11 Juli

Oh wat baalde ik ervan dat Sieb mij om 7.30 uur wakker maakte maar we hadden afgesproken met z’n vijven om acht uur te ontbijten.
Ik had de hele nacht als een blok beton geslapen en was goed uitgerust.
Het ontbijt was overweldigend, diverse soorten salami en kaas, zure haring, lekkere jammetjes, gekookt eitje, sapje, koffie, brood in allerlei vormen van gewoon bruinbrood tot allerlei crackers.
Na een uur waren we klaar om te vertrekken en onder een lucht vol met vederwolken verlieten we Meslo Gård.
Het was een benauwde dag, veel zon met in de loop van de dag steeds donker wordende wolken waar, toen we net tien minuten binnen waren, onder flink gedonder en felle bliksemflitsen een enorme hoeveelheid regen uit viel.
De dag begon met een pittige klim waar onze spieren onder luid protest aan toe gaven.
We zagen het dal onder ons verschijnen met de rivier Orkla en het dorp Voll.
Omdat het dorp een mooie houten kerk had, werd de route daarheen geleid en moesten we dus weer dalen en ja, natuurlijk, later weer de berg op.
Er was een leuk oud winkeltje met allerlei spullen uit het jaar kruik.
De jongeman die de boel beheerde maakte koffie en bakte wafels die we met crème fraîche en jam aten waarna hij ons rondleidde in de kerk.
Er had rond 1100 een Stafkirke gestaan maar die was door verwaarlozing aan z’n eind gekomen.
In 1262 was er een nieuwe kerk geplaatst in de vorm van een Y.
Dat was met opzet gedaan zodat de priester tijdens zijn ellenlange preken de gelovigen in de gaten kon houden dat ze niet in slaap vielen.
Toen hadden ze al hun streken !
Even verderop lag een prachtige houten brug geverfd in die prachtige rode kleur die je hier zoveel ziet.
We maakten de supermarkt onveilig, kochten avondeten en een brood met beleg.
En toen weer een flink stuk de berg op tot aan de bosrand die we naar het noorden volgden.
De laatste 12km waren op een grindweg, daar waren we niet echt blij mee.
We kwamen langs grote boerderijen die groot geworden waren omdat families steeds groter werden en ze zodoende een stuk aan de boerderij bouwden en niet zoals in het zuiden aparte gebouwen op het erf neerzetten.
Achter ons zagen we de lucht steeds donkerder worden en boven de bergen zagen we de regen neerkomen.
Toch besloten we nog even met de voeten in het water van de rivier te gaan zitten.
Het water was ijskoud maar we knapten er heerlijk van op want het was erg benauwd op dat moment.
De laatste drie kilometer legden we snel af want het noodweer zat ons op de hielen.
We zagen de bliksem en hoorden de donder steeds dichterbij komen.
Het laatste stuk naar Segard Hoel was omhoog, dat was balen maar net voordat het noodweer begon waren we binnen :-)
De  electra ging eruit en om te kunnen koken zorgde Sieb ervoor dat de Jøtul, een houtkachel, brandde.
In no time waren onze diepvriesmaaltijden warm en konden ook de overige pelgrims hun eten warm maken.
Na een gezellige avond gingen we even na negen uur naar bed.