vrijdag 29 april 2016
29 april
Na negen uur geslapen te hebben stonden we op tijd op om even na achten onze wandeling te beginnen.
Vandaag stond het begin van een vijfdaagse op het programma.
De Meseta lag onder onze voeten, het oudste stukje van Spanje ooit omhoog gedrukt door een aantal bergketens en door erosie vlak geworden.
Het was prachtig, veel groene graanvelden, stapels keien die uit dat land geploegd waren en af en toe een rotspartij boven alles uit.
De komende dagen blijven we op ongeveer 600m. hoogte lopen.
Wij voelen ons als een vis in het water, het lijkt op Nederland :-)
Tenminste, dat dachten we.
Een groot deel van de ochtend liepen we licht stijgend, af en toe dalend door het landschap en genoten van het groen om ons heen.
We zouden na anderhalf uur toch bij een dorpje aankomen maar er was in geen velden of wegen ook maar iets wat er op leek te bekennen.
Tot we aan de rand van een berg kwamen en we op ongeveer 100m. diep het dorpje zagen liggen.
De weg naar beneden was flink stijl maar onze voorgangers hadden de grond al aardig platgelopen en met een lach van oor tot oor daalden we af.
Dit was genieten !
In ongeveer 10 minuten waren we in het dorp.
We namen een lekker bakkie koffie, aten ons brood op en begonnen aan een prachtig stuk van Spanje.
We passeren Sambol, het enige wat er stond was de herberg :-)
In Hontanas dronken we een flinke beker chocolademelk om daarna nog anderhalf uur te lopen naar San Anton om te slapen in de kerk.
Maar ineens hadden we geen zin meer, na het zitten was de energie ineens verdwenen.
We besloten om in het dorpje te blijven slapen en vonden twee bedden in een nieuwe herberg waar ik voor het eerst in mijn leven onder een regendouche stond.
Heerlijk warm maar een beetje een slap straaltje :-)
Zometeen gaan we zelf koken, lekker pasta met een saus met chorizo.
Het pelgrimsmenu is echt elke keer met kip, ik zou er haast veren van krijgen :-)
Vandaag stond het begin van een vijfdaagse op het programma.
De Meseta lag onder onze voeten, het oudste stukje van Spanje ooit omhoog gedrukt door een aantal bergketens en door erosie vlak geworden.
Het was prachtig, veel groene graanvelden, stapels keien die uit dat land geploegd waren en af en toe een rotspartij boven alles uit.
De komende dagen blijven we op ongeveer 600m. hoogte lopen.
Wij voelen ons als een vis in het water, het lijkt op Nederland :-)
Tenminste, dat dachten we.
Een groot deel van de ochtend liepen we licht stijgend, af en toe dalend door het landschap en genoten van het groen om ons heen.
We zouden na anderhalf uur toch bij een dorpje aankomen maar er was in geen velden of wegen ook maar iets wat er op leek te bekennen.
Tot we aan de rand van een berg kwamen en we op ongeveer 100m. diep het dorpje zagen liggen.
De weg naar beneden was flink stijl maar onze voorgangers hadden de grond al aardig platgelopen en met een lach van oor tot oor daalden we af.
Dit was genieten !
In ongeveer 10 minuten waren we in het dorp.
We namen een lekker bakkie koffie, aten ons brood op en begonnen aan een prachtig stuk van Spanje.
We passeren Sambol, het enige wat er stond was de herberg :-)
In Hontanas dronken we een flinke beker chocolademelk om daarna nog anderhalf uur te lopen naar San Anton om te slapen in de kerk.
Maar ineens hadden we geen zin meer, na het zitten was de energie ineens verdwenen.
We besloten om in het dorpje te blijven slapen en vonden twee bedden in een nieuwe herberg waar ik voor het eerst in mijn leven onder een regendouche stond.
Heerlijk warm maar een beetje een slap straaltje :-)
Zometeen gaan we zelf koken, lekker pasta met een saus met chorizo.
Het pelgrimsmenu is echt elke keer met kip, ik zou er haast veren van krijgen :-)
Abonneren op:
Posts (Atom)