En alles brand nieuw gereedschap trappen alles alles. 

En wat denk je is alles van een privé persoon. 

Die zijn familie sinds de jaren veertig vliegtuigen spaart. 

En heeft 4 man in dienst die alles het hele jaar onderhoud. 

Niks hobby club. 

De Hangaar staat er nog maar een paar jaar. 

Echt op zijn Duits alles heel erg gelikt. 

Je ziet je kan je oude beroep niet loslaten. 

Foto’s 30 juli

 

Foto’s 29 juli

 

Eigingen - Neuhaus

  We stonden op onder een strak blauwe lucht, geen wolkje te bekennen.

Door de dauw was de tent nat maar door hem eventjes in de zon te zetten was hij zo droog en kon hij opgerold worden.
We ontbeten bij de bakker in het dorp en al gauw hadden we de eerste lange afdaling te pakken dwars door een enorm natuurgebied.
We stopten bij een groot meer waar veel eenden kwaakten, we zagen ook een witte reiger, het ijsvogeltje en de otters lieten zich niet zien.
Later kwamen we bij een meer wat diende als spaarbekken, zeilbootjes lagen in de haven en er was een cafeetje waar we in het zonnetje koffie dronken.
Onderweg zagen we Schloss Kapfenburg en ook vingen we een glimp op van Ellwangen.
Vandaag hadden we geen zin om door deze stad te fietsen, de route ging er langs en wij dus ook.
Wel jammer want de binnenstad schijnt gezellig en mooi te zijn met een prachtige basiliek.
Maar in de afgelopen 5 weken hadden we al zoveel moois gezien.
Langs het riviertje de Jagst fietsten we verder en stopten bij een klein kapelletje.
Midden in het bos zaten we daar even heerlijk op een bankje en brandden een kaars voor mijn lieve vriendin Bep die twee weken geleden was overleden.
Tijdens haar ziekbed lieten we in Italië een spoor van brandende kaarsjes achter.
Een oud collega hield me op de hoogte, ik zal haar missen....
We fietsten verder door een heuvelachtig omgeving met veel korte klimmetjes en lange afdalingen, dan over de weg, dan over een zanderig fietspad door het bos.
Het was duidelijk dat we teruggingen naar zeeniveau  :-)
Om ons heen veel bos en akkerbouw, op de heuvels windmolens, in het dal de rivier.
Na de afslag naar Schwäbisch Hall vonden we het genoeg voor vandaag.
Via een kleine omweg kwamen we terecht bij Ferienhof Bohn, een kampeerboerderij met Pipowagens in Neuhaus waar we in de appelboomgaard de tent mochten opzetten.
Omdat er in de weide omgeving geen winkel te vinden is gaan we eten in het dorp.
Nu maar hopen dat ze meer hebben dan alleen schnitzel met gebakken piepers :-)

Augsburg - Eigingen

 Gisteravond hebben wij door Augsburg gewandeld.

Wat een prachtige stad.
Veel kerken waar we voor sluitingstijd nog net even een blik binnen konden werpen.
Het was niet allemaal goud wat er blonk maar protserig was het zeker.
We aten heerlijke falafel bij een klein tentje, bleek later de beste zaak van Augsburg 
te zijn :-)
Na een goede nachtrust tussen de witte lakens zaten we vroeg op de fiets.
Het was nog een hele toer om de stad uit te komen.
7 Kilometer verder pikten we de route in het noord westen van de stad weer op.
Een blauwe lucht met stapelwolken vergezelde ons vandaag.
Na de stad werd het vooral veel vals plat met ook nog eens twee stevige hellingen.
Oeps, daar hadden we niet meer op gerekend en al helemaal niet op een heuse haarspeldbocht die we al dalend tegenkwamen.
Het fietspad lag dan langs de rand van akkers gevuld met graan en mais, dan weer slingerde het pad door een dorpje of bos.
In de lucht hingen regelmatig roofvogels, een valk, buizerd en twee verschillende soorten haviken, een bruine en eentje met een witte buik.
We fietsen de eerste 43km en kwamen rond het middaguur in Dillingen am Donau aan.
De Donau, op de lagere school was dat een begrip bij aardrijkskunde en nu stond ik er!
De binnenstad was zeker de moeite waard, mooie huizen, brede lanen.
In het park lunchten we en besloten nog 25km door te fietsen.
De weg bleef vandaag door heuvelachtig gebied gaan wat ons veel energie kostte.
Die 25km waren eigenlijk te ver.
Maar toen we om 16.30 de camping vonden was de verrassing groot.
We moesten ons aanmelden bij de verkeerstoren van het vliegveld :-)
Hier landen en stijgen dagelijks zo’n 100 vliegtuigjes.
De dame die ons inschreef ging ondertussen gewoon door met haar werk.
Ze belde vliegschema’s door, sprak onbegrijpelijk taal in de microfoon waar een vlieger, die het wel begreep, dan weer heel blij mee was.
We zetten de tent op, Sieb kreeg een rondleiding in het museum en ondertussen gebeurde er op de luchthaven van alles.
Hier zullen we ons niet vervelen :-)