Voordat de wekker afliep waren we al wakker.
Na het ontbijt pakten we de laatste spullen in en trokken om even over negenen de deur achter ons dicht.
Via het Jaagpad langs het Spaarne, de brug naar Heemstede over en vervolgens over de Zandvoortselaan naar het station.
Dat was dus de verkeerde keus want nu hadden we 2 km auto’s die ons voorbijraasden.
Volgende keer gewoon weer naar Haarlem station :-)
In twee uur zoefden we naar Dieren waar we uit het station meteen naar de IJssel liepen en de pont naar de overkant namen.
De IJssel maakte hier een enorme bocht en dus ook het wandelpad naar Doesburg.
Onderweg passeerden we twee giga bungalowparken en twee jachthavens, er was hier bedrijvigheid genoeg.
Tegen drie uur liepen we Doesburg binnen, een prachtig oud stadje met drie kerken, een waag en een stadhuis en een centrum met overwegend woonhuizen en horeca.
Er was een winkelstraat net buiten het centrum.
In de Waag dronk Sieb een biertje speciaal gebrouwen voor de Waag: Oerblond Hanzebier.
Op advies van onze vriendin Monique nam ik een stuk appeltaart, en inderdaad: heel erg lekker!
Om vier trokken we aan de bel bij Vrienden op de Fiets.
In een middeleeuws pand, met een rijke geschiedenis, werden wij hartelijk ontvangen.
Bij de thee werd ons een beetje geschiedenis verteld over Doesburg en het huis waarin wij vannacht slapen.
Aan het eind van de Tweede Wereldoorlog op 15 April stopten de Duitsers die er nog waren alle restanten kogel en granaten in de torens van de Martinikerk, de watertoren, de synagoge, de walkmolen en de brug over de IJssel.
Het halve dorp was verwoest.
Omdat er geen hulp over de IJssel kon komen, bleef het dorp zoals het was en veel bewoners trokken weg.
Het dorp was arm, er was geen geld voor herstel, pas in 1959 zijn ze begonnen met de restauratie van de kerk die duurde tot 1972 en pas daarna waren de huizen aan de beurt.
Omdat deze regio achtergebleven gebied was, werd besloten de huizen voor Fl.1,= te verkopen.
De nieuwe eigenaren werden wel verplicht de huizen in oorspronkelijke staat terug te brengen.
Gelukkig waren er toen al subsidies en Monumentenzorg waardoor wederopbouw mogelijk was.
Na vele jaren bloed, zweet en tranen heeft Doesburg nu een prachtig oud centrum.
De twee heren praatten graag over hun huis en het dorp waarin ze woonden.
Ze gaven ons adviezen voor het avondeten, we kregen een huissleutel en melden dat het ontbijt om 8.30 op tafel zou staan.
Omdat het Midzomernacht was, was er een beiaardier die een uur lang op het carillon zou spelen.
We hoefden er eigenlijk de deur niet voor uit want de kerk stond bijna naast het huis:-)
Nu lekker slapen en morgen lopen we naar Brummem.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten