donderdag 8 september 2016
8 september
Vanmorgen hadden we moeite met opstaan, we lagen zo lekker en het was zo stil om ons heen.
Toen we uiteindelijk om 8uur op pad wilden moesten we ons eerst in regenkleding hullen !
Ach, het was niet zoals in Nederland, toch miezerde het behoorlijk en wel zo behoorlijk dat toen de zon begon te schijnen er een prachtige regenboog verscheen :-)
Het leuke was dat die regenboog er was op het moment dat we de 100km. paal passeerden.
Gave foto's :-)
Door het bos kwamen we uit boven Portomarin waar we vervolgens door middel van foto's werden gewaarschuwd voor de afdaling die er aankwam.
Het zag er spectaculair uit en dat was het ook.
Siebren had zijn stok hard nodig om met zijn karretjes heelhuids beneden te komen.
Ik hield me vast aan alles wat maar vast te pakken was en dat waren geen bomen of struiken alleen rotsen, het leek wel een canyon van ongeveer 100 meter.
Via een lange brug wandelden we het dorp binnen.
Omdat in 1962 een stuwmeer werd gemaakt in de rivier Mino en daardoor het dorp onder water zou komen te liggen, werd besloten de waardevolle historische gebouwen van de stad steen voor steen af te breken nadat ze genummerd waren.
Op de berg naast het stuwmeer werden o.a. de kerk weer opgebouwd.
Toen we gingen kijken, zagen we buiten op heel wat stenen nummers staan, zelfs binnenin de kerk.
In ons credential staat nu een mooi stempel van de kerk, zo bijzonder want de Camino loopt niet door het centrum van Portomarin dus veel mensen bezoeken de kerk niet.
We gingen verder en zagen in de rivier restanten van het oude dorp, het water stond erg laag omdat het hier al bijna 2 maanden niet of nauwelijks geregend heeft.
Het hele verhaal deed me aan Velzen denken en het Noordzeekanaal.
We kochten lekkere broodjes en chocolademelk gingen de brug weer over en vervolgenden onze weg, ditmaal 2 uur berg op, bijna helemaal door het bos.
Daarna waren we het ook wel zat en na ruim 20km. deden we onze rugzakken af in een gezellige kleine herberg met een kroegje en restaurant:-)
We hoeven er vandaag niet meer uit.
Toen we uiteindelijk om 8uur op pad wilden moesten we ons eerst in regenkleding hullen !
Ach, het was niet zoals in Nederland, toch miezerde het behoorlijk en wel zo behoorlijk dat toen de zon begon te schijnen er een prachtige regenboog verscheen :-)
Het leuke was dat die regenboog er was op het moment dat we de 100km. paal passeerden.
Gave foto's :-)
Door het bos kwamen we uit boven Portomarin waar we vervolgens door middel van foto's werden gewaarschuwd voor de afdaling die er aankwam.
Het zag er spectaculair uit en dat was het ook.
Siebren had zijn stok hard nodig om met zijn karretjes heelhuids beneden te komen.
Ik hield me vast aan alles wat maar vast te pakken was en dat waren geen bomen of struiken alleen rotsen, het leek wel een canyon van ongeveer 100 meter.
Via een lange brug wandelden we het dorp binnen.
Omdat in 1962 een stuwmeer werd gemaakt in de rivier Mino en daardoor het dorp onder water zou komen te liggen, werd besloten de waardevolle historische gebouwen van de stad steen voor steen af te breken nadat ze genummerd waren.
Op de berg naast het stuwmeer werden o.a. de kerk weer opgebouwd.
Toen we gingen kijken, zagen we buiten op heel wat stenen nummers staan, zelfs binnenin de kerk.
In ons credential staat nu een mooi stempel van de kerk, zo bijzonder want de Camino loopt niet door het centrum van Portomarin dus veel mensen bezoeken de kerk niet.
We gingen verder en zagen in de rivier restanten van het oude dorp, het water stond erg laag omdat het hier al bijna 2 maanden niet of nauwelijks geregend heeft.
Het hele verhaal deed me aan Velzen denken en het Noordzeekanaal.
We kochten lekkere broodjes en chocolademelk gingen de brug weer over en vervolgenden onze weg, ditmaal 2 uur berg op, bijna helemaal door het bos.
Daarna waren we het ook wel zat en na ruim 20km. deden we onze rugzakken af in een gezellige kleine herberg met een kroegje en restaurant:-)
We hoeven er vandaag niet meer uit.
Abonneren op:
Posts (Atom)