Vannacht dachten we dat we verplaatst waren naar de Sahara.
We hadden de tent op een plek neer mogen zetten waar nog geen grasspriet groeide, er was alleen zand.
Het tentje stond in de schaduw dus daar was niets mis mee maar toen we rond 22.00 naar bed wilden was het wel zo vreselijk benauwd dat we de tent uitdreven.
Alles wat uit kon ging uit, de zijden lakenzakken waar ons nog te warm en slapen lukte nauwelijks.
Gelukkig kwam er ergens in de nacht een briesje opzetten en vielen we in slaap.
Vandaag fietsten we 40 km naar Ravenna wat in de Povlakte ligt en zodoende waanden we ons even in Nederland.
Italië, een land van tegenstellingen :-)
Via het vissersdorpje Cérvia kwamen we op het fietspad naar Ravenna terecht.
Heerlijk langs het water waar allemaal vissershutten stonden met de netten hangend boven het water.
We fietsten door een natuurgebied met moeras, bos en een enorm meer waar we een lepelaar zagen vanuit een uitkijktoren.
De bomen bleken bijzondere sparren te zijn, paraplusparren vanwege hun uitwaaierende kroon.
Na 25km fietspad kwamen we aan in Classe, een dorp met een ongelofelijk mooie basiliek: 13.30 open.
Om de volgende drie kwartier door te komen, nestelden we ons op het terras van een restaurantje en genoten voor het eerst van een “daghap”.
Sieb pasta met ragout en ik kussentjes gevuld met ricotta, helemaal goed, 13.30 klaar :-)
Ik trok een rokje aan over mijn fietsbroek, een omslagdoek om de blote schouders en zo gingen we naar de kerk.
De buitenkant vonden wij al prachtig maar binnen was het altaargedeelte helemaal met afbeeldingen in mozaïek versierd.
Binnen in de kerk stonden twee marmeren zuilenrijen en diverse marmeren graftombes.
Er waren maar een handjevol kerkbanken en evenzoveel bezoekers.
Eenmaal buiten bleek de bewolking te zijn toegenomen, het zag er dreigend uit en in de verte hoorden we het donderen.
We fietsten naar Ravenna, wat nog maar 2 km was, en daar barstte het noodweer los.
Van onder een afdak hebben we een onderkomens gezocht en kwamen uit bij een hotel aan de route tegenover het station.
Of ze daar nou zo blij met ons waren geloof ik niet, we lieten een spoor van water na.
De fietsen mochten in de opslag, wij in een driepersoonskamer want dat was de laatste vrije kamer.
Nu, 18.00, is het net opgehouden met regenen en schijnt de zon.
Morgen gaan we vol goede moed werden over een door onszelf verzonnen route naar Venetië.
We gaan dan zoveel mogelijk langs de kust en de lagunen en hopen overmorgen in Venetië te zijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten