2 december Zentsūji City - Takamatsu

 We stonden om 5.30uur naast onze futons :-)

Omdat gisteravond het licht om 21.00uur uit moest zijn, sliepen we ook om die tijd.
We waren zo moe van het wandelen dat we de hele nacht door sliepen en van de wekker wakker werden.
Even voor 6.00uur kwamen we aan in de hoofdtempel.
We kregen de soetra in een Engelse vertaling en werden vooraan op een kruk gezet.
In een rij kwamen er 10 monniken aanlopen in paarse kimono’s met een goudkleurige doek over een schouder.
De eerste monnik nam plaats tegenover ons, de anderen zaten op hun knieën aan weerskanten van de ruimte.
We werden eerst gezegend met een soort kleine staf.
Tussen het zegenen door werd met dezelfde staf tegen een koperen beker getikt.
Daarna volgde de soetra waar we zo goed en zo kwaad als het ging aan meededen.
De monnik die tegenover ons zat begon aan een soort preek, niet te verstaan dat Japans.
Het meest indrukwekkende kwam daarna.
Een van de monniken sloeg met een belletje waarop een mantra werd ingezet af en toe ondersteund door 2 bekkens die tegen elkaar werden geslagen en gedraaid.
Af en toe klonk er nog een ander belletje maar het indringendste was de mantra opgezegd door tien monniken die dat dagelijks doen.
Het klonk alsof er een heel koor in de tempel zat.
Vervolgens was een oudere monnik aan de beurt met belletjes en het opzeggen van een tekst waarin wij het woord Henro een paar keer voorbij hoorden komen :-)
We werden uitgenodigd om achterin de tempel een trap af te gaan.
We kwamen een een onverlichte gang waar we over gelezen hadden.
Onder een groot deel van het tempelcomplex loopt een tunnel van ongeveer 100m.
Met onze linker hand moesten we de muur aanraken en niet meer loslaten totdat we door de tunnel heenwerken.
De Japanners liepen er doorheen terwijl zij een mantra opdreunde.
Ergens was ook nog een klein halletje met een Buddhabeeld waar iedereen op zijn knieën ging en ook weer iets prevelde.
De tunnel eindigde vlakbij de eetzaal waar het ontbijt klaarstond.
Om 7.45uur gingen we uiteindelijk beginnen aan een stuk van 30km. bijna helemaal door stedelijk gebied.
De ene tempel volgde de andere op, allemaal met zo’n 6km. er tussen.
Tempel 80, de laatste was het mooist.
Daar was een soort van oprijlaan met allemaal sparren, alsof we door het bos liepen.
Omdat de zon al onderging werd alles in een oranje gloed gezet.
We wandelden naar het hotel maar daar konden we pas om 18.00uur terecht.
Dan eerst maar even eten.
Niet veel verder was een restaurant waar we heerlijk Italiaans aten en afsloten met thee en sachertorte.
Het was inmiddels stikke donker, nauwelijks straatverlichting en dus werd het spoorzoeken naar ons hotel.
Gelukkig stond de naam met grote neonletters op het dak :-)

1 December Kanonji - Zentsuji

 Om 5.00 uur waren we klaarwakker en zetten we een kop thee.

Het was buiten nog aardedonker maar tegen de tijd dat we ontbeten hadden en de boel weer ingepakt begon het langzaam licht te worden.
Lekker ingepakt gingen we aan de wandel.
Vandaag stonden er 5 tempels op het lijstje over een afstand van nog geen 20km.
De eerste was op een berg van 221 meter hoog.
Daar konden we ons op voorbereiden want de eerste 10km. was nagenoeg plat.
De bewegwijzering liet het af en toe afweten en daarom keken we regelmatig op onze telefoon, even kijken of we nog goed liepen.
De doorgaande weg zagen we niet, het waren allemaal kruip door, sluip door straatjes.
We zagen de zon opkomen en omdat het windstil was, werden er weer genoeg foto’s gemaakt van de weerkaatsing van oranje en gele bomen in het wateroppervlak.
Na twee uur lopen hadden we wel trek in een bakkie.
Er stond een bankje langs de kant van de weg waar we dankbaar gebruik van maakten.
Staat er opeens een mevrouw voor ons die we even daarvoor nog in haar tuin hadden zien werken.
Ze maakte ons duidelijk dat we verkeerd liepen.
Als we rechtdoor zouden lopen was er een hele stijle beklimming.
Als we bij haar huis rechtsaf zouden gaan, viel het eigenlijk best wel mee.
Die keus was niet zo moeilijk, we liepen bij haar voor de deur langs en gingen langzaam naar boven.
Het venijn zat in de staart, eenmaal bij de parkeerplaats van de tempel, moesten we nog 520 treden op.
Eigenlijk wilden we onze rugzak wel kwijt.
Er stond een gebouwtje maar dat was gesloten, op 1 deur na.
We zetten onze spullen binnen, deden de deur dicht en liepen de trappen op.
Het was een bijzondere tempel, deze lag tegen en gedeeltelijk in een rots.
In de wand van de rots waren beelden uitgehakt.
Ons stempel kregen we in de hoofdtempel.
Voor de ingang moesten onze schoenen uit en op kousenvoeten gingen we de tempel binnen.
Het was er prachtig, veel brandende kaarsen, veel goud en bling bling maar de sfeer die de grot gaf aan deze tempel was bijzonder.
We gingen dezelfde trap naar beneden, pakten onze rugzakken, vonden een steen in het zonnetje waar we gingen zitten en onze lunch aten.
De afdaling was door een bamboebos, geweldig!
Al die rechte stokken, soms kriskras door elkaar maar meestal verticaal, dikke en dunne stammen, groen of geel, het leek wel kunst.
Tempel 72 was dichtbij toen we ineens voor Tempel 73 stonden.
Hadden we een tempel overgeslagen???
Ja hoor, al wandelend hadden we niet goed opgelet en die hele tempel gemist!
Wij weer terug, stempel gehaald en weer naar Tempel 73.
Gelukkig zat er tussen deze twee tempels slechts 1 kilometer:-)
3,5 kilometer verder lag de volgende tempel, nummer 74 en de laatste tempel voor vandaag was een half uurtje lopen verder, nummer 75, daar bleven we ook slapen.
Na ons stempel meldden we ons bij de balie van het onderkomen.
Het leek wel een hotel: inchecken, kopie paspoort, sleutel van onze kamer, uitleg over diner en ontbijt en waar het gemeenschappelijke bad was.
Het enige verschil was de uitleg over de openingsceremonie van de tempel morgenochtend om 6.00uur.
Uitslapen was er deze vakantie niet bij ;-(
Wat wel leuk was, was dat bij de opruimplaats voor de wandelstokken een briefje hing met Christien erop, en een briefje bij de slippers en een briefje op de deur van onze kamer, dat voelde heel welkom.
Eenmaal geïnstalleerd wilden we graag de tempels zien.
Dit tempelcomplex was zo groot dat we er zeker een uur over deden om alles te bekijken, het was 45.000 vierkante meter.
Er was een pagode van 43m. hoog, een urnentempel, een soort Stupa, een heleboel grote en kleine tempels, 4 toegangspoorten en een bel.
Dit complex is zo groot omdat Kukai (Kobo Daishi) hier geboren is op 27 juli in 774.
De Pelgrimstocht die wij lopen is aan hem opgedragen.
Het schijnt dat hij de eerste was die langs alle 88 tempels wandelde en op sommige complexen ook woonde.
Nu nog een lekkere bak koffie en dan plat, de wekker loopt om 5.30uur af.